不明; fumei

Chapter 2

Chapter 2

I watched as my another victim crawls for his own dear life. I walked slowly towards him. The sound of my heels alongside with his whimper is the only sound audible in this horrifying alley. Dead bodies and blood scattered everywhere.

I stopped when he coughed blood. I scoff when I knew that he won't last any longer. What a waste.

"Where is the devil's den?" I said as I squatted in front of him.

He laughed mockingly and that made him cough blood even more. Tss. His existence disgusts me.

"At ano sa tingin mo ang gagawin ko? Ang sabihin sa 'yo ang gusto mong malaman just to spare my own life?" he smirked, "I won't speak a word, shithead."

I smiled. The smile that everyone wouldn't want to see plastered on my face.

"Then don't speak at all." I said and I shoot his disgusting mouth. Feeling unsatisfied, I shoot his throat, his chest, his head until I feel satisfied that I ended another unworthy life.

Tumayo ako at tinignan ang eskinita na napupuno ng mga taong walang karapatang mabuhay. I smiled evilly as I realized I killed alot of unworthy soul, again. But then, I frowned when I didn't get any information about the devil's den, as expected.

It was never easy to find the demon who's hiding from his own reaper. And this is what thrills me the most. The excitement and eagerness that I will find him.. soon. I know I'm close on reaping the demon's soul. And I can't wait to torture him really, really bad.

--

Tamad na tamad at pupungay pungay pa ang mga mata ko habang naglalakad sa opisina. As usual, I'm late. Pero sanay na sanay na ang mga tao dito na late akong pumasok. Maaga aga pa nga ako sa lagay na 'to. Thirty minutes late, for the first time!

"Ate Andy!"

Hindi ko pa man nilingon ay alam ko na kung sino ang tumawag sa akin. Napaikot ang mga mata ko at hindi siya pinansin. Patuloy akong naglakad patungo sa cubicle ko. Ano na naman ang kailangan ni Red at walang habas na isinisigaw na naman ang pangalan ko? At talagang tinawag niya akong ate, huh?

"You're late, ate Andy. Not a very good example sa intern mo." sabi niya pagkalapit niya sa akin. In-emphasize niya talaga yung 'intern mo' na halatang nang-aasar. Nakita kong may hawak siyang starbucks coffee sa kaliwang kamay. Inagaw ko ito sa kanya at uminom dito bago umupo sa aking swivel chair,

"Wow. Ganyan ka ka-atat na humigop ng kape at talagang kinuha mo sa akin?" sarcastic niyang pagkakasabi.

"Thank you." hindi ko siya pinansin at humigop ulit ng kape. Ahh, morning coffee is really the best when I'm too lazy to work my ass off.

Napailing na lang siyang ngumiti sa akin, "Para sa 'yo naman talaga 'yan. Sige, miss Andy, magta-trabaho na 'ko." paalam niya sa akin bago umalis sa tabi ko.

Binuhay ko ang computer at nagsimulang gumawa ng reports at output nang biglang may nagsalita sa gilid ko,

"Grabe ka, Andromeda! Ang swerte mo at may intern kang katulad ni Jared. Ang gwapo niya!" parinig kong sabi ng isang kong katrabaho na feeling close nung malayo na sa amin si Red.

Nilingon ko siya ng nakataas ang kilay, "Pinagsasabi mo diyan?"

"Ang cute cute kaya ni Jared! Baby face tapos feeling ko, may abs and muscles din siya. Sana ako na lang ang naging senior niya." pagnanasa niya. At bakit ba Jared siya ng Jared? 'Yon ba ang pangalan niya? Kulang na lang ay maghugis puso ang mga mata niya habang nakatingin kay Red.

"Child abuse ka. Magtigil ka nga diyan, Sue."

"Ang harsh ah! Hindi halatang nagseselos ka. Yiee." akmang kukulbitin niya pa ang tagiliran ko pero tinampal ko yung kamay niya.