KARANLIK YEŞİL

TANIŞMA

Merhaba, adım Cemre.Kendimi tanıtmayı pek sevmem çünkü anlatacak hiç birşeyim yok, yada beni anlatacak kelimeler yok.İşte yine öyle bir zamandayım herkes yüzüme bakıyor, ama ben susuyorum.Öğretmen ısrarla kendimi biraz daha tanıtmam için beni zorlasada sustum ve izin alarak boş bir sıraya oturdum.Herkes şaşkındı,ben ise yine dik kafalılığımla zaferime ulaşmışcasına başımı öne eğerek sırıttım. Daha sonra öğretmen benim bu tavrımı önemsemeyerek derse giriş yaptı.Şansa tamda matematik dersine denk gelmiştim.İlk günden yeni okulumda kötü bir başlangıç yaptım.Zaten işlerimde hep tersine olur benim.
Sonunda ilk ders bitti ve tenefüse girdik.Bu yeni okulu keşfetmek için koridorlarda boş boş yürüdüm.Sabah kahvaltımı yapamamıştım ve karnım gurulduyordu.Hemen aşşağı kattaki kantine doğru yürümeye başladım.Kantinci abladan bir kaşarlı tost birde çay aldım ve hemen yemeye başladım.O kadar açtım ki etrafımdaki kimseyi görmüyordum , tâki kalın bir sesin bana "Boğulucaksın az yavaş ye!"diyene kadar.O an kafamı hızlıca sesin geldiği yere doğru çevirdim ve çevirmez olaydım , Simsiyah saçlı,zehir yeşili gözlü,hafif esmer , dudakları hafif vişne çürüğü renginde ,uzun boylu ,kaslı bir yakışıklı tamda arkamda bana seslenmişti.Napıcağımı bilemedim offf Allahım çok utanıyordum ama hiçbir zaman kendimi ezdirmedim şimdide ezdirmiyecektim.Cesaretimi topladım ve "Pardon? Sana ne bundan!"dedim.Bana verdiği tek cevapsa "tıkınmana devam et maviş!"oldu. Bir anda nedensizce sinirlendim ve asi bir şekilde kantini terk ettim.Herkese beni rezil etmişti Ahmak! Kendini ne sandı acaba?
İlk günden tüm okula rezil olmak berbat bir duyguydu.

Sonunda eve gidiş zilide çaldı.Hemen toparlanıp hızlıca sınıftan ve okuldan ayrıldım.Otobüs durağına doğru ilerledim.Hava yağmurluydu ve yanımda şemsiyem yoktu biraz ıslandım ama otobüs erken geldi,hemen bindim ve eve gittim.Annem işteydi bu yüzden evi toparlamak ve yemekleri yapmak benim sorumluluğumdaydı.İlk olarak evi toparladım ve hemen akşam yemeğini hazırlamaya başladım.Kafamda birçok tarif vardı ama yeterli malzeme yoktu bu yüzden sürekli aynı yemekleri yapıp duruyordum ve Yine makarna ve et kızarttım yanınada bitmek üzere olan yoğurtla ayran yaptım.işlerimi bitirdikten sonra odama gidip ders çalışmaya başladım.Normalde okulu ve dersleri hiç sevmem fakat içinde olduğum durumu görünce hayatımı kurtarmak güzelleştirmek için derslerime sıkı çalışıyorum.
Bugünkü konuları gözden geçirirken aklıma kantinde yaşadığım olay geldi ve yine çok utandım.Kendi kendime sorgulamaya başladım ve o gerizekalıya sövmeye başladım.Onaneki bana karışıyor? Ona bu hakkı kim verdi? Offff gerizekalı! Sonra birden ne kadar yakışıklı olduğu takıldı aklıma.Gerçekten şuana kadar gördüğüm en mi en yakışıklı çocuktu.Ama tam bir ukala! Offf neyse ya zaten onun gibiler benle bidaha uğraşmaz.Kendi kendime konuşurken vakit geçmiş ve annem gelmişti.Hemen koştum kapıyı açtım ve "Hoşgeldin anne,"dedim.Annem"Hoşbulduk" dedikten sonra banyoya gidip yorgunluk duşu aldı.Bugün daha çok yormuşlardı onu hem isyan ediyor hemde bana okuyup bu hallere düşnemem için bana öğütker veriyordu.Anneme çok üzülüyordum ama elimden hiçbirşey gelmiyordu.
Kapı çaldı ve gelen babamdı.Babam
da çok yorulmuştu.ellerini yıkayıp oda masaya oturdu , hep birlikte yemek yedik.Ben sofrayı toplayıp çıkan bulaşıkları yıkadım ,ve daha sonra annemle babamı öpüp odama gittim.yatağımı kurdum ve yatmaya koyuldum, ama bir türlü uyuyamıyordum. Aklıma sürekli o ukalanın yeşil gözleri ve bana söyledikleri geliyordu. Tekrar tekrar utanarak ve ona saydırarak geçte olsa uyumayı başardım.

Ve ilk gün böylece sona ermişti...