Το Τριαντάφυλλο

Πρόλογος

...

Εάν καταφέρεις να περάσεις μεσα από τα αγκάθια, θυσιάζοντας να σκίσεις το δέρμα σου και να πονέσεις, τότε και μόνο θα μπορέσεις να απολαύσεις τα τριαντάφυλλα.
  Και μόλις τα αντικρύσεις, πίστεψε με, θα νιώσεις ότι ένα κομμάτι από τον παράδεισο έχει ξεπέσει στην γη για να απαλύνει τον πόνο των ανθρώπων. Θα χαθείς στα χρώματα τους, θα μεθύσεις με το αρωμα τους και θα αφεθείς στην δίνη της ομορφιάς τους.

Θα θέλεις να γίνεις μια από αυτά.

Να αιχμαλωτίζεις τη ματιά, να προσφέρεις την αγκαλιά σου σε αυτούς που το έχουν ανάγκη, να μαγνητίζεις τους περαστικούς, να τους κάνεις να ζαλίζονται, να σου δίνονται ολοκληρωτικά, να σε ερωτεύονται.

Τόσο μαγευτική, τόσο αισθησιακή και τόσο επικίνδυνη..

Γιατί τα αγκάθια είναι μια ανάσα μακριά από τα πέταλα αλλά όλοι ξεχνούν ότι υπαρχουν ακόμη εκεί.

Μέχρι να καρφωθούν τουλάχιστον..

-"Και τώρα επανέλαβε μετά από εμένα" είπε κοιτάζοντας με στα μάτια

-"Είσαι ένα τριαντάφυλλο."

Και εκείνη την στιγμή, συνειδητοποίησα, ότι το μονοπάτι της ζωής μου είχε ήδη καθοριστεί, τα βότσαλα είχαν τοποθετηθεί και το μόνο που εμενε ήταν να το ακολουθήσω.
Με ή χωρίς την θέληση μου.