2

18 0 0
                                    

*pling*
Ik schrok op uit mijn gedachten van een melding van mijn telefoon. Het was Damon.
Waar ben je ? We kunnen samen ontbijten als je dat wilt xx
Met een zucht begon ik te typen, ik was niet in voor een vaste relatie. Hoe kwam hij uberhaupt aan mijn nummer?
Ik ben al thuis, sorry !
Terwijl ik een voorzichtige slok van mijn koffie nam, staarde ik naar mijn beeldscherm, wachtend op een antwoord.
Oké jammer. Volgende keer beter x
Volgende keer beter, herhaalde ik in mijn gedachten. Lachend schudde ik mijn hoofd. Er bestond helemaal geen volgende keer voor Damon. Als er iets was waar ik geen zin in had was het een relatie. Mijn vertrouwen was al lang geleden gebroken, en het leek alsof het nooit terug was gekomen. Dat was ook niet nodig vond ik, op dit moment leek alles prima te verlopen. Nadat ik mijn ontbijt ophad, besloot ik naar mijn eigen appartement te gaan. Eenmaal thuis verdween ik meteen in de badkamer. Terwijl ik me uitkleedde liet ik de douche stromen. Iets wat ik altijd deed, zodat ik me kon concentreren op het langzaam warm wordende water. En niet op mijn eigen lichaam, waar ik ontzettend onzeker over was. Soms was het zo erg dat ik een handdoek voor de spiegel hing, om niet met mezelf de confrontatie aan te gaan. Terwijl ik mn ogen sloot en de warme waterstralen over mijn lichaam liet lopen, dacht ik na. Alweer spookte Suzan door mn hoofd. Waarom ? Ik wist het niet.

*pling*
Een berichtje van Sasha, het was precies een week later.
Ik kan vanavond niet, mijn oma is weer met spoed opgenomen in het ziekenhuis.
Shit.
Oh jammer ! Wens haar beterschap
Terwijl ik mijn makeup afpoederde dacht ik na over het feit dat Sasha niet naar Ibiza kon vanavond. Lang nadenken deed ik niet. Ik zou wel gaan, op z'n minst had ik Damon en Suzan nog.
Een half uur later zat ik in mijn auto, op weg naar de club. De behoefte was groot aan een avondje nergens aan denken en niets te hoeven voelen. Terwijk ik wachtte voor het rode stoplicht nam ik een grote slok uit de fles wijn die ik daarnet had gekocht. Toen het licht op groen stond, gooide ik de rode fles met een linke zwaai op de stoel naast me en gaf ik zo hard mogelijk gas. Waar de agressie vandaan kwam wist ik niet, ik had het wel vaker. Gewoon een slechte mood, dacht ik.
Nadat ik mijn zwarte auto, die er haast angstaanjagend uit zag in het donker, geparkeerd had, liep ik wiebelig van de wijn op mijn hakken naar de ingang van Ibiza. 'Waar is Sasha?' vroeg Tom, toen ik bij de ingang stond. De rij mensen achter me leken ongeduldig te wachten. 'Ze kon niet,' antwoordde ik kort, gaf hem mijn geld en liep met een kaartje en een heet hoofd van de wijn naar binnen. 'Kijk eens wie we daar hebben,' hoorde ik een vaag bekende stem zeggen. 'Zara, hoe is het met je?' Het was Damon. Hij haalde zijn hand door zijn zwarte bos met krullen. Met zijn lieve, groene ogen keek hij me oprecht vragend aan. 'Goed, laten we een drankje doen, ik trakteer,' zei ik, waarom ook niet? 'Dat klinkt goed.'
'Weet ik.'
'Een bacardi cola?' vroeg Suzan, ze was me duidelijk nog niet vergeten. Terwijl ik knikte keek ze vragend in de richting van Damon. 'Voor mij hetzelfde,' zei deze.
'Zo,' zei Suzan toen ze de drankjes op de bar zette, 'is dit je vriend?'
'Nee,' antwoorde ik.
'Zo kan je het noemen,' zei Damon.
Zuchtend nam ik een slok van mijn drankje. Wat dacht deze man wel niet, ik kende hem pas een week. Suzan zei niets.
'Ik was aan het grappen, hoezo?' Damon grinnikte, hij had duidelijk ook teveel op, just like me. 'Laten we gaan,' zei ik, pakte Damon's hand en liep zo snel als ik kon naar de uitgang. We liepen naar mijn auto, alsof het vanzelf leek te gaan. Eenmaal binnen begon ik hem te zoenen. Hij leek verbaasd te zijn. 'Zara..' fluisterde hij, 'laten we naar mijn huis gaan.'
Ik trok me terug en beet op mijn lip. Met een schuin hoofd dacht ik na. 'Waarom ook niet.'

Zachtjes werd ik tegen de muur aangeduwt. Het koude beton drong zich tot mijn lichaam door. Nadenken deed ik niet. Ik drukte mijn lippen op die van hem. Het voelde alsof ze perfect waren. Terwijl Damon over mijn arm streek, nam hij het dunne bandje van mijn jurk mee naar beneden. 'Je bent zo mooi..' fluisterde hij. Mijn antwoord was een kus in zijn nek, iets wat hij duidelijk fijn leek te vinden. Hij tilde me op, de trap op, mijn jurkje achterlatend in de gang.

The war inside my head (dutch)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu