Homophobia || Jenlisa

[8]

Telefonu bir kenara bırakıp öylece duvara bakmaya başladı. Sevdiği kız resmen intihar etmesini istemişti. Daha ne kadar sakin kalabilirdi ki?

Ayağa kalktı ve ağır adımlarla merdivenlerden aşağıya inerek salona ulaştı. Bakışları hala daha ifadesizdi. Annesinin oturduğu koltuğun karşısına oturdu. Halıdaki desenleri seyrederken bir yandan da annesinin onu fark etmesini bekliyordu.

Kafasını kaldırıp birkaç saniye annesine baktı. Sanırım bunu bekleyemeyecekti.

"Anne.. sevdiğimiz biri bize ölmemizi söylerse ölmeli miyiz?"

Bunu söylerken gözleri dolmuştu kızın. Elleri de biraz titriyordu. Hep böyle olurdu zaten. Ne zaman duyguları normal seviyenin üstüne çıksa elleri titrerdi.

Annesi hala daha televizyona bakıyordu. Gözlerini televizyondan ayırmadan konuştu.

"Eğer gerçekten seviyorsan bunu yaparsın."

Lisa birkaç saniye duraksayıp neler olduğunu anlamaya çalıştı. Annesi bile şu an onu tam anlamıyla umursamıyordu. Kafayı yemek üzereydi

Beni gör artık demek istiyordu. Bitmiş ve ruhu adeta kanayan beni fark et. Gözlerim doluyor, boğazım düğümleniyor. Fark et beni. Acı çekiyorum. Ölmek istiyorum. Kimse bana engel olmayacak mı? Yeryüzünde yaşamamı isteyen tek bir insan dahi yok mu? Anne.. ölmek üzere olan beni fark et. Çünkü birilerinin beni fark etmesine ihtiyacım var.

Yapamamıştı genç kız. Aklından geçirdiklerinin tek bir tanesini dahi annesine söyleyememişti.

Gözünden akan bir yaşı sildiğinde ciddileşip boğazını temizledi. Bunu yapacaktı. Artık 17 yaşındaydı ve neyin ne olduğunu az çok biliyordu. Araştırıyordu. Bu yeni öğrendiği bir şey de değildi zaten. 15 yaşında farkına varmıştı bunun. Annesi ne derse desin umrunda değildi. Artık saklamaktan da yorulmuştu. Tedirginlikle dudaklarını araladığında belki de hayatının hatasını yapmak üzereydi.

"Anne.. ben eşcinselim."