My Secret Fairytale

Chapter 2

Nadat Min-Seo mij een korte rondleiding gaf door Upper Lake High, is het zonnetje weer gaan schijnen. Ik vond het een slim idee om bij een terrasje te gaan zitten om rustig een ijsje te eten. Dus dat ben ik nu ook aan het doen. Ik kreeg ook gelijk de sleutel van mijn kluisje dus daar zitten mijn boeken nu in. Gelukkig maar want anders had ik al mijn boeken mogen mee slepen. Ik vraag om de rekening en als ik betaald heb loop ik een stukje langs de haven vlakbij het Baltimore Museum of Industry. Via de haven loop ik terug naar het metro station zodat ik terug naar huis kan. Ik plug mijn oortjes in en zet het liedje What Is Love aan.

'Ik ben thuis!' roep ik. Niemand. Ik zucht diep. Papa is dus nog steeds werken. Ik loop naar mijn kamer en doe mijn Cookiemonster onesie aan. Ik zie een bakje lasagne van de supermarkt vlakbij de haven. Ik pak het roze briefje en lees wat er opgeschreven staat. 'Je lievelingseten omdat ik niet mee kan eten vanavond. Kusjes papa.' lees ik zachtjes. Ik leg het briefje op het aanrecht en ga in de woonkamer tv kijken. Na een half uur op Netflix zoeken wat ik wil kijken besluit ik het maar op te geven. Ik ga terug naar boven en besluit om een boek te lezen uit pure verveling.

Ik heb net het vijfde hoofdstuk uitgelezen van Eragon als ik een berichtje krijg. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het Min-Seo is. Blijkbaar wilt ze langskomen omdat ze iemand zichzelf wil laten voorstellen. Ik reageer snel dat het goed is en ik stuur mijn adres door. Ik pak mijn outfit van vandaag aan en trek het nog een keer aan. Alleen zonder de laarzen. Die hakken waren mijn ergste vergissing van deze week. ik loop op mijn sokken naar de keuken om een glas limonade te pakken. Terwijl ik mijn limonade drink ben ik met een paar vriendinnen uit Italië aan het  whatsappen ben. Ik mis ze nog steeds en ergens wil ik weer terug naar Italië toe. Maar om weer thuis in Baltimore te zijn is ook weer fijn. Ik weet nog toen ik als elfjarig meisje hoorde dat we gingen verhuizen naar Miami in Florida.

~ flashback ~

Ik speel samen met Josephine aan het spelen in onze speelkamer. We spelen een bordspelletje die zij voor haar verjaardag heeft gekregen. Ik was bijna aan het winnen als papa binnenkomt met Josephine haar grote zus. 'Papa, kijk is! Ik ben aan het winnen!' roep ik blij. Ik zie Josephine haar zus lachen. 'Kom Josephine, we moeten naar huis toe.' zegt ze. Ik help Josephine met opruimen en ik geef haar een knuffel als ze weggaat. Papa doet de deur dicht en kijkt me bezorgd aan. 'Ik moet met je praten Livia.' zegt papa als we aan de keukentafel zitten. Ik snap niet wat hij bedoeld dus ik kijk hem schuin aan. 'Wat bedoel je?' vraag ik. 'We gaan verhuizen.' zegt hij na een korte stilte. Ik stik in mijn stukje broccoli. 'Papa doe niet zo grappig!' roep ik als ik uitgehoest ben. 'We gaan volgende week verhuizen naar Miami.' zegt hij. Ik voel dat ik bijna moet huilen dus eet ik mijn laatste hapje biefstuk op en loop ik naar mijn kamer toe. Ik ga op bed liggen en ga zachtjes huilen. Ondanks het verdriet ben ik wel blij om een nieuwe toekomst te beginnen in een van mijn favoriete steden.

   ~ einde flashback ~

De bel gaat en ik doe open. Ik zie Min-Seo samen met een ander meisje die ik nog niet ken. Wat logisch is aangezien ik hier net ben komen wonen. 'Anyoung Livia.' zegt Min-Seo vrolijk. 'Gezondheid.' Ik zie Min-Seo lachen. 'Heb ik iets raars gezegd?' vraag ik aan haar. 'Dat betekent hallo in het Koreaans gekkie!' zegt ze nog steeds lachend.  Ik laat ze binnen en loop naar de woonkamer. 'Hey Min-Seo, wie heb je meegenomen? vraag ik terwijl ik het meisje in me op neem. Ze heeft bruin krullend haar, een licht getinte huid, bruine ogen en ze is best klein. 'Hoi ik ben Rosana, Rosana Johnson.' zegt ze. 'Hoi Rosana. Of moet ik misschien zeggen, anyoung Rosana. Ik ben Livia Wintermount.' zeg ik. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat Min-Seo bijna dubbel ligt van het lachen. Ik maak oogcontact en kijk haar serieus aan. En door die actie liggen we alle drie dubbel van het lachen.