My Secret Fairytale

Chapter 4

P.O.V. ???

Ik zit in mijn kantoor de laatste papieren door te nemen. 'Hmm, een nieuw iemand in het vijfde jaar.' lees ik hardop voor. Het is lang niet voorgekomen dat er iemand in een latere periode instroomt. Bijna altijd stromen ze na de zomervakantie in. Dit moet dan wel een erg speciaal geval zijn om in oktober in te stromen. Waar stond de naam nou? Ik weet zeker dat ik het hier ergens zag staan. Aha! 'Livia Wintermount.' fluister ik in shock. Dit kan niet waar zijn? Haar dochter in mijn school. Ze zal toch niet weten dat ik...? Zuchtend schud ik mijn hoofd. Zij kan het haast niet weten. Dat was jaren terug. De laatste keer dat ik haar zag was voordat het gebeurde. Dat kan ze gewoon niet herinneren, toch? Ik besluit om mijn kantoor te verlaten en naar huis te gaan. Als ik de deur op sloot draai en naar de auto loop moet ik steeds denken aan die dag. Ze hoeft het niet te weten, nu nog niet. 

P.O.V. Livia

Ik zit nu met Rosana en Min-Seo aan de keukentafel Ben & Jerry's ijs te eten. 'Dit spul is echt mijn nieuwe geloof.' zegt Rosana terwijl ze opnieuw een hap neemt. We hebben allemaal verschillende smaken. Rosana heeft Mint Chocolate Cookie, Min-Seo heeft Red Velvet Cake en ik heb de smaak S'mores. 'Brain freeze!' schreeuwt Min-Seo opeens.  Ik moet lachen om Min-Seo die bijna met tranen in haar ogen over haar hoofd wrijft. 'Ja maar nee. Je kan nu wel lachen, Livia, maar dit is niet leuk.' zegt ze overdreven zielig. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Rosana nu ook haar lach niet meer kan inhouden. Ik maak expres oogcontact met haar en kijk dan heel serieus naar Rosana. Ze houdt het niet meer en ze ligt op de grond van het lachen. Zelf kan ik ook niet meer en zit op mij hurken dood te gaan van het lachen. Min-Seo hangt half op de keukentafel te stikken van het lachen. 'Ik haat jullie!' schreeuwt ze. Rosana giert van het lachen en Min-Seo mept haar tegen haar arm. 'Ik houd ook van jou hoor.' zegt Rosana terwijl ze langzaam naast mij aan tafel komt zitten. Min-Seo kruipt ook langzaam overeind en komt ook aan tafel zitten. 'Dus...wat gaan we nu doen?' vroeg Rosana. Ik grijns breed en ren naar boven.

'Deze krijg je terug omdat je mij uitlachte!' gilde Min-Seo en ik voelde weer een kussen tegen mijn hoofd. Ik gooi het kussen terug maar in plaats van dat ik Min-Seo raak, raak ik een vaas. En niet gewoon een simpele glazen vaas, nee, het was de lievelingsvaas van mijn overleden oma. 'Godverdomme, nee!' roep ik. Ik voel de tranen al in mijn ogen komen. Waarom kwam ik ook met het stomme idee om een kussengevecht in de woonkamer te houden? 'Het is maar een vaas, Livia. Rustig het is echt niet erg. Er kopen gewoon een nieuwe en-' probeert Min-Seo mij gerust te stellen. 'Nee je snapt het niet! Die vaas is van mijn oma geweest.' onderbreek ik haar half snikkend. 'Rosana, zoek jij naar stoffer en blik. Dan pak ik een bezem en een dweil. Livia, zoek jij dan alle stukjes bij elkaar?' zegt Min-Seo. Ik knik en loop naar de vaas toe. Maar als ik het eerste stukje wil oppakken, gebeurd er iets wat alleen in films kan gebeuren. 'What the hell...' fluistert Rosana. 'H-hoe da-dan?' stottert Min-Seo. Er kwam een zacht licht uit mijn handpalm en de vaas met bloemen zag er weer uit alsof er niks aan de hand was. Rosana, Min-Seo en ik gillen keihard en we gaan terug naar mijn kamer toe. 'Wat er net gebeurd is moet geheim blijven.'