TO Harm | Richie Tozier

🎈2🎈

Richie

Arkadaşlarla birlikte kafeterya'da yemek yiyorduk. Ben hariç, çünkü içeriye evelyn'ın girmesini bekliyordum derken içeriye o girdi, bende hemen ayağa kalktım, saçımı elimle düzelttim, gözlüğümü geriye ittim ve yanına hızlı adımlarla yürüdüm.

Önünde durunca hemen konuşmaya başladım.

"Merhaba, yine karşılaştık, acaba bizimle yemek ister misin ?"

"Daha tanışmadığım kişilerle mi?"

"Beni tanıyorsun"

"Daha bu gün tanıştık"

"Ne güzel işte, ilk günden bir sürü arkadaşın oldu, bence bizimle yemelisin"

"Fazla arkadaşı sevmem ama madem o kadar ısrar ediyorsun" dedi ve işte onu ikna etmiştim.
İkimizde masaya oturduk .

"İşte çocuklar, bu gördüğünüz güzelliği zaten tanıyorsunuz, evelyn"

Herkes kendini tanıtmıştı, masamızın yanından geçen Greta ve arkadaşları masanın önünde durdu.

"Vay gruba yeni bir sürtük eklemişsiniz, herhalde 1 tane yetmedi size" dediğinde, Evelyn hızlıca ve sinirle ayağa kalktı

"Galiba o sürtük ben oluyorum ama sen  görürsün sürtük kimmiş!"

Greta'nın arkadan saçını kavrayıp aşağı doğru çekti. Hepimiz şok olmuştuk ve ayağa kalkarak ikisini ayırmaya çalışıyorduk.
Bir yandan saçını tutuyordu bir yandan tokat atıyordu. Bende Evelynı ayırmak için uğraşıyordum.
İkisi de ayrılınca Greta hızlıca uzaklaştı.

Beverly:
"İnanmıyorum Evelyn, sen neymişsin öyle"

"Sinirime basılmasından hiç hoşlanmam"

Evelyn

Tuvalete doğru giderken birisi kolumdan tuttu ve arkama döndüğümde bu tabi ki Richie'di.

"O kadar yardım ettik bir teşekkür öpücüğü yok mu ?"

"Tabi canım, nasıl unuttum öpmeyi"

Yanağına doğru yaklaştım herkes şaşırmış bakıyordu.
Yanağına daha fazla yaklaşınca elimle yanağına bir şaplak geçirdim.

"Sana demiştim Tozier, beni etkilemek kolay değil."

Çocuklar kahkaha atmaya başladı, bende oradan hızlı bir şekilde uzaklaştım, onu orada salak gibi bırakmıştım ama hak etmişti de. Kimselerden kolay kolay etkilenmezdim.
Özellikle o kişi Richie ise.

Richie

Birazda olsun hayal kırıklığına uğradım, bu kız gerçekten zordu.
Ne yapsam da onu etkileyebilirdim, hatırladım ki dersim onunlaydı sınıfa ondan önce girip benimle oturmasını sağlayabilirim diye düşündüm ve koşarak sınıfa girdim.

Sırama oturduğum da Evelyn içeriye girdi.

"Hey Evelyn, galiba başka yer yok benimle oturabilirsin"

"Ah hiç pes etmeyecek misin?"

"Ben aklıma kazıdığım şeylerden vaz geçmem"
böyle dememle kaşları yukarıya kalktı.
Yanıma oturduğunda
heyecanlanmıştım.

Evelyn

Ders başlayalı 10 dakika oldu ve ben şimdiden patlayacaktım. Hem ders yüzünden hemde yanımda oturan şahıs yüzünden.
Kafamı biraz yana doğru çevirdim.

Saçlarının ucu bukleliydi, neden bu kadar büyük bir gözlük takıyordu? Bilmiyorum ama çok tatlı duruyorlardı. Çilleri daha fazla tatlı gösteriyordu onu. ve o yüz hatları, elmacık kemikleri gerçekten çok şirin, sıkmamak için kendimi zor tutuyordum.
Tıpkı biraz şeydi... yakışıklı?

Bunları düşünürken kafasını bana çevirdi ve sırıttı. Bende kafamı önüme çevirdim. Kıpkırmızı olmuştum, ona baktığımı anlamıştı.
"Hey bir şey mi oldu, zombi gibi bakıyorsun" dediğinde kendime geldim.

"Sen... Bana mı bakıyordun?"

"Yok ya ne alakası var, ben... Ben dalmışım"

"Tabi, benim gibi yakışıklılığa dalmamak zordur"

"Tabi canım sen ve yakışıklı, ikisini yan yana getiremiyorum bile"

Evet, bu bir yalandı.

"Yakışıklı değil miyim yani"

"Yani ş- şey bilmiyorum ama yalan da söylemek istemem a- aslında be-"

Şuan ölüyor olabilirim ne olduğunu idrak edemiyorum, kalbim duracak gibi oldu birden,
Richie... Richie'nin dudakları benim dudağımın üstündeydi!!!

Hemen ayağa kalktım ve ağzıma gelen bütün küfürleri savurdum, herkes bana bakıyordu kıpkırmızı olmuştum.
Tabi bunu üstüne hoca bana bir ceza vermez mi?
zaten bu son dersti ve direk dışarıya attım kendimi.

Losers club beni dışarıda bekliyordu, bende hızlı ve sert adımlarla onlara doğru yürüyordum ve Richie'nin önünde durur durmaz yanağına bir tokat geçirdim, çıkan ses yankılanmıştı, o tokatla dengesini kaybedip yere düştü, gözlüğü de yere fırlamıştı.

Çocuğun yanağında kocaman bir kırmızılık belirdi, bir kaç saniye sonra burnu kanamaya başladı. Diğer çocuklarda korkarak hızlı adımlarla uzaklaştılar.

Bende kendi elime baktığımda elim kızarmıştı ve tekrar Richie baktığım da gerçekten 'ben ne yaptım?' dedim kendi kendime.
Richie'nin önü de eğildim.

"Elinde ağırmış hee, neden öyle vurdun ?"

"Neden mi? Senin yüzünden okulun ilk haftası ceza aldım. Herkesin bir sabrı vardır ve benim sabrımı da taşırdın, bende öyle sinir patlaması yaşadım işte"

"Galiba oda bende patladı" dedi gülerek.
Hala bu durumda nasıl şaka yapabiliyordu ?

"Burnun çok kötü kanıyor, temizlemen için yardım edeyim"

"Ya ben böyle iyiydim, hem çok havalı oldum burnum kırıldı falan"

"Sen ciddi misin ? Nasıl hala dalga geçebiliyorsun"

"Bu bir yetenek"

"Galiba öyle" dediğim de ikimizde güldük.

"bizim eve gidelim orada burnunu temizleriz"

Başını salladı, ikimizde eve doğru gitmeye başladık. Geldiğimizde de ben kapıyı açtım ve ikimizde içeriye girdik.

Odama çıktık, Richie etrafı inceliyordu.

"Odan güzelmiş"

"Sağ ol, hadi yatağa otur da şu işi bitirelim."

İkimizde yatağa oturduk ve ben burnundan akan kanları temizliyordum.
Temizlerken birden göz göze geldik gözleri kahverengiydi, içi parlıyordu ve derin bakışları vardı, etkilenmiştim, bende hafif bir yutkundum ve kafamı iki yana sallayarak silmeye devam ettim.

"Bitti mi? eve gidip oyun oynayacağım da"

"Bitti, gidebilirsin ama tişörtüne de damlamış"

"Sorun yok onu evde temizlerim"

"Peki ailene ne diyeceksin, burnun hala kızarık"

"Emin ol, kıçlarında bile olmayacaktır"

"Tamam, gidebilirsin" dedim ve ikimizde aşağı indik, kapının önünde vedalaştık

"Okulda görüşürüz, Evelyn."

"Görüşürüz"

"Ama tabi istersen biraz daha kalabilirim"

orta parmak çektim ve kapıyı suratına kapattım.

Nedensiz bir şekilde sırıtıyordum herhalde Richie'nin evime girmesi ve odama çıkması beni azda olsa iyi hissettirmişti.