My Secret Fairytale

Chapter 7

P.O.V. Livia

'Nova icara'' roep ik. Ik doe langzaam mijn ogen open. Er gebeurt niks. 'Weet je zeker dat je dat moet zeggen?' vraagt Min-Seo langzaam. Ik denk diep na en kom op niks anders. 'Ik weet het echt zeker.' zeg ik nog steeds nadenkend. 'Probeer het nog een keer, maar richt dan al je aandacht op het boek.' Ik luister naar wat Min-Seo zegt en sluit mijn ogen nog een keer. 'Nova icara!' roep ik weer. Ik open mijn ogen en zucht weer. Plots komt er een fel wit licht en een hele harde wind. 'Wat gebeurt er?' vraagt Min-Seo in paniek. 'Ik weet het niet!' roep ik terug. Het boek schiet open en er vliegen allemaal bladeren rond. 'Doe het boek dicht!' roept Min-Seo naar me. 'Ben je gek? We hebben het eindelijk open!' roep ik verbaasd terug. 'Het is de enige optie. Ik krijg geen lucht meer!' roept Min-Seo weer. Ik probeer het boek dicht te doen maar het gaat zwaar. Nog een klein stukje! Maar het boek wilt niet gesloten worden. 'Het lukt niet!' roep ik kwaad. 'Ga er op zitten.' zegt Min-Seo. Ik doe wat ze zegt maar het gaat nog steeds moeilijk. Ik voel dat Min-Seo het boek nog extra dicht duwt. Ik sta langzaam op en het boek is ook echt dicht. We zuchten beide diep en laten ons op de bank tegenover Rosana vallen. 'Wat doen we nu?' vraag ik. Misschien ben ik er nog niet klaar voor. 'Probeer het nog een keer. Maar dan rustiger.' zegt Min-Seo. 'Wat bedoel je?' 'Als je het met veel energie roept dan krijg je chaos. Maar wat nou als je het wat rustiger zegt?' Daar kan Min-Seo gelijk in hebben. Ik ga opnieuw klaar zitten. Daar gaan we... 'Nova icara.' zeg ik dit keer rustiger. Er klinkt een korte klik. Ik open mijn ogen en probeer het boek te openen. 'Het werkt!' roep ik blij. Ik sta op en geef Min-Seo een knuffel. 'Laten we nu die stomme spreuk vinden, iets zegt me dat we niet veel tijd meer hebben.' zegt Min-Seo. Ik knik en blader door het boek heen. Wat voor spreuk zien we nodig hebben? Even denken. Rosana is versteend door magie. En om haar terug te krijgen moeten we een tegenspreuk zien te vinden. Nou ja, dat doen ze in tekenfilms altijd. Ik blader een beetje door het boek heen in de hoop iets nuttigs te vinden. 'Spreuken tegen oververhitting, spreuken voor complete overnam, hoe je objecten moet veranderen maar niks wat wij nodig hebben...' zucht ik diep. Er moet toch een makkelijkere manier zijn? Het zou me niks verbazen als ik te moeilijk denk. We moeten iets zoeken met stenen, dat is zeker. Wat nou als het op een bepaalde volgorde staat...Ik pak het boek en ga op de bank in kleermakerszit zitten. Ik blader door het boek heen tot ik een donkerbruine bladzijde zie waar met grote, sierlijke letters de vier belangrijke elementen geschreven stond. Plots schiet me iets te binnen. Bij mijn een na laatste biologie les in Italië ging het over belangrijke bronnen en grondstoffen in de natuur. En ik weet nog dat we een lijstje moesten leren en als het goed is stond stenen er ook tussen. En aangezien Rosana versteend is moet het daar wel bij staan!

Ik zit nog steeds als een gek door het boek te bladeren op zoek naar de juiste bladzijde. 'Weet je al wat je moet zoeken?' Ik knik en leg het verhaal aan haar uit. Ze kijkt bedenkelijk maar toch helpt ze mee. 'Weet je zeker dat je naar "versteend" zoekt en niet bevroren?' vraagt Min-Seo nadat we  het een beetje opgegeven hadden. 'Dat is eigenlijk wel een beter idee...' mompel ik zacht. 'Sorry wat zei je?' vraagt Min-Seo grijnzend. 'Dat je gelijk hebt.' zeg ik iets harder. 'Goedzo.' Ik blader terug naar het element water en kijk naar alle spreuken die er staan die te maken hebben met ijs. 'Je kan mensen laten stikken in een ijsklontje?! Dat is zo cool!' gilt Min-Seo enthousiast. 'Wees maar niet zo blij want de kans dat ik dat ga doen is toch klein.' zeg ik tegen haar. 'Maar als ik het bij iemand mocht doen, ben jij de eerste.' fluister ik er zacht achterna. 'Stop is met bladeren.' zegt Min-Seo plots. 'Wat is er?' vraag ik verward. 'Kijk ik heb het gevonden.' zegt ze terwijl ze naar een stuk tekst wijst. Een spreuk om mensen of voorwerpen voor onbepaalde tijd te bevriezen. Ik blader naar de volgende bladzijde om te kijken of daar een tegenspreuk is. En daar hebben we het. Ylikso Gryso, de tegenspreuk. Ik sta op om naar Rosana te lopen tot Min-Seo mijn pols pakt. 'Let er op dat je Ylikso Gryso zegt en niet alleen Ylikso.' zegt Min-Seo bezorgd. 'Geen zorgen, het komt goed.' ik geef haar een kleine glimlach en ga de spreuk proberen. Ik leg mijn handen op Rosana haar voorhoofd en haal nog een keer diep adem. 'Ylikso Gryso.'