50 twarzy Grassiego

Ukryta Prawda

Powoli otworzył powieki. Leżał w swoim pokoju, na swoim łóżku. Skrzywił się od nieprzyjemnego ucisku i sięgnął ręką za plecy. Wyjął spod siebie róg jednorożca. Nagle do pokoju wszedł Scott.
-Jak się czujesz?-zapytał zmartwiony.
-Jak mrówka z okresem.-przyznał szczerze.
Scott ze zrozumieniem pokiwał głową.
-Możesz powiedzieć co robiłeś tam pod koszem? I czemu mieszasz ogórki z mlekiem?!
-Na pierwsze pytanie odpowiem: nie wiem. A na drugie: ponieważ ogórki są długie, a mleko jedwabiste.Scott od zawsze wiedział, że Mitch ma niepokolei w głowie, zresztą tak jak i on sam, dlatego tak dobrze się dogadywali pomijając fakt, że nie raz ciężko im się porozumieć, ponieważ najłatwiej mówiąc - są dziwni. Dlatego wcale nie zaskoczyło go zachowanie jego przyjaciela, który dość często eksperymentował z jedzeniem i ogólnie z wszystkim co przychodziło mu do głowy, co nigdy nie kończyło się dobrze.Scott chciał już wyjść z pokoju jednak przy drzwiach obrócił się na pięcie i spojrzał na Mitcha...
- Musisz odpocząć. Napewno jesteś wykończony. Ale gdy trochę dojdziesz do siebie  pojedziemy na chwilę do lekarza. Jednak chce mieć pewność, że nic poważnego ci się nie stało - mówiąc to uśmiechnął się delikatnie do przyjaciela i wyszedł zostawiając go samego.
Kiedy Scott zamknął za sobą drzwi, z oczu Mitcha popłynęły łzy. Czy powinien mu powiedzieć? Ufa mu, to jego najlepszy przyjaciel i kocha go całym sercem, ale co jeśli powie prawdę? Czy Scott nadal będzie patrzył na niego tak jak do tej pory? Z tą radością i podziwem w niebieskich oczach? Kiedy zastanawiał się nad innymi 'a co jeśli' ogarnął go spragniony i niespokojny sen. Chciał wyznać mu prawdę, ale jeszcze bardziej straciłby w jego oczach. Już wystarczająco dużo Scott musi przez niego znosić i myśli, że jeśli powie mu, że ma nieżyt jelit to będzie tylko jeszcze gorzej, dlatego postanowił dalej się z tym ukrywać.