When in France

9

Bonne nuit

Hindi muna ako bumalik sa apartment ko at bumili muna ng mga ibang gamit at mga decoration para sa pag-renovate ng apartment ko. Mabuti nalang dahil dala ko yung wallet ko. Nagmamadali kasi akong lumabas kanina pero bakit parang may nakalimutan ako?

May nakalimutan nga ba ako?hmmm---

Muntikan ko nang mahulog yung box na dala ko dahil may biglang bumunggo sa akin na lalaki. Phew~~ mabuti nalang na-balance ko yung sarili ko doon.

"Louise!Louise! c'est toi! Ikaw nga talaga!"
(Louise! it's you!)

Sino ba itong lalaking ito? Mas matangkad ito keysa sa akin at medyo magulo ang buhok at may salamin. Teka, is he...

"Oh! Travis?!" Halos hindi ko na siya mamukahan dahil nag-mature na ang mukha nito. Travis Flauvian is my college friend along with Angeline. Naalala ko pa dati kung gaano siya masiyadong mahiyain at hindi palasalita at laging ginugulo ni Angeline dati at dahil doon, lagi din silang nagbabangayan. Oh well, good old days...

"How are you? I didn't know you're already here! Why didn't you tell me?" Para siyang bata dahil sa reaction niya. Nasaan na yung hindi pala-salitang Travis?

"Sorry, nawalan kasi ako ng contact sa inyo dito kaya hindi ko nasabi." Sabi ko at kinurot lang yung pisngi ko. Ouch! "Pero ikaw? Kamusta ka na?" Parang natigilan siya sa tanobg ko at maya-maya ngumiti ito ng malapad.

"Me? Oh... I'm getting married next month." Nanlaki ang mga mata ko dahil doon. Ikakasal na siya? Wow!

"Really?! Well, congrats! And best wishes for you!" Another surprise. I'm not expecting any of this. Akala ko talaga hindi na magkaka-girlfriend si Travis dahil sa sobrang mahiyain niya.

"Merci, mon amie. You better come at my wedding, okay?"

"Bien sur!" I exclaimed and we just laughed and I received a pat on the head from him.

"By the way, where are you going? Need a hand on that box?"

"To my apartment and no, thank you, I can handle this."

"Non, j'insiste! Let me carry that for you." Bago pa ako magsalita, inagaw biya na sa akin yung box na hawak ko at sinundan niya na lanag akong maglakad.

We just talk while we're walking and he talks a lot of random things and I noticed he's avoiding to question me about Laurent. Bakit parang may gusto siyang sabihin sa akin? O guni-guni ko lang iyon?

"We're here! Thank you for the help and it's great to talk with you again, Travis." Sabi ko at kinuha na sa kaniya yung box.

"So, bye? See you later. It's really great you came back, Louise." Tumango lang ako at nagpaalam narin ako at umalis na siya.

I missed a lot of things here.

Noong nasa harap na ako ng pinto ng apartment ko binaba ko muna yung box na hawak ko at kinuha yung susi sa bulsa ko pero...

"La vache..."
(Oh crap...)

Wala yung susi ko sa bulsa ko. Iyon ba yung kanina ko pa iniisip na nakalimutan ko?? Hindi ako makakapasok sa loob. Wala din akong spare key dito dahil na kay Aneline iyon.

Oh bugger! Saan ako pupunta ngayon? Hindi ko naman puwedeng sirain yung pinto dahil masiyadong matibay ito.

Napa-sabunot nalang ako sa buhok ko at umupo sa harap ng pinto ko.

I don't know what I'm going to do now...

"Meow~~" si Persy iyon!!

"Hey, Persy--"

"Que fais-tu ici?"
(What are you doing here?)

Merde... that was a cold voice he got there.

Unti-unti kong iniangat yung tingin ko sa kaniya at pinilit kong ngumiti kahit kinakabahan ako. Tinaasan niya lang ako ng kilay dahil sa inis.

"A..Allo!"
(Hello!)

I'm trying to compose myself here! Nakit ko namang lumapit si Persy sa paanan ni Laurent. Persy!! Ibalik mo yung singsing ko!!

"After all these years? Iyan lang ang sasabihin mo? F*ck!" Galit niyang sambit at nakita kong naiyukom niya ang kamao niya. He's mad.
Tumayo ako at hinarap siya.

"Err... I know hindi talaga sapat ang salitang sorry pero---"

"Ah yes! Kasi gasgas na iyon." now, he's killing me with his sass!!! I noticed he grew a beard at parang ilang araw na itong hindi nag she-shave at hanggang balikat na ang buhok niya at medyo wavy ito. Still sexy as ever arghh!! Ano ba itong iniisip ko!

"Will you please let me finish? Puwede ba?! Parehas tayong may kasalanan kaya wag mong ipamuka na ako lang ang may kasalanan sa ating dalawa!" This is unbelievable. Nag-aaway agad kami pero kasalanan niya naman talaga eh!

"Then, Why did you left me?!!" Halos mapatalon kaming dalawa ni Persy dahil sa sigaw niya. Nakakatakot talaga siya kapag nagagalit. Hindi ako sanay. All I could see in my mind is that smiling Laurent. Malayong-malayo ang Laurent na nakikita ko ngayon sa dating Laurent na kilala ko.

Parang may nagpipigil sa akin na sabihin yung rason at hindi ko magawang magsalita. Nahihirapan ako.

Tinignan ko lang siya at parang hinihintay niya akong magsalita pero hindi ko talaga magawa.

"Maybe you found someone else---"

"You know that is not true and you know that I can't do that!!!" Damn it! Naiiyak na ako pero pinipigilan ko ito.

"Tsk!" Mabigat ang bawat hakbang niya at binuksan yung pinto sa harap ng unit ko at padabog niya itong isinarado.

Napakurap-kura ako dahil doon. He lives here?!! Akala ko nasa...nevermind. All this time, diyan lang pala siya nakatira sa harap ng unit ko? Pero bakit??

Hindi ko muna inisio iyin dahil kailangan kong makahanap ng matutulugan. Wil he let me stay in his place?? No, it's ridiculous. Pagkatapos namaing mag-away malamang hindi pero wala ng ibang lugar. Maybe I should try. Kakapalan ko nalang mukha ko.

Kumatok ako sa pinto niya at binuksan niya ito pero half lang. Isasara niya na ulit sana ito nang makita ako pero pinigilan ko.

"Hey look, naiwan ko kasi yung susi ko sa loob ng unit ko at wala na akong mapupuntahan puwede bang..."

"No." It was a solid no and then he closed the door at my face.

"Laurent! Hindi ko na alam kung saan ako pupunta..." muli na namang nagsipatakan ang mga luha ko kaya agad ko itong pinunasan.

"I'm really glad I saw you again, Laurent. Bonne nuit."

Umalis na ako pagkasabi ko non.

I think I need to take a walk...