The war inside my head (dutch)

3

De felle zon prikte in mijn ogen. 'Hmm,' ik liet een kleine grom horen. 'Wat?' hoorde ik naast me. Met een ruk draaide ik me om. Pas toen ik Damon zag besefte ik me weer wat er was gebeurd. 'Goedemorgen schoonheid,' zei hij met een scheve lach. Ik moest toegeven dat hij erg knap was om te zien. 'Goedemorgen,' mompelde ik. Hij sloeg zijn grote, gespierde armen beschermend om me heen. De knuffel deed me goed voelen. 'Zullen we ergens wat eten?' Damon keek me vragend aan terwijl hij op zijn ene elleboog leunde. 'Is goed,' antwoordde ik, en stond op om me vervolgens aan te kleden.

'Ga je hierin naar buiten?' vroeg Damon, terwijl hij naar mijn wit, gewaagde jurkje keek die ik zojuist had gevonden in de gang. 'Waarin anders,' ik voelde me bekeken. 'In ieder geval niet hierin,' zei Damon vastbesloten. 'Ik heb niets anders bij me.'

Damon schudde zijn hoofd en opende zijn grote, witte kast. 'Hier,' hij gaf me een spijkerbroek en een wit T-shirt. Twijfelend keek ik naar de zojuist door Damon uitgekozen outfit. 'Vooruit dan maar.'

'You look amazing girl,' zei Damon toen we buiten stonden. Ik zweeg, ik was alles behalve mooi. Terwijl ik mijn golvende haar naar achter gooide, liep ik naar mijn scheef geparkeerde auto. We reden naar de stad en kozen een leuk uitziend cafeetje uit. 'Vertel me eens wat meer over jezelf,' zei Damon, toen we aan een tafeltje zaten. Ik voelde de zon branden op mijn huid. Terwijl ik begon te vertellen, raakten we in een lang en diep gesprek. Ik schrok op toen ik een auto hoorde parkeren. Diegene die er uitstapte deed me nog meer schrikken. Het was Suzan. Uit alle stress stak ik een sigaret op, niet wetend of Damon iets tegen roken had. Hij reageerde niet op mijn impulsieve actie, in tegendeel. Hij nam rustig een hap van zijn croissantje. 'Wat toevallig dat ik jullie hier tref,' zei Suzan, die binnen no time bij ons tafeltje was. 'Hallo,' zei Damon, ik hoorde een lichte verbazing in zijn stem. 'H..hoi,' hakkelde ik ongemakkelijk. 'Jullie vinden het toch niet erg dat ik erbij aanschuif?'
Nog voordat ik kon antwoorden had ze al een stoel gepakt. 'Ik ga naar de wc,' zei ik opeens. 'Ik ook,' zei Suzan, en volgde me naar de toiletten. Iets waaraan ik me irriteerde. Nadat ik mijn behoeftes had gedaan, bekeek ik mezelf in de spiegel. Het viel me op dat mijn lipgloss weggevaagd was. Zenuwachtig zocht ik in mijn heuptasje naar de lipgloss, terwijl Suzan naast me kwam staan. Met trillende handen deed ik een poging om het product aan te brengen. 'Hier, laat mij je helpen,' Suzan nam de lipgloss uit mn handen, waarbij ze me even kort aanraakte. Ze streek met haar vingers over mn lippen, iets wat me rillingen bezorgde. Onze hoofden waren niet minder dan een paar centimeter van elkaar verwijderd. Plotseling drukte ze haar zachte lippen op de mijne. Het was alsof ik bevroor. Ik duwde haar niet weg, maar ik ging er ook niet op in. Suzan trok haar hoofd terug en keek me even aan zonder enige betekenis in haar blik. Ik sloeg mijn ogen neer en kuste haar toen terug. Het voelde goed. Alsof onze lippen voor elkaar bestemd waren. Voor een moment was ik alles vergeten wat er om me heen gebeurde. We stopten langzaam toen we voetstappen hoorden. Net optijd stopten we toen de grote, zware deuren van het toilet open werden geduwt.