Koşarken birine çarptım. Başımı kaldırdığımda bir adam gördüm gözleri o kadar çok şey anlatıyordu ki. Ikimizde kalakaldık. "Ş-şey b-ben özür dilerim" "Önemli degil de seni tanıyor gibiyim ismin ne acaba?" "Nefes...Nefes Zorlu" "Sen hâmidin kızı değil misin?" "Evet kızıyım" "O zaman evine gitmen gerek küçük hanım" Gözlerim dolmuştu. "Gidemem... gidemem çünkü babam beni zorla evlendiriyor. Lütfen bana yardım edin" "Bak senin yerin babanın yanı ama eğer seni gerçekten zorla evlendiriyorsa seni buradan götürmekten başka çarem yok" "Çok teşekkür ederim çok teşekkür ederim" Dedikten sonra çarptığım adama sarıldım. Ne yaptığımı anladığımda ise hemen ayrıldım. "Bir şey sorabilirmiyim?" "Sor" "İsminiz neydi?" "Tahir...Tahir Kaleli" Sonra bir daha konuşmadılar ta ki arabaya binene kadar. "Nefes baban seni neden zorla evlendiriyor" "Para için tanımadığım biri ona yüklü miktarda para teklif edince babamda kabul etmiş" "Anladım" "..." "Baban bundan sonra sana bir şey yapamaz merak etme" "Ben tekrardan teşekkür ederim tahir bey" "Tahir de" "Peki tahir" "Arabada yengemin bir kaç kıyafeti var veriyim mi üstün hep çamur olmuş" "Çok iyi olur aslında" Tahir arabadan inip bagaja geçti. Bana yengesinin pijamasını verdi. "Eğer yatarsan diye. Uzun sürüyor da buradan trabzona" "Tamam sıkıntı olmaz"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Tahir yengen gerçekten bunu mu giyiyor?" "Ne olur ne olmaz diye duruyordu. Bende sana vereyim dedim" "Tamam sıkıntı yok" Dediğimde ağzımdan bir kıkırtı kaçtı. "Ne oldu niye gülüyorsun?" "Yengeni görmedim ama bunu giydiğini düşününce..." Dedikten sonra kahkahayı bastım. Benden sonra da tahir kahkahayı bastı. Güldükten sonra biraz konuştuk. Tahir de ileriye bakıyordu onlar gelince hemen bagaja geçecektim. Oraya yatak yapmıştık yorgandan. "Annemler geliyor nefes bagaja koş" "Tamam yarın görüşürüz" Dedikten sonra yanağını öptüm. Tahir şaşkın şaşkın bakarken bende bagajı kapatmakla uğraştım.
