"Osman hocam merhaba"
"Merhaba uşagum sana merhaba kizum"
"Merhaba efendim"
"Babacum"
"Kizum sende hoşgeldin"
"Hosbuldik babacum"
"Osman hocam biz nefesi buraya bırakabilirmiyiz?"
"Bırakın bırakın da niye evinize götürmüyorsunuz?"
"Anam görürse çildirur babacum"
"Tamam benim için sikuntu yok kalabilirsin"
"Çok teşekkür ederim osman hocam"
Dedikten sonra osman hocaya sarılır nefes.
"Nefes bende yengemle alışveriş yapıp geleyim senin için kıyafet alalım"
"Peki tahir"
"Geç kizum"
"Tesekkur ederim tekrardan hocam"
"Bak şu oda senin"
Salona bağlı odayı nefese verdi osman hoca.
"Bana evinizi açtığınız için teşekkür ederim hocam"
"Önemli değil kizum"
Osman hoca tekrar konuşur:
"Sen yorulmusundur uyu istersen"
"Müsadenizle hocam"
"Bana baba de nefes"
"Izninle baba"
"Geç kizum sen geç"
Pijamam olmadığı için evdeki asiye ablanın pijamasindan aldım.Giydikten sonra biraz uyudum. Uyandığımda tahir baş ucunda oturup bana bakıyordu.
"Günaydın"
"Günaydın tahir"
"Kıyafet aldım bir bak istersen"
"Olur bakayım""Bunu giyde anamla tanıştırayım seni"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beyaz Meleğim ~NEFTAH~
FanficUmutlarım kaderin ördüğü ağlara takılıp kalmış arkalarından döktüğüm gözyaşlarına aldırmadan çırpınarak can veriyorlardı. Umut fakirin ekmeği denir ya... Benim son lokman elimden alınmıştı işte. Umut hep içimizde taşıdığımız ama asla değerinin farkı...