When in France

10

Under his roof

I have nowhere to go. Hindi ko alam kung saan ako matutulog. Ayokong mag-hotel dahil hindi sapat yung pera ko at hindi ako komportable doon.

Should I sleep in the street? I don't think it's a good idea. Bloody hell, what the hell am I thinking?

Come to think of it, hindi pa pala ako kumakain ng dinner at ngayon nararamdamn ko na ang gutom ko at naririnig ko nang tumutunog yung tiyan ko. I look like a complete trash here. A woman with no place to stay and enough money to buy a food. I'm broke.

Natatawa ako at the same time naaawa ako sa sarili ko. This is the first time na nangyari ito sa akin.

TT_TT

Hindi ko alam kung ilang oras akong naka-upo sa isang bench, nakatingin sa kawalan at pilit na piniligilan ang gutom ko.

"Lacey..." bakit ko siya naririnig? Nagha-hallucinate na ba ako? Iisang tao lang ang tumatawag sa akin sa 2nd name ko.

"Lacey."

"Laurent?" So I'm not hallucinating at all? Why is he here? Sinundan niya ba ako? At mukhang hinihingal pa siya. Tumakbo ba siya?

Nasisiraan na ba ako??!

"You... where have you been?!" Bakit ba siya bigla nalang magagalit?

"Why? What do you want?" Cold kong tanong at hindi ko siya tinitignan.

"What's wrong with you? Do you want to stay at my place or here in the streets? Tsk!" Napatingin ako sa kaniya at parang hindi makapaniwala sa sinabi niya. Ibig sabihin...

"Come on. Don't waste my time anymore."

Hmphh, sungit!

*Grooo*

Bloody... it's my stomach. Ang lakas ng tunog at narinig ata ni Laurent iyon.

"You haven't eaten anything yet?" There's a sudden change in his tone. Not cold but calm.

"Oui..." halos pabulong na sagot ko at iniwas yung tingin ko sa kaniya.

Hindi niya na ako pinansin at dire-diretso ang siyang naglakad. Habang nakatingin ako sa kaniya kahit nakatalikod ito, halo-halong emosyon ang nararamdaman ko. Hindi ko ito maipaliwanag but the butterflies in my stomach is still there whenver I'm close to him. Hindi iyon nagbabago.

It proves that I love him very much but does he still feel the same?

"Ouch." Nabunggo ko na pala siya. Bakit ba bigla nalang itong titigil?

"Wait here." Sabi niya lang at pumasok sa isang Pastry shop. Nakakagutom yung mga display na cakes. Ilang sandali lang ay lumabas na si Laurent mula sa shop at may dalang paper bag.

Walang imik niyang iniabot ito sa akin at kinuha ko naman 'yon. Nagtaka akong tinignan siya.

"Do you want to eat that or not?" Walang gana niyang sabi at sinamaan ko lang siya ng tingin. Ano ba ito??

Pagkatingin ko sa loob ng paper bag halos maglaway na ako sa amoy nito at sa dami nito.

It's a french macarons!! My favorite!

Walang sabi na kinain ko ito at parang kinikilig pa habang linalamon ito. He just rolled his eyes and he started to walk away kaya hinabol ko ito.

"Wait up!" Nang makarating ako sa tabi niya, hindi ko maiwasang titigan lang ito.

"What? If you have something you want to say, just say it." As usual ang cold niya.

"I just wanted to say thank you." I said sincerely and he didn't respond. "You saved me back there, you know?"