His Series #5: Nicholas Blackwood

Chapter Thirty-Six

⬛MANDY⬛

Nanatiling nakatingin lang ako kay Persephone habang mahimbing siyang natutulog

Kamukha niya ni Nic

Namana nito ang kulay ng buhok niya. Hindi ko pa nakikita ang kulay ng mata nito kaya hindi ko masabi kung namana niya rin ang kay Nic

Bumukas ang pinto ng kwarto. Hindi ko na pinansin iyon dahil ramdam ko na si Magnus iyon.

"Regina...oras na..." Ani ni Magnus, I nodded at saka bumangon mula sa pagkakahiga.

"Saglit lang.." I said at saka tumayo mula sa kama. Inilapat ko naman ang kamay ko sa maliit na tiyan ng anak ko. Naglabas iyon ng liwanag at maya-maya lang ay nawala din iyon.

Hinubad ko naman ang kwintas na suot ko at saka isinuot iyon sa kanya.

"Magkadugtong yan at ang kwintas na suot ng ama mo.." I said at saka inayos ang nakapalibot na tela sa kanya bago siya binuhat at dinala palabas ng kwarto

Iniabot ko siya sa isa sa mga pinagkakatiwalaan ko na tauhan.

"Alagaan mo siya" I said. Bahagyang yumuko naman ito bilang pagsagot.

I gave Persephone a one last look bago siya tinalikuran at lumakad palabas ng palasyo

It took me a lot of energy para pigilin ang sarili ko na iwan ang anak ko. But I need to rescue her dad.

Huminto ako sa harap ng maraming mandirigma na naka-tayo di kalayuan saamin. Pula ang langit at halos humahalo na ang itim na ulap duon. May makikita kang kidlat di kalayuan

Alam ng langit ang nangyayari.

"Nandito kayo ngayon, upang gawin ang isang misyon na matagal nang naka-plano. Tutugisin natin si Elmer ang demonyong kumuha sa anak ko, sa tagapagmana ng kaharian" Magnus said "Inaasahan ko na madadala natin siya dito at kung hindi man, inaasahan ko na mapapatay niyo siya" Dugtong niya. Tumingin saakin si Magnus and he nodded

"Humayo na tayo..." Ani ko at isa-isa naman na nagsi-bukasan ang mga pakpak nila at isa-isa ding lumipad sa langit.

"Kung may mangyari man saakin Magnus...ikaw na ang bahala kay Persephone, ibigay mo siya sa kanyang ama.." I said

Naramdaman ko naman ang paghawak ni Magnus sa kamay ko kaya tumingin ako sa kanya

"Walang mangyayari sayo...ipaglalaban kita Amanda" He said

"Magnus..." I trailed off

"Alam kong hindi ito sapat sa mga nagawa ko sayo noon...alam ko.." He said

"Magnus, pinag-usapan na natin yan" I said

"Pero nasa konsensya ko pa rin siya Amanda...I-i inflicted you a physical and emotional pain h-hindi mo dapat ako pinatawad ng ganun-ganun lang" He said. I sighed and I cupped his cheek

"Magnus...napatawad na kita, maniwala ka..." I said, he sighed then he leaned closer and he kissed ny lips

Tumagal ng ilang minuto iyon bago siya humiwalay

"Ililigtas pa natin ang mahal mo.." He said at saka bumukas na ang pakpak niya at ganun din ang ginawa ko saakin

At sabay kaming lumipad.

Parating na ako...Nic...

.

.

.

⬛LANCASTER⬛

"Nasaan na sila?" Scorpio asked

"I dunno" I said

"Bakit ka nga pala nandito Lan?" He asked again

"Diba dapat ikaw ang tinatanong ko niyan?" I asked back

"Magsusumbong lang talaga ako kay Mandy then I accidentaly na narinig ko ang usapan niyo" Spade said and I just rolled my eyes "Nga pala, magkamukha kayo kaunti nung Magnum na yun" Dugtong nito

"Its Magnus, and yes madami ang nagsabi na magkamukha kami" I said

"Hindi ka ba nagtataka?" He asked. Kumunot naman ang noo ko sa sinabi niya "Malay mo mag-ama pala kayo, di mo alam" He said

"Spade, high ka ba? paano ko magiging ama yun eh mukhang magkasing-edad lang kami nun" I said

"Di mo ba naisip na anghel siya at there is such thing called immortality?" He scoffed at napahinto naman ako

May point siya.

But I shrugged

No, not a chance.

Hindi ako ang nawawala nilang anak.

Tama, hindi ako.

xxxxxx

AYIEEEUT, hokage talaga si pareng Magnus. Naka-halik pa kay Mareng Amanda 😂😂

byeee! .x

PS: Malapit na siyang mataposss (ToT)