Camı açık bırakmışım rüzgardan dolayı masanın üstündeki şeyler yere düşmüş. Camı kapattım ve yerdekileri topladım. Boşuna panik yaptım yani. Onun geldiğini düşünmem bile saçmaydı! Sadece saçma sapan bir şaka yapıyor her kimse. Perdeleri çektim ve mutfağa gittim. Limonata alıp odama geçtim. Kitap okuyordum ki telefonum çalmaya başladı. Özel numaradan arıyordu biri. Özel numaraları genelde açmam ama meraklanıp açtım bunu. Ses vermedim karşıdaki kişinin ses vermesini bekliyordum. O arada bahçeden odama doğru bir fener yansıması gördüm. Telefonu kapattım. Panik yapmamaya çalışıyordum ama bu sefer cidden korkuyordum. Hemen alt kata inip tüm kapıları kilitledim. Dışarı bakmaya tırsıyordum. Pencereden 2-3 metre uzakta bekliyordum. Birden fener söndü. Yavaş adımlarla pencereye doğru gitmeye başladım. Peki ya pencereden bakarken seri katil kafama bi kurşun sıkar da ölürsem? Kimse görmez bile bide susturucu takılıysa benim işim bitti. Bir hiçe kurban gideceğim bu yaşımda diye düşünürken perdenin kenarından dışarıyı izlemeye başladım. Gözlerim birini arıyordu. Ama kimse yoktu?! Nereye kayboldu bu. Cidden bu şaka kaka olmaya başladı! Kendim yalnız hissettiğim zamanlar facebooktan birileriyle konuşunca korkum geçer. Facebooka girdim ancak konuşabileceğim kimse yoktu. O arada seri katil olarak adlandırdığım kişiden mesaj geldi:
"Şimdi inandın mı?"
