Just Choose (5SOS, dutch)

hoofdstuk 5

wat vooraf ging:

samen met Bello loop ik richting het park. eenmaal bij het park aangekomen ga ik zitten midden in het gras en komt Bello bij mij liggen, ik ga in kleermakerszit zitten en zet leg hem op mijn benen. ik doe mijn oortjes in, zet muziek op en geniet samen met Bello van de rust en het zonnetje.

-------

na een tijdje sta ik op, pak een best wel dikke tak van de grond en gooi hem ver weg. ''pak 'm Bello!'' roep ik en bello rent erachter aan. trots komt Bello weer terug gerent met de stok tussen zijn tanden. als ik mijn hand uitsteek naar de stok, geeft Bello hem aan mij en gaat voor mij zitten wachten op een snoepje. ik voel in mijn zakken of er nog een snoepje voor hem in zit, maar helaas zijn mijn zakken niet geweldig en kan ik er geen snoepje vandaan toveren, dus aai ik hem een keer over zijn kop en gooi de stok weer weg. dit keer gaat het wat minder goed, de stok gooi ik recht voor een jongen die ook met zijn hond in het park is. Bello begint de hond van de jongen een beetje uit te dagen, en te grommen. ''foei Bello! af!'' roep ik terwijl ik richting de jongen en zijn hond ren. 

als ik bij de jongen ben aangekomen, doe ik Bello weer aan de riem en verontschuldig me bij de jongen. hij staat gebukt boven zijn hond, dus zijn gezicht kan ik nog niet zien. ''oh geeft niks'' zegt de jongen. ergens herken ik de stem van, maar ik ga er verder geen werk van maken. ik draai mezelf om en wil weer weglopen, als iemand mijn arm vastpakt. ik draai me om en kijk in de ogen van Kevin.. kan het niet nog erger worden?! ''wacht even, ik moet je nog iets zeggen'' zegt hij en laat mijn arm rustig los. ''dat jij degene was die die foto heeft bewerkt van mij? en hem naar Jasmijn gestuurd heeft? triest kind dat je bent'' zeg ik en loop boos weg. ''maar dat was ik niet! en ik wou iets heel anders zeggen!'' roept hij een beetje paniekerig terug. iets in mijn hoofd maakt mij nieuwschierig naar wat hij dan te vertellen heeft, maar ik ben mijn koppige zelf niet als ik gewoon verder loop. voor de eerste keer was Kevin niet gemeen... en deed hij niet zo stoer. dat verraste me! niet meer aan denken nicole! het is een eikel, en dat weet je! zet hem uit je hoofd en ga door met je leven. zeg ik tegen mezelf en loop verder, terug naar huis toe. 

-----------------

hey allemaal,

het is maar een klein stukje, maar ik had niks te doen dus ik kon het niet laten om weer een stukje te schrijven. hoop dat het jullie bevalt. 

xxx nicole