Το "ταξίδι" μας δεν κράτησε πολύ ..
Μας πιάσανε..
Ο καθένας πήγε σπίτι του ....
Δεν πήγα σχολείο σήμερα .
Δεν είχα όρεξη να πάω ..
Ούτε την δύναμη..
Πάλι θα με κορόιδευαν...
Πάλι θα άκουγα τα ίδια.
"Γουρούνι".
"Αηδία"
"Ακόμα ζεις?"
Ο Πονος στο στομάχι μου γύρισε ξανά...
Είχα να φάω εβδομάδες....
Τα πάω τόσο καλά..
Αλλά πόνος πολύς..
Ανέβηκα στην ζυγαριά.
32kg
Έβαλα ...
Φυσικά κι έβαλα...
Αλλά πώς ?...
'φαε ..'
Με ανάγκασαν να φάω ...
Ποιος ?
Η νοσοκόμα του σχολείου....
Έκανα την επίσκεψη μου στην τουαλέτα αλλά δεν βοήθησε.
Έβαλα ...
Όλοι θέλουν το κακό μου .
Εκτος από εκείνον...
Το κινητό μου χτύπησε...
Αυτός ήταν ..
Ακουγόταν θυμωμένος..
Μα τι έγινε ξανά hyung?
Πήγα κι άνοιξα το ψυγείο .
Άδειο....
Εβγαλα να πιω κρύο νερό.
Έβγαλα τα χαπακια..
Το κουδούνι...
Αυτός .
Άνοιξα .
Μπήκε μέσα απότομα.
Δεν έκανα κάτι.
Εκλεισα την πόρτα.
Πήρα το νερό κι τα χαπακια.
Θα τα έπαιρνα αλλά μου χτύπησε το χέρι κι έπεσαν κάτω.
{Πιστεύεις πως αυτά θα σε βοηθήσουν?
Εδώ κι καιρό τα παίρνεις κι ακόμα είσαι έτσι}
Hyung..τι έγινε ?
{Σταματα να τα παίρνεις
Ακόμα κι αυτά σε Πάχαινουν..}
{Είσαι τόσο άσχημος
Δεν ξες πόσο με θυμώσες τώρα .
Κι άλλο ..
Δείξε μου τα χέρια σου ..}
Σήκωσα τα μανίκια μου ..
{Κάνεις κακό στον εαυτό σου χωρίς να με ρωτάς ?
Με αφήνεις να χάνω το θεαμα.
Δεν με ακούς }
Χαστούκι...
{Άχρηστε}
Ξανά...
Και
Ξανά.....
Έπεσα κάτω..
Δάκρυα έπεφταν..
Δεν μπορούσα να πάρω καλά ανάσα..
{Θα με κοιτάς όταν σε μιλάω }
Μου άρπαξε τα μαλλιά κι με έφερε κοντά του ..
{Πόσα κιλά είσαι jungkookie?}
"32..hyung.."
{Δεν έχεις κάνει τίποτα ακόμα
Τίποτα ..}
Δάκρυα ξανά ...
Πόνος ξανά ..
Το στομάχι μου έκανε τους δικους του ήχους..
{Αυτό σημαίνει πως δουλευει.
Ο πόνος.}
Μου άφησε τα μαλλιά κι έβγαλε την ζωνη του .
{Βγάλε την μπλούζα σου }
"Hyung..όχι συγνώμη...μην το κάνεις "
{Δεν σε ρώτησα να το κάνεις στο απέτησα}
Ήταν πολύ θυμωμένος..
Έκανα ότι μου είπε .
Τα κόκκαλα μου έκαναν την εμφάνιση τους..
{Γύρνα}
Γύρισα και κοιτουσα την μαύρη οθόνη της τηλεόρασης ..
Με χτυπησε..
Κλαμα δυνατό...
Ξανά κι ξανά ...
{Πες μου τι είσαι jungkookie}
"Γουρούνι..
Δεν έπρεπε να ειχα γεννηθεί..
Είμαι ένα λάθος .
Αηδία.
Ασχημος
Χοντρός..
Ποτέ αρκετά καλός .."
Με χτύπησε κι άλλο ..
Δεν τελείωνε..
"Hyung..δεν αντέχω άλλο ..."
Σταμάτησε.
Πονούσα τόσο πολύ ..
Με τράβηξε από το χέρι κι με γύρισε προς αυτον. ..
Με έβαλε μπροστά από τον καθρέφτη..
{Κοιτα τώρα είσαι
Λιγότερο αηδία }
Τα χέρια του ειχαν το χρωμα μου .
Με έβγαλε κι άλλες φωτογραφίες..
Μου εδωσε το κινητό του ..
{Κοίτα πως έγινες jungkookie..}
Είδα όλα όσα μου έκανε ..
Όλες όσες είχε βγάλει..
Από άλλες μέρες έως και σήμερα..
Το δέρμα μου άσπρο.
Χέρια ,πόδια με ζωγραφιές.
Κοκαλα..
Χρώμα ....
"Είναι πολύ όμορφες hyung.."
Ο θυμός του έφευγε.
"Hyung.. πιστεύεις πως υπάρχει η ευτυχία.."
Με κοίταξε ξανά ..
{Η ευτυχια.είναι ένα συναίσθημα της στίγμης..
Μια ανθρώπινη δημιουργία..
Κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας πως είμαστε χαρούμενοι, ευτυχισμένοι..
Μέχρι να συμβεί ξανά κάτι κακό. .
Εσύ τι λες jungkookie?
Τι είναι η ευτυχία για σένα ?}
"Το να είσαι ικανός να χαμογελάς.."
Δεν μίλησε..
{Έχω χαλάσει jungkookie..
Εγινα σαν αυτόν.
Σου κάνω ότι μου κάνει..
Έχω ήδη καταστραφει}
{Μου αρέσεις όμως hyung..
Ακόμα κι αν εγώ σε αηδιαζω..}
Δεν είπε τίποτα.
Απλά σηκώθηκε κι έκατσε δίπλα μου .
Μείναμε έτσι .
Όταν χτύπησε το τηλέφωνο ξανά ...
Δεν περίμενα να ακούσω την ίδια φωνή ...
'Jungkook-ah
Μας έλειψες..'
Όχι...
