Just Hold On

Chapter 01

"What the---?!"

"SORRY MISS SUNGIT!" Sigaw ng lalaking nakabunggo ko. Nilingon ko siya na patuloy lang sa pagtakbo. Tingnan mo ang lalaking 'to! 'Di man lang huminto. Bastos talaga! Argh!

He's Dustine Blake Clydesdale, ang kinaiinisan kong kapit-bahay. A typical jerk na sinumpa yata lahat ng Babae sa mundo.

Siya ang lalaking galit sa babae pero playboy. Every 23rd day of a month kung magpalit ng girlfriend.

How did I know? Well, unfortunately he was my best friend. A childhood friend of mine who migrated in States when we we're at Primary school.

We promised to not to cut our communication. Almost one year and half na puro chat, call, and face time ang ginagawa namin. Naputol lang 'yon ng pumanaw ang parents ko.

I was so devastated that time. I tried to contact him but his number was always unattended. Sa sobrang frustration at depressed ko, naibato ko yung cellphone. Pagkagising ko kinabukasan, hinanap ko yung phone baka kasi gumagana pa.

But me, being unfortunate, nasira na ng tuluyan at tinapon na daw sa basurahan sabi ng kasambahay namin. Ang masama pa doon ay di tinanggal ang sim. Kaya simula nun di na kami nakapag-usap.

Naging busy na din ako sa pag-aaral at pagta-trabaho. Kahit 13 years old pa lang ako that time, nagtrabaho na 'ko sa boutique ni Tita Macee, ang best friend ni Mama.

I know it's illegal because I'm still a minor but what can I do? Wala kaming kamag-anak. Only child both parents ko. Matagal na din pumanaw ang mga Lolo't Lola ko.

Ayaw ko namang umasa kay Tita Macee. Kaya kailangan ko magsumikap para matustusan ang mga gastusin ko sa pang araw-araw. May naiwan namang pera ang magulang ko sa bangko. Ang kaso, plano ko yun gamitin sa pagko-kolehiyo ko.

LUMIPAS ang ilang taon bago ko nabalitaan kay Tita Macee na nakauwi na sila Dustine. Doon pa rin daw ito tumuloy sa dati nilang bahay, sa tapat namin.

Nasa school pa 'ko nang tumawag si Tita.
Di naman ako makauwi agad kasi may tinatapos pa kaming Psychological Report. 3rd year College na 'ko sa Matagumpay University and obviously my course is Bachelor of Science in Psychology.

Nang matapos na kami ng ka-grupo ko. Nagkanya-kanya na rin kami ng uwi. Bago pa 'ko makalabas ng Unibersidad ay sinalubong naman ako ni Vienn, kababata din namin ni Dustine.

"Uy Bessy! Nabalitaan mo na ba? Nakauwi na daw sila Dustine!" Gusto ko matawa sa itsura niya, para siyang batang sabik makita ang ina. Haha! And seriously? 'Yan talaga ang bungad niya sa'kin? Wala man lang 'Kumusta?' o kaya 'Long time no see' ???

"I'm fine Bessy, thank you for the concerned! Haha!" Bigla naman siyang sumimangot sa tugon ko.

"Oh? Bakit ka sumisimangot diyan? Ikaw naman kasi e. Halos dalawang linggo na tayong di nagkikita tapos ganyan pa pambungad mo sakin? Hahaha, wala man lang 'Hi', 'How are you?'"

"Ihhhhh!!!! Kasi!!! Nakauwi na nga si Dustine, Bessy! Like duh! Si Dustine na kababata natin na sobrang crush mo!"