Το πρωί ήρθε.
Εκείνος ?
Άφαντος ..
Κοίταξα το ρολόι..
Άργησα ξανά...
Σηκώθηκα
Πλύθηκα
Ντυθηκα .
Ώρα για σχολείο ξανά ..
Όταν έφτασα όλοι με κοιτούσαν με μια αηδία και ύστερα μιλούσαν σιγανα ...
Τι έγινε ??
Προχώρησα πιο πολυ προς τον διάδρομο ..
Και αυτό που είδα ήταν ίδιο με αυτό που είχα δει όταν υπήρχε η φωτογραφία μου με εμένα λιποθύμημω αλλά τώρα...
Δεν ήμουν λυποθημως ..
Ήμουν ακριβώς όπως ήμουν χτες μαζί του..
Τα σημαδια μου
Μόνο αυτά φαίνονταν ..
Έβγαλε τα σημάδια μου φωτογραφίες όταν κοιμούν??
Hyung.. γιατί ?
"Γιατί ζεις ?
Δεν βλέπεις πως μας αηδιασεις με αυτά που μας δείχνεις ?
Τι κερδίζεις ?
Θες απλά προσοχή..
Απλά αυτοκτονα.."
Ήταν όλα όσα ακουγα μέχρι να φτάσω στην τάξη μου ...
Hyung... Γιατί μου το έκανες αυτό ..
Όταν μπήκα στην τάξη ..
Τον είδα να κάθεται στην θέση μου .
Με κοιτούσε χαμογελαστός.
Και όλοι οι άλλοι γελούσαν και με κορόιδευαν...
Μέχρι και η κυρία είδε αηδιασει με μένα ..
"Jungkook δεν είναι σωστό αυτό που κάνεις ..
Δεν θέλουμε να βλέπουμε τέτοια πράγματα στο σχολείο..
Θα καλέσω τους γονείς σου
Πρέπει να μιλήσουμε.."
Τους γονείς μου ?
Όχι..
Όχι...
Αρκετά έχουν δεν θέλω να τους ενοχλώ..
Αρκετά τραβάνε μόνο που με έχουν για γιο τους..
"Όχι κυρία ..δεν θα ξαναγίνει συγνώμη..
Δεν θα ξαναδείτε τίποτα με μένα πια .."
Πήγα στην θέση μου ..
Τίποτα.
Δεν ένιωθα τίποτα..
Ήμουν ενα τίποτα.
{Τόσο καλός για τον hyung..}
Μου ψυθρισε κι έφυγε .
Εκατα στην θέση μου κι είχα να αντιμετωπίσω τα άλλα παιδιά.
Μου πετούσαν χαρτακια..
Ναι έχουν δίκαιο.
Θέλω προσοχή. .
Θέλω την δική του προσοχη...
Δεν μίλησα καθόλου την ώρα του μαθήματος .
Ουτε ζωγραφισα
Ούτε άνοιξα την τσάντα μου
Ούτε τίποτα.
Απλά κοιτούσα μπροστά μου.
Χωρίς να κάνω τίποτα.
Τα χαρτάκια έπεφταν..
Η πείνα
Όλα έφυγαν...
{Τα καταφέρνεις jungkookie
Φτιαχνεσε για μένα }
Hyung.. γιατί μου μιλάς αφού είμαι ένα τίποτα για σένα ?
Τέλος ώρας.
Πήγα να βγω αλλά έκλεισε την πόρτα .
{Jungkookie θυμώσες ? }
"Hyung..γιατι το έκανες .."
{Γιατί θέλω όλοι να δουν μέχρι που μπορείς να φτάσεις για να αγαπηθεις }
"Με πονάνε hyung..τα λόγια τους ..
Πονάει πολύ γιατί είναι η αλήθεια."
{Τότε γιατί δεν την άλλαζεις ?}
"Hyung..θέλω να πεθάνω..
Έτσι θα χαρείς πιο πολυ "
{Όχι jungkookie.. θα χαρώ μόνο όταν γίνεις αγαπητός ..
Ο θάνατος σου δεν θα είναι τόσο εύκολος bby .}
Μου άρπαξε το πηγούνι
Κι με έβαλε πάνω στον τοίχο με δύναμη.
{Δεν θες να σε θέλουν jungkookie?
Δεν θες να δεχτούν το ποσό αηδία είσαι ακόμα
Που ακόμα όσο και αν ξερνας
Όσα χάπια και εάν πάρεις
Όσο δεν τρως
Θα είσαι ακόμα έτσι .
Θα έχεις ακόμα περίσευμα
Θα είσαι ακόμα μισητός .
Θα είσαι ακόμα.μονος
Από όλους
Οι γονείς σου θα ντρέπονται ακόμα
Θα ελπίζεις για θάνατο ακόμα "}..
Και ξανά κλάμα ..πολύ κλάμα ..
Πονεμενο .
{Κλάψε ...μόνο αυτό ήρθε να κάνεις ..}
Με άφησε κι έπεσα κάτω ..
{Αξιολυπητο}...
Για πόσο ακόμα θα με αλλάζεις hyung?
Το ξέρω δεν αξίζω..
Κανένας δεν με θέλει..
Είμαι ένα βάρος..
Μεγάλο βάρος.
Δεν θα όμορφηνω οπως θες ..
Με έκανες φίλο σου γιατί με λυπήθηκες..
Τώρα θες να με βοηθήσεις και πάλι σε απογοητεύω..
Συγνώμη ..
Συγνώμη που είμαι τόσο αχρηστος..
Δεν έπρεπε να είχα γεννηθεί..
Μόνο.κακο φαιρνω.
Μολυνω τον κόσμο ...
Τόυς αηδιάζω..
Κλάμα..
Κλάμα ..
Κλαμα..
Κλαίω για σένα ξανά hyung..
Αλλά δεν είσαι τώρα εδώ να με "θαυμασεις"
Δεν έχω τίποτα καλό να θαυμασεις άλλο ...
