NE SENLİ NE SENSİZ

Bölüm 1 =BENİM HAYATIM=

Karanlık sokak aralarına doğru yürüyordum.Yağmur yavaş yavaş çiseledikçe gözyaşım bir o kadar artıyordu. Siyah şapkamı biraz daha öne alıp siyah kapşonlumun cebine ellerimi soktum.Burda kimse yoktu bu daha iyiydi insanların olduğu yerde olmak istemiyordum.karanlık...beni temsil ediyordu içimi... ve hayatımda karanlığa sürüklendikçe ben daha çok karanlığa alışıyordum.Ben park eun hu. babam koreli annem türk türkiyede yaşıyorduk fakat dedem hasta olunca babam koreye taşınacağımızı söyledi dedem öyle istiyormuş bu arada dedem korenin en zengin iş adamlarından biri bu benim pek umrumda olmasada adımı söylediğmde bana direk washington şirketindeki dedemin torunu olup olmadığmı o soruyorlardı bu gerçekten can sıkıcıydı...3 yıl kadar burdaydık ve lüx bir evde yaşıyoruz pardon yaşıyorum.çünkü çünkü ailem 1.5 ay  önce trafik kazasında öldüler.ve o gün benim doğum günümdü...benim doğduğum onların öldüğü gün...
1.5 Ay  ÖNCE
Jihyun*Eun hu nun annesi*
Chang*Eun hu nun babası*

Jihyun:çok sevinecek..
Chang:eminim ağlıyacaktır
Jihyun yüzünü ekşitti
Jihyun:hayır eminim ben çoçuk muyum deyip trip atıcaktı
İkiside gülümsemişti.İkisi ellerini tutuşturdu
Jihyun:hayatım balonlar patlamasa
Chang:güzel yerleştirdiğme eminim.
Jihyun:planı unutma.eve geldiğinde balonların üstündeki notları teker teker okuyacak ve tam kapının önüne gelince konfeti patlatıcaksın.ve pastalar gelecek unutmadan bizden önce arkadaşları gelicek taehyung ve jimin ve onlarda şarkı söyleyecek.ve ona tabikide 3 aylık hamile olduğum süprizini yapacağım eminim çok sevinecek
Chang:ne güzel düşünmüşsün kardeşi olacağını öğrenince ağlayacağına and içebilrim
Jihyun:yıllar sonra..bu kadar mutlu olacağımız aklıma gelmezdi.
Biliyosun buraya gelmek istemiyordu
Chang:hala istemiyor...
Kırmızı ışığa doğru gelirken yavaşça araba durdu kadın kafasını sağa çevirmesiyle ağzından çığlık döküldü.
Jihyun:CHANGG!
Chang:SIKI TUTUN KORKMA JİHYUN
Sağ taraftan hızlıca gelen araba arabanın kapısına şiddetle çarpıp arabayı takla attırmıştı....
BUGÜN
Kafamı duvara yaslayıp sırtımı yavaşça aşağı sürükledim ve dizlerimi kendime çekip kafamı kollarımın arasına gömüp şiddetle ağlamaya başladım sizi özlüyorum...
Kendime geldiğimi sandığımda cabimden telefonu çıkardım saat 00:30 du o an karşıdaki kırık camlarda gözümdeki öfkeyi gördüm.yüzümdeki intikam hissini ilk defa kendimi kötü olarak gördüm yamuk bir şekilde gülümsedim bunu yapan kişi bedelini ödeyecekti...