Kapıdaki elbiselerin arasından;
Sızabildiği kadar sızan ışık...
Eski bir müzik çalardan;
Hışırtılı bir ses...
Ve düşünce dolu bakan,
Ama hiçbir şey düşünmeyen;
Bir çift göz...
Artık rutin gibiydi,
Uyandığını gösteren işaretlerdi.
Yıkadı elini yüzünü,
Giyindi üstünü başını,
Beklemeye koyuldu güneşi,
Evin kızıla boyanışını...
Çünkü anlıyordu zamanı
Çünkü seviyordu o anı
Çünkü saati yoktu
Yeni bir günde aynı bir gün,
Onu bekliyordu.
İZZET KARAGÖZ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şiir Misali
PoetryOkudukça inersin dize dize gönlüme. ~Perde~ Hiç ne hissettiklerini düşündün mü? ~Rutin Uyanış~ En iyi sen bilirsin bu mısraları. ~Yasak Elma~ Babamıza çekmişiz. ~İste~ Ama abartmadan olsa...
