-เหตุการณ์หลังจากตอนจบเวอร์ชั่นHRK-
ผู้หมวดแฮงค์ แอนเดอร์สันกำลังยืนอยู่หน้ารถบรรทุกขายอาหารร้านโปรดท่ามกลางหิมะที่ร่วงโรยมารอบๆตัว เขากำลังรอหุ่นยนต์ตัวโปรดของเขา
ไม่สิ...
ต้องเรียกว่าคู่หูคนโปรดเพราะตั้งแต่เมื่อวานที่เหตุการณ์ปฏิวัติจบลง เด็กคนนั้นก็ไม่ใช่หุ่นยนต์อีกต่อไปแล้ว เจ้าตัวกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความรู้สึก และนั่นทำให้เขาดีใจเป็นบ้า
เมื่อวานหลังจากเหตุการณ์ชุลมุนในตึกไซเบอร์ไลฟ์ เจ้าหนูนั่นก็รีบตามออกไปสมทบกับหุ่นตัวอื่นทันที เขาก็ทำได้เพียงแต่ติดตามข่าวอย่างเป็นห่วงว่าคอนเนอร์จะปลอดภัยไหมเพราะเขายังไม่อยากเสียคนที่เขารู้สึกดีด้วยอีกคนในชีวิตไป
หลังจากที่ทราบข่าวว่าทุกอย่างจบลงด้วยดี อะไรซักอย่างก็ดลใจให้เขาพาตัวเองมาหยุดอยู่หน้ารถบรรทุกนี่ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นบ้าที่มายืนตากอากาศหนาวรอคอนเนอร์ที่ไม่รู้ว่าจะมาหาเขาหรือไม่ แต่ไม่นานมากนัก คนที่เขารอก็ปรากฎตัวมา
ตำรวจหนุ่มคลี่ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจทันทีที่เห็นว่าคู่หูของเขาปลอดภัย ไร้ร่องรอยบาดเจ็บใดๆ
แฮงค์ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา แค่เพียงพุ่งตรงเข้าไปดึงเด็กคนนั้นมากอดทันที มือของอีกฝ่ายค่อยๆถูกยกขึ้นมาวางไว้บนหลังเขา
"เก่งมาก" เขาพูดขึ้นมาหลังจากยืนอยู่ในท่านั้นได้ซักพัก รับรู้ได้ถึงใบหน้าของอีกฝ่ายที่ขยับอยู่บนบ่าของเขา "เก่งมาก"เขาลูบมือของเขาไปบนแผ่นหลังนั่น
"คุณก็เหมือนกันครับ" คอนเนอร์พูดหลังจากที่ผละออกมาจากอ้อมกอดของเขา
"ไม่ได้โดนยิงใช่ไหม" เขาว่าพลางจับตัวของอีกฝ่ายหมุนไปรอบๆ
YOU ARE READING
All Ships
Fanfictionทุกความสัมพันธ์อย่างละนิดอย่างละหน่อย HankCon{DBH}, Veddie{Venom}, Merlahad{Kingsman}, ThurOrm{Aquaman}