The war inside my head (dutch)

1

Het was een rustige zomer avond. Overal om me heen was het stil, nog wel. Langzamerhand kwamen er steeds meer geluiden op me af. Hoe dichter ik bij de stad kwam, hoe harder de geluiden werden. Muziek, pratende mensen, het verkeer drong tot me door. Zoekend keek ik om me heen. Totdat ik mijn beste vriendin zag, die wild zwaaiend aan de overkant van de weg stond. Terwijl ik luisterde naar het getik van mijn hakken op het asfalt stak ik de weg over. 'Wat zie je er weer geweldig uit,' zei Sasha, terwijl haar ogen over mijn lichaam gleden. 'Thanks, jij ook,' bedankte ik haar, 'zoals altijd.' Sasha liet een lach horen, waarna ze mijn hand vastpakte en we verder liepen, op weg naar onze favoriete de club. Sasha was een van mijn beste vriendinnen, ik kende haar al zolang ik me kan herinneren. We waren altijd al onafscheidelijk geweest. Ik zou me geen leven zonder haar kunnen indenken. Binnen vijf minuten kwamen we bij de club genaamd Ibiza. De muziek was van ver al te horen, hoe dichter bij je kwam, hoe sterker de lucht van drank en sigaretten werd. Ik hield ervan. De hele avond dansen en mannen versieren totdat je erbij neerviel. Maar toch was er iets in me dat tegensprak. Wat het precies was, kon ik niet vertellen. De in het zwart geklede bewaker bij de ingang kende ons al, Sasha en ik kwamen hier namelijk al toen we vijftien waren. Sindsdien bezochten we "Ibiza" elk weekend. Het was een van onze favoriete bezigheden. Een avondje helemaal losgaan en nergens aan denken, perfect. 'Have fun!' Zei Tom, de bewaker, en schonk ons een scheve glimlach. 'Dankje,' was ons antwoord.

Daar stonden we dan. De muziek leek harder dan ooit tevoren. Nogsteeds hand in hand liepen we naar de bar, ons standaard ritueel, als ik het zo mag noemen. 'Een bacardi cola alsjeblieft,' zei ik, terwijl ik met een sierlijke beweging op de barkruk belandde. 'Hetzelfde voor mij,' zei Sasha, en schoof een briefje van 10 over de bar naar de barvrouw, die ik overigens nog nooit eerder had gezien. 'Zo,' zei Sasha, 'heb jij al iemand op het oog?' Mijn ogen speurden de zaal af. Ze stopten bij een lange, gespierde jongen met een krullend kapsel. 'Hij,' ik wees met mijn rood gelakte nagel in zijn richting. Net op het moment dat hij keek. Sasha knikte goedkeurend, 'ik ga voor hem,' ze gaf een kort knikje in de richting van de DJ. 'Ik wens je veel succes,' zei ik, terwijl ik wist dat het Sasha wel ging lukken. 'Komt goed,' zei Sasha, terwijl ze zich weer omdraaide en met haar ellebogen leunde op de van hout gemaakte bar. De nieuwe barvrouw zette onze glazen gevuld met drank voor onze neus. 'Alsjeblieft.'
In mijn verbeelding zag ik dat ze mij een knipoog gaf. Maar voordat ik het doorhad draaide ze zich alweer om, haar lange, blonde haren zwierden achter haar aan. 'Wat is je naam?' vroeg ik snel, het kwam er onzekerder uit dan ik gewild had. 'Mijn naam?' Zei ze, toen ze zich weer omdraaide. Ze keek me vragend aan met haar blauwe kijkers. 'Ja.'
'Suzan,' zei ze, 'en jij?'
'Zara,' antwoorde ik.
'Leuke naam, Zara,' zei ze, dit keer gaf ze me duidelijk een knipoog.

'Wat moest dat voorstellen, daarnet bij de bar?' vroeg Sasha fronsend toen we even later in de club stonden. 'Gewoon, kindness,' antwoorde ik luchtig. Ik zou niet weten wat het anders moest voorstellen. 'Oke,' was Sasha's korte antwoord. 'Hallo dames,' zei de lange, gespierde jongen waarnaar ik eerder die avond gewezen had. 'Goedenavond,' zei ik met een glimlach. 'Wat brengt jou hier op deze mooie avond?' vroeg de jongen van een jaar of 21 plagerig. 'Jou,' antwoorde ik.
'En welke naam hoort er bij deze mooie dame?'
'Zara, en jouw naam is?'
'Damon.'
'Hmm I like it,' zei ik, 'laten we dansen, dit is mijn favoriete nummer.'
En niet veel later stonden we dansend voor de DJ, die een conversatie had met Sasha, zoals voorspelt.

De volgende morgen werd ik wakker van het feit dat ik in een onbekende kamer lag. Toen ik me omdraaide zag ik de bos met krullen van Damon. Zo snel als ik kon greep ik naar mijn ondergoed en kleding van de vorige avond; een strak, donkerblauw jurkje met details van kant. Toen ik opstond greep ik naar mijn hoofd, die pijn deed van de alcohol. Ik was blij toen ik buiten stond, in de frisse ochtend lucht. In alle haast had ik niet op mijn telefoon gekeken om te zien hoe laat het was. Maar de kerktoren in de verte vertelde me dat het half tien was. Met mijn hakken, die mijn voeten inmiddels hevig mishandelden, liep ik naar de Starbucks, een straat verderop. Waar ik mijn standaard zondag ochtend ontbijtje na de club pakte. Een koffie die me lekker leek en een croissantje gevuld met chocolade. Toen ik eenmaal aan een tafeltje op het terras zat, leek het alsof mijn hoofd begon te werken. Ik dacht weer aan de avond ervoor. Suzan. Iets in me moest aan haar denken. Waarom wist ik niet. Misschien vond ik haar gewoon aardig en konden we goede vriendinnen worden.