His Series #5: Nicholas Blackwood

Chapter Ten

◼MANDY◼

Binuksan ko naman ang mata ko ng maramdaman ko na wala na ang presensya ni Nic.

Dahan-dahan na bumangon ako and I clutched my chest and I cried again.

His eyes, his green eyes...it is so familiar...

Tumingin ako kay Magnus na nakasandal sa pader at nakatingin saakin. He sighed at saka lumapit saakin at saka umupo sa tabi ko.

His hands found my back and he rubbed it in soothingly manner

"Anong problema?" He asked

"M-my chest...i-its so...heavy when I saw his eyes" I said habang inaalala ang mukha ni Lancaster

"Sino? yung lalaki na kausap ni Nic?" He asked and I nodded. Tumingin ako sa kanya and I gasped ng makita ang mata niya.

It is green.

"Magnus...hindi kaya.." I trailed off at umiwas ng tingin sa kanya "Alam niya kung nasaan ang anak natin?" I asked

"You told me...he was killed infront of you" He said at saka inalis ang kamay sa likod ko.

"There was a light. Bago pa bumaon ang dagger sa kanya" I said

"So may posibilidad na.." He trailed off

"May posibilidad na buhay pa ang anak natin Magnus.." I said

.

.

.

.

"So, how is it going Mandy?" Tumingin naman ako kay Nic na nasa tapat ko. Kasalukuyan kaming kumakain ng almusal sa garden ng bahay niya

"I'm fine Nic, no need to worry about" I said at saka itinuloy ang paghiwa sa steak na nasa plato ko

"Gusto mo bang sumama saakin today? mukhang bored ka na dito" He said. I smiled at saka tumango, he gave me a smile also

Ng matapos na kaming kumain ay kaagad na pinaakyat ako ni Nic para magbihis.

At ngayon, nadito kami ngayon sa loob ng kotse niya at siya ang nagda-drive

"Nakilala mo na si Lancaster right?" He asked at tumango naman ako

"Gusto ka niyang....makilala ulit.." He said at kumunot naman ang noo ko

"Sinama mo ako hindi para mag-libang diba? kundi para makilala si Lancaster?" I asked and he chuckled at tumango