Korku Hikayeleri

Lavabodaki İnsanlar

Hikayeyi İngilizceden çevirdim :) Bana ilginç gibi geldi. Çok korkunç gibi değil :D Umarım hoşunuza gider, beğenirsiniz :> Not:Lütfen yorum yaparak paranormal mi yoksa korku mu istediğinizi söyleyin artık kararsız kalabiliyorum çünkü :)

10 yıl önce ben ve 3 yaşındaki oğlum yeni bir eve taşındık. Bu ev bizim için yeniydi ama aslında çok eski bir evdi. İçi her zaman biraz koyu görünürdü ve ev olması gerekenden soğuktu. Bunu ev, görmek için gittiğim ilk yaz fark etmiştim. Bunun sayesinde soğutma masraflarından kurtulabiliriz diye düşünmüştüm.

Sonra benim bir arkadaşım bize geldi. Birkaç dakika oturup konuştuk. Ama konuştuğumuz tüm zaman boyunca rahatsız görünüyordu. Sonra onun yüzünde öbür odada bir şeyin dikkatini çektiğini gördüm. Gözleri büyüdü. 

"Gitmem gerek." dedi.

Ona neyin yanlış gittiğini sordum ama o bana söylemek istemediğini söyledi. Peşinden gittim çünkü onun tepkisi beni ciddi anlamda çıldırttı.

Onun yolunu kesince sonunda "Bu ev perili." dedi. Ama bana neden böyle düşündüğünü söylemedi. Halen o günden bu güne, 10 yıldır bana söylemeyi reddediyor.

Bir hafta sonra o gece 3 yaşındaki oğlum tesadüfen bana lavabodaki yaşlı kadının kim olduğunu sordu.

Bir gün evi iş için bırakmam gerekiyordu ama arabaya bindiğimde eve geri dönmem gerektiğini ve bir şeyi almam gerektiğini farkettim. Eve yürüdüm ve duvara asılmış çerçeveli fotoğrafı duvardan aldım. Çünkü bu fotoğraf duvara yatay olarak asılmıştı, dikine değil. Bu evin içindeki her neyse bunu da atlattıktan sonra evi asla yalnız bırakmayacağım.

Bu evde 6 ay yaşadıktan sonra üst kat tabanına tuhaf bir şekilde kazınmış kare şekilleri farkettim. Ne olduğunu tam olarak anlamadım. Fakat 3 yaşındaki oğlum yapmıştır deyip onu azarladım. Fakat bir gün oğlum henüz uyanmamışken üst kattaki karelerin sayısının 6'dan 8'e çıkmış olduğunu fark ettim. Korkmaya başlamıştım.

Şimdi, evden taşınmamızda beni en çok etkileyen olaya geliyorum. Bir gece ben yataktaydımi fakat henüz uykuya dalmamıştım, karnımın üstüne yatıyordum. Birisinin odaya doğru yürüdüğünü duydum. Ayakseslerinin benim odamın kapısının önüne gelişini duydum. Ayakseslerini duymam zordu çünkü yerler halıyla kaplanmıştı. Adımlar benim yatağımın önüne erişince korku içimi yiyordu. Birden bir çift ipek gibi, pürüzsüz el başıma dokundu. Ve orada kaldı. Pozisyon değiştirmek için çok korkaktım. Birden eller çekildi. Korkuyla oğlumun odasına gittim. Yatağında değildi ve ben de bütün evi aradım. Banyonun ışığı yanıktı. Oğlum aynaya dönmüştü ve ağzı tamamen açık şekilde siyah ile kaplanmış gözleri ile beraber tiz bir çığlık atarak odaklanmıştı. Ağlıyordum. Çok fena şekilde ağlıyordum. Fakat birden geceliğimin eteğini minik bir çift ıslak el çekiştirdi.

"Anneciğim, banyodaki bu çocuk kim?"

Soran oğlumdu. O an oğlumun su içmeye gitmiş olduğunu anladım fakat bu yaratık ne halen bilmiyordum. Onu kucakladığım gibi odasına götürdüm ve kapıyı kilitledim. Aslında bunun bir yararı olmayacağının farkındaydım fakat kilit sesi bana güven veriyordu. Banyoya gittim ve ışıkları kapatıp açtım. O şey tısladı. Çok korkuyordum. Oğlumun yanına koşarak gidip onu kucağıma aldım ve arabaya gittim. Kardeşimin evine doğru sürdüm ve o varlıklardan sonsuza dek kurtuldum sandım. Kardeşimin evine vardığımızda olanların hiçbirini anlatmadım. Sadece ertesi gün yeni bir ev bulup taşındık.

Yeni eve taşınmamızdan 9 yıl sonra, yani geçen sene oğlum, gerçek oğlum mutfakta gözleri siyah bir şekilde kendini asmış bulundu. O günden beri de asla komşularımla konuşmadım.