BENİ BIRAKMA

#Sadece benimsin#

Sabah erken saatlerde kalkıp okula gittim.  Kantine inip bir güzel kahvaltımı yaptım.Karşıdan gelen Alp i  görünce şaşırsamda tepki vermedim.Taki yanıma oturana kadar.

-Günaydın İsra oturabilir miyim.

diyince ses çıkaramadım.

-Biraz daha iyi misin?Bir kaç gün dinlenseydin keşke

-Gerek yok gayet iyiyim.

diyip gülümsedim.

-Savaş bugün yok sanırım.

diyince biraz gerilsemde

-Bilmiyorum

dedim umursamaz bir şekilde. Bir sorun mu var bakışları atarken

-Biz onla ayrıldık.dedim.

dediğim şeyle şok olsada

-Senin adına üzüldüm.

diyince gülesim geldi.Yüz ifadesi daha çok sevindiğini gösteriyordu.

-Üzülme çünkü ben üzülmüyorum.

Diyip ayağa kalktım. Elimi sallayıp.

-Görüşürüz diyip sınıfa çıktım

Savaş ın sınıfa gelmesi uzun sürmedi.Bana baktığına adım gibi emindim. Ama ona bakmadım. Daha önceki yerime Merve nin yanına oturmuştum zaten.Zil çaldığında hemen ayaklandım.

Koridorun sonunda beklerken Alp in yanıma doğru geldiğini fark ettim. 

-Nasılsın

-İyiyim.sen

-İyi

biz sohbet ederken bizi izleyen bir çift gözle karşılaştım. Savaş ı görmezden gelerek Alp e biraz sokuldum.Alp in kulağına yaklaşıp

-Benimle öpüşmek ister misin.

diyip daha o cevap vermeden parmak uçlarımda yükseldim. Sağ elimi ensesinde gezdirerek dudaklarına uzandım. Önce karşılık vermesede sanki yıllardır bunu bekliyormuş gibi alt dudağımı öpöeye başladı.  Benim ne kadarda ilk öpücüğüm olmasada heyecanlandım. Çünkü ilk defa bir erkek istemeden önce ben öpmüştüm. Alp çekilip bir kaç saniye yüzüme baktı. "Kafan yerinde mi" der gibi. Ona gülümseyip yeniden dudaklarına uzandım.  Bu sefer sert bir şekilde karşılık verirken  bu anı Alp in yediği yumrukla yere serilmesi böldü. Alp hemen ayaklanıp Savaş a bir yumruk geçirdi. Onlara aldırmadan sınıfa yürüdüm. Alp in ne kadar dayak yemesini istemesemde...

Ders zili çalmasına ragmen Savaş gelmemişti.  İyiki Savaş Alp le aynı sınıfta değildi.Bu onlar için, en önemlisi de benim için hiç iyi olmazdı.Son saate kadar ne Alp i ne de Savaşı ı gördüm.

Bu hayatta anladım ki kimseye ama kimseye değer vermeyeceksin. Eğer birilerine değer verirsen zamanla değersiz olursun. Aşkada değer vermeyeceksin. Eğer değer verirsen bir zamanlar uğruna her şeyi yaptığın kişinin gün gelip seni degersiz bir nesne gibi köşeye atmasına mani olamazsın.

Her türlü kötülüğü beklersin insanlardan. Ama sevdiğin, değer verdiğin kişinin sana kötü davranmayacağına eminsindir. Sana nasıl yalanlardan oluşan güven duvarları ördüyse.Yaşadığın hayatı sana nasıl toz pembe göstermeyi başardıysa...

...

Eve geldiğimde her şey çok güzel gidiyordu. Taki Şavaş ın çat kapı gelmesiyle.

-İsra konuşabilir miyiz?

-Ne hakkında?

-Bugün olanlar hakında

-Evet...Konuş dinliyorum