Δεν μπορώ να κοιτάξω το φαι..
Έχει γίνει ο εχθρός μου...
"Ξερναω μόνο με την σκέψη hyung.."
{Μπράβο jungkookie}
Ήμασταν σχολείο.
Μια ώρα πριν το μεσημεριανό..
Κατεβήκαμε στην τραπεζαρία.
{Είμαι σίγουρος πως το γουρούνι θα πέσει με τα μούτρα στο φαι}
{Κοιτάξτε πως κοιτάει το φαγητό}
Τα σχόλια άρχισαν..
{Σκάστε εάν δεν θέλετε να σας κάνω εγώ }
"Hyung.."
{Μόνο εγώ θα μπορώ να σε ελέγχω jungkookie δεν γουστάρω να μιλάνε άλλοι έτσι για σένα }
"Ηρέμησε...hyung..δεν αξίζει ..
Τα έχω συνηθίσει.."
Καθησαμε στις θέσεις μας .
Πήρα το μπουκάλι μου κι κατάπινα σιγά σιγά το νερό ....
Αυτός μπροστά μου να τρώει...
{Πώς νιώθεις jungkookie?}
"Τέλεια hyung"
{Πόσες μέρες έχεις να φας ?}
"8 μέρες hyung.."
{Δεν πονας ?}
"Πονάω hyung"
{Τότε γιατί συνεχίζεις ?}
"Για να σου αρέσω hyung..
Θέλω να διώξω τα αρνητικά μου "
{Φάε}
"Τι?? Όχι.."
{Φάε }
"Όχι.."
{Φάε αλλιώς θα σε κάνω εγώ }
....
Πήρα το πιρούνι και ακούμπημα το φαι μπροστά μου .
Το στομάχι μου πονούσε...
Έφαγα.
Ναι το έκανα.
Μου άρεσε ?
Όχι.
Είχα συνιθισει να νιώθω άδειος που
Το γεμάτος με αηδιάζε.
{Πώς είσαι τώρα?}
"Νιώθω μια αηδία hyung.."
{Καλά κάνεις.
Αφού είσαι μια .
Τα έφαγες όλα .
Κοίτα
Λίγο τα πόδια σου
Γουρούνι}
Έφαγα για σένα hyung..
"Μα εσύ μου είπες να φάω.."
{Και εσύ με άκουσες..
Εάν προσπαθούσες αρκετά θα διαλέγες να σε αναγκάσω
Αλλά δεν το έκανες.}
"Σ-συγνωμη"
{Έλεος ..}
Δεν μπορούσα να κρατήσω το φαγητό μέσα μου .
{Πάνε βγαλτα
Μόνο αυτό ξέρεις να κάνεις για να νιώθεις λιγότερο αηδία }
Σηκώθηκα κι έτρεξα στις τουαλέτες.
Έκανα ότι μου είπε .
Τα έβγαλα ξανά κι ξανά
Μέχρι που δεν είχα τίποτα....
Με κοίταξα στον καθρέφτη...
Πρέπει να πόνεσω...
Δεν αξίζω ..
Δεν προσπαθώ για τον hyung..
Έσπασα τον καθρέφτη.
Τα κομμάτια έπεσαν κάτω .
Το σήκωσα ...
Με ζωγραφισα..ξανά
Είχα καιρό....
Θα κρύψω τον πόνο μου .
Θα φανώ πως είμαι καλά.
Για να αρέσω.
Δεν θα φάω
Θα συνεχίσω τα χαπακια .
Για σου αρέσω.
Με καταστρέφω.
Για να αρέσω.
Με μισώ. .
Για να αρέσω.
Η πόρτα μου άνοιξε.
Με κοίταξε.
Μου χαστούκισε το χέρι κι το γυαλί έπεσε .
{Τυποτενιε}
"Hyung..άσε με
Άσε με να πεθάνω"
{Σκάσε }
Με χτύπησε.
Μου άρπαξε τα χέρια ..
Τα ακούμπησε..ξανά..
Όπως τις αρχες..
{Δεν είναι βαθιές.}
Δεν με πόνεσα αρκετά ξέρω ..
{Απογοήτευση ξανά }
Άφησε τα χέρια μου κι προσπάθησε να μου βγάλει το παντελόνι.
"Hyung..τι κάνεις "
{Σκάσε jungkookie..απλά σκάσε
Το αξίζεις }
Μου το έβγαλε.
Πήρε το γυαλί...
Χρωμα έσταζε ξανά από τα πόδια μου ..
Με πλησίασε.
{Τόσο απογοητεύση}
Έβαλε το κεφάλι του στο λαιμό μου .
Τα χείλη του με ακούμπουσαν..
Τα χέρια του με ζωγράφιζαν.
Γέμισε και αυτός με χρώμα..
Πήρε το κεφάλι του από τον λαιμό μου .
{Η δικιά μου απογοητεύση}
Δεν θέλω να σου είμαι απογοητεύση hyung.."
{Μην διανοηθείς να μπεις για μάθημα.}
"Εντάξει'
{Θα έρθω να δω τι κάνεις..
Και εάν δεν είναι βαθιές αρκετά.
Θα πρέπει να συνεχίσω.}
"Θα προσπαθήσω hyung.."
Έφυγε .
Έπλυνε τον εαυτό του κι έφυγε.
Εγώ έμεινα εκεί..
Τον περίμενα.
Πήρα το γυαλί ξανά.
Αρκετά βάθια..
Πάτησα όσο μπορούσα.
Πόδια, Χερια..
Αρκεί να το πέτυχαινα..
Να πέτυχαινα για τον hyung μου ..
