BENİ BIRAKMA

#Sana ne oldu böyle#

Kapı çalınca hemen koştum açmak için. Annem gelmiş olmalıydı.

Kapıyı açtığımda annemi görmediğim için şaşırdım. Ama asıl şaşkınlığım Savaş ın yüzündeki yaralardı.

-Aman allahım sana ne oldu böyle? Kim yaptı bunu sana. Yoksa Alp le mi kavga ettin.

Savaş tan cevap alamazken kolunun altına girip içeri taşıdım. Annemin evde olmaması büyük şanstı. Onu koltuğa bırakıp ecza dolabına koştum.Gerekli malzemeleri alıp Savaş ın yanına gittim. Çok kötü görünüyordu. Ama şimdilik bunları sorgulamayacaktım. Hemen yüzünü bir güzel temizledim.Derin kesiklerin üzerine yara bandı yapıştırdım.(nede olsa  kendimi bildim bileli doktorlar izliyorum:*)

Bu sefer bana ne olduğunu söylemeden onu bırakmıcam. Her zamanki gibi geçiştiremicek.Karşısına geçtim ve ilk sorumu yöneltim.

-Bunu sana kim yaptı.

yine cevap alamayınca

-Bana cabuk cevap ver yoksa bi tanede ben geçiririm yüzüne.

diyince gülmeye başladı.Ama kısa kesti çünkü yüzündeki yaralar buna mani oldu.

-Kızınca daha bir tatlı oluyorsun.

diyince baştan aşağı turp gibi kızardım.

-Niye beni reddettin İsra hiç mi sevmedin beni hiç mi?

diyip önüme gelen saçımı kolağımın arkasına koydu. Daha önce bana dokunmuştu ama ilk defa dokunduğu yer alev alev yandı. Bana ne oluyor... Buna daha fazla dayanamadım.

-Yarına garantisi olmayan birinden bunu isteme nolur.

diyip yüzümde olan ellerini indirdim. Ben ellerini indirir indirmez ellerimi tuttu.

- Ben her şeye hazırım hep yanındayım bunu birlikte atlatıcaz. Seni hiç yalnız bırakmıcam.

diyip ellerimi daha da sıktı.

-Olma tamam mı hiç bir şeye hazır olma. Çünkü ben hazır değilim. Ben hastane köşelerinde çürüyüp yok olurken senide yanımda götüremem.Bunu yapamam anlıyor musun . Buna dayanamam.

Göz yaşlarım sel olup akarken sıkıca bana sarıldı sanki biri gelip beni ondan alacakmış gibi.Sadece ona ait mişim gibi.

-Ben bunları önemsemiyosam ve her şeyi göze alıyorsam sevgiliyiz o zaman 'çitlenbiğim'

diyince sırıttım. Onu kendimden uzaklaştırırken

-Çitlenbiğim ne yaa.

diyip güldüm. Benim gülüşüm ardına zorda olsa Savaş ta güldü. Kahkahalarımız salonu doldudurken bir anda ikimizde durduk.Lanet olsun kapı çalıyor. Kesin annem geldi. Şimdi ben ne yapıcam derken Savaş la birbirimize baktık. Hemen ayağa kalkıp

-Mutfak 

dedim . Savaş mutfağa doğru ilerlerken

-Yok yok orası olmaz banyoya gir.

dediğimde mutfaktan çıkıp banyoya doğru ilerledi.Allahım ben ne yapıcam şimdi .Ya annem banyoya  girerse ...

-Savaş dur dur orasıda olmaz sen en iyisi benim odaya çık.

diyince yarım ağaz gülerek

-Beni odana artıyorsun haa güzelmiş..

Bu durumda bile eylenecek bir şey buluyor ya şaşıyorum..Onu odama gönderip kapıya koştum. Annem sıkılmış bir şekilde beklediğini görünce hemen boynuna atladım.