Merhaba ben Arda üniversite öğrencisiyim İstanbul Marmara üniversitesinde okuyorum asıl İzmirliyim babam annem ablam ve ben yaşıyorduk taki annemden ablamı geçen sene trafik kazasında kaybedene kadar.
Babamın adı Hasan İzmir'de tek başına yaşıyor benim okulum istambulda olduğundan dolayı yalnızlık zordu onun için dört duvar arasında ne yapa bilirdi tek başına hiç birey yapamazdı ayakta durma sebebi bendim ben olmasam dayanamazdı bu hayata hayat çok acımasız kimseyi afetmiyo.
İstambulda yaşamak çok zordu kendime küçük bir ev tutmuştum üniversitede bir kişi ile tanışmıştıştim adı ömerdi onun durumu benimkinden biraz farklı Ömer'in ailesi çok zengindi ama Ömer normal insan olmayi tercih ediyordu ve ailesinden uzak durmak istiyordu benle galiba mutlu oluyordu .
Bana gelince ben içime kapalı bir insanım annem ve ablamın ölümünden sonra dahada kapandım içime ben kolay kolay arkadaş edinmem fazlada arkadaşım yoktur ama Ömer öyle değil insanlardan çabuk bağ kura biliyor onlardan samimi olabiliyor kendine cekebiliyor onun için çevresi coktur.
Saat 7 30 za geliyordu yüzüme bir bardak su döküldü
- Abii noluyor yaa
Ömer
- Abii kalk ya okula geç kaldık hadi üstünü giy aşağıya gel kahvaltı hazır
Ben
- tamam geliyorum
Üstümü giyip aşağı indim kahvaltiyi hazırlamıştı Ömer kahvaltiyi yaptıktan sonra okulun yolunu aldık okuldan evin arasında fazla bişey yoktu yüz veya yüz elli metre vardı .
Sallana sallana gidiyorduk omerden okulumuza varmistik okula girdik sinifimiza geldik sınıfa girdik millet sınav oluyordu hocamıza özür diledikten sonra sınav kagitlarimizi aldık siralarimiza geçtik sınava başladık 40 dakika sürmüştü sınav olduktan sonra dışarı çıktık Ömer hemen kantibe gidip cafe almıştı iyi geliyordu sınavdan sonra .
Ömer sordu sınav nasıl geçti diye
Ben
- iyidi güzel geçti seninki nasıl geçti ?
Ömer
- iyi ama ben zorlandım biraz i
Anladım diyerek cevap verdim sonra ders zilerii çaldı derslerimize girdik 6 saat ders gördükten sonra okuldan çıktık Ömer
- Abii bişeyler yapalım benim canım sıkılıyor
Ben
- tamam hadi parkta oturalım
Ömer
- tamam oturalım
Parka geldik boş bir bank bulup oturduk küçük çocuklar kaydıraktan kayiyodu aklıma ablamdan benim parkta oynama gunlerim geldi ablam beni salıngaçta salardı gözlerim bir anda dolu verdi demim içimden giden geri dönse keşke .
