Notice Me (GxG) 💍

NM - 1

This is my first month of my work as your secretary,
And still you didn't talk nor look at me.
It aches my heart that you're treating me like, I'm just a wind.

I shouldn't be hurt and feel like this, but why?

Why can't I stop myself on caring?
Why can't I stop myself on thinking of you?
Why can't I keep my eyes on glancing at you?
And most of all why can't I stop my heart from having a feelings towards you?

Why? I'm still bearing this pain, when all you did is to ignore me.

Did I do something to deserve that treatment of yours towards me?
Because I notice that it was just me that you're ignoring at.
It was just me that you're giving a cold treatment.

I may be just your secretary, but I'm not a robot. I have feelings too.

Napahinto ako sa pagsusulat ng may marinig akong hakbang papunta sa mesa ko dito sa pinagta-trabahuan ko. Mabilis kung pinunit ang papel na pinagsusulatan ko ng saloobin ko kay Juliet at agad itong tinapon sa basurahan.

Tumayo ako agad sa aking upuan ng makita kung papalabas na ng opisina ang aking boss dito na walang iba kundi si Juliet. Nag-bow muna ako sa kanya as respect kahit naman na di niya ako mapapansin.

Nang makalabas na siya ay sinundan ko muna siya ng tingin, dahil glass door naman itong opisina niya dito, except lang sa penthaus niya na kadugtong lang ng office niya dito sa itaas.

Nang mawala na siya sa paningin ko ay agad akung umupo at napahinga ng malalim habang hawak-hawak ang puso kung malapit na mawasak.

Simula ng magtrabaho ako dito ay di niya ako binigyan pansin kahit ni-isang beses man lang. At hindi ko din alam dito sa puso ko kung bakit sa kanya pa ako nahulog.

Ganyan na ba kalupit ang tadhana ngayon? O baka naman hindi siya ang taong tinadhana sa akin kaya siya ganyan sa akin? Pero bakit mas gusto kung sa kanya ako bumagsak?

Matatawag na ba akong masama kung kakalabanin ko ang tadhana?

Wala akong pakialam kung mas lamang ang tadhana sa akin. Ayaw ko ng mahulog pa sa iba. Kahit na paulit-ulit akung bumagsak sa kanya ay titisin ko ang lahat ng sakit na dahilan ng hindi pagsalo niya sa akin.

Tumayo na ako sa pag-upo at inayos muna ang aking sarili bago lumabas ng opisina niya. Walang imik akong naglalakad palabas ng building at hindi na binigyan ng pansin ang ibang empleyado dito dahil halata sa kanilang lahat ang sobrang pagkabusy.

Dito sa Mancini Company, ako ang pinakabata at yung iba naman ay nasa mid 30's na kaya hindi ako masyadong nakakasabay sa kanila.

Habang naglalakad ako ay hindi ko maiwasan isipin kung bakit ako ang hi-nired niya bilang secretary niya kung silent treatment lang man ang ibibigay niya sa akin.

Pero kahit man maulit ang panahon ay di ko parin pagsisihan ang mahulog sa kanya kahit na sakit ang dulot nito sa akin.

Loving her is my kind of suicide,

And if she's the reason of my death, then that would be worth it.

She's worth to die for ~