Indy Swan, A Green Time

The Heart of the Truest Believer

Het was echt donker in Neverland. Het was er bijna wind stil. 'Zijn we er?' Vroeg Emma. 'Ja, echt er is niks veranderd hier.' Zei ik. Ik kom zo Neverland zien. Het was raar om terug te zijn. Ik bleef maar kijken naar het water. En dacht aan Ariël en Cricken. Mijn vrienden in de zee. En ook de enige die door portalen kunnen reizen zonder een bean, hoed, slippers of wat dan ook. Hook begon langzamer te varen. 'Waarom vaar je langzamer? Het leven van mijn zoon is in gevaar.' Zei Regina ergens boos. 'Dat weet ik, ongedurige koningin. Ik vaar om het eiland heen. Daar is een brede riviermonding. We varen landinwaarts en daar overvallen we hem. Best bizar eigenlijk.' Zei Hook hoofdschuddend. 'Hoe bedoel je?' Vroeg ik terwijl ik naar hen toe liep. 'Jarenlang wilde ik hier alleen maar weg om Rumpelstilskin te vermoorden. En hier ben ik. Nu vaar ik weer terug met hem aan boord als eregast. Niet bepaald de afloop waar ik op hoopte.' Zei Hook. 'Greg Mendell zei laatst iets grappigs. Hij zei dat ik slecht was en dat het slechteriken nooit goed afloopt. Dat ze nooit hun Happy Endings krijgen. Zou dat waar zijn?' Vroeg Regina. 'Nou dan was ik ook een schurk door Eliza.' Zei ik. 'Ik hoop het niet, anders is ons leven zinloos geweest.' Zei Hook. Ik zag Emma verdrietig over de heling staan.

Ik liep naar haar toe net als David en Mary Margaret. 'Wat er met Neal en Henry is gebeurd is niet jouw schuld. Je moet het jezelf niet kwalijk nemen. Het is jouw fout niet.' Zei Mary Margaret. 'Dat doe ik ook niet. Ik neem het jou kwalijk.' Zei Emma. Mary Margaret keek haar geschrokken aan. 'Ik had nooit naar je moeten luisteren. Je zegt dat het goede altijd overwint. Onzin. Ik kom niet uit een Sprookjesland. Ik heb andere ervaringen en dat is mijn realiteit.' Zei Emma chagrijnig en boos. 'En wij hebben onze realiteit. Luister naar onze wijze raad...' 'Ik snap dat jullie ouders willen zijn.' Onderbrak Emma, Mary Margaret. 'Maar wij zijn even oud. Ik heb evenveel levenswijsheid en ik wil Henry terug van mij en Indy. Vloek of niet, was ik maar met Henry.' Zei Emma. 'Je hebt gelijk, dan zouden jullie nu met zu'n drieën bij elkaar zijn. We waren er niet in je jeugd. Dat doet nog steeds pijn.' Zei Mary Margaret. 'Daarom zijn we nu hier. Jij moet niet hetzelfde hoeven meemaken als wij. We krijgen de familie weer bijeen.' Zei David. 'Jullie zijn krankzinnig optimistisch.' Zei Emma. 'Zo zit de familie gewoon in elkaar.' Zei ik. 'Waarom? Sinds jullie weten dat jullie allemaal weten hoe het zit met sprookjes. En sinds jullie weten dat jullie Snowwhite en Prins Charming zijn is jullie leven één grote puinhoop.' Zei Emma. 'Nee, we hebben jou gevonden.' Zei David. 'En jullie hebben Henry verloren. En Neal en nog veel meer mensen.' Schreeuwde Emma zowat. 'Emma, zodra ik de hoop op betere tijden opgeef weet ik dat het niks wordt. We vinden Henry heus wel.' Zei Mary Margaret. 'Ja, desnoods. Moord ik die hele eiland af.' Zei ik.

'Nee, jullie niet en Indy. Dat lijkt me niet slim.' Zei Gold die met magie verscheen. Met leren kleding aan. 'Dat is geweldig, de kleding is veranderd.' Zei Hook. 'Had u niks beters te doen dan een potje verkleden? Wil je nog baljurken proberen?' Vroeg ik sarcastisch. Ik liep naar Gold. 'Ik ga Henry halen.' Zei Gold. 'We zouden dit samen doen.' Zei Regina. 'Daar is niks over afgesproken.' Zei Gold. 'Waarom doe jij dat?' Vroeg Emma. 'Ik wil dat het lukt.' Zei Gold. 'Waarom zou het mij niet lukken?' Vroeg Emma. 'Jij gelooft niet in je ouders, niet in magie, niet eens in jezelf.' Zei Gold. 'Indy heeft een zwaard door een draak gegooid. Ik geloof.' Zei Emma. 'Alleen wat je ziet. Heb je ooit blind in iets geloofd zonder dat er maar enig bewijs voor was? Net als Henry en Indy? Ik ken je al een tijdje. Ondanks alles wat je hebt meegemaakt ben je in je hart nog altijd een boeven-vanger die zoekt naar harde bewijzen. Dat werkt niet in Neverland.' Zei Gold. 'Daar heeft hij wel een punt.' Zei ik. 'Ik zal er alles aan doen.' Zei Emma. 'Je zou je elke stap moeten laten voorkomen. Sorry. Dearie, onze vijand is te machtig om jou bij de hand te nemen. Voor Neverland heb je veel fantasie nodig. En helaas heb jij die niet.' Zei Gold en verdween van het schip.

Ik liep rond het schip en vond de oude kamer van Baelfire. Ik deed mijn jas uit en gooide hem op het bed. Ik vond een soort rekstok waar ik mezelf omhoog trok en langzaam weer liet zakken. Zo was ik me aan het klaar maken. Ik hoorde Hook binnen komen. Dus ik stopte met me omhoog treken. 'Je stopt toch niet voor mij, hè?' Vroeg Hook. 'Natuurlijk niet.' Zei ik en ging verder. 'Wat ben je aan het doen?' Vroeg Hook. 'Ik maak me klaar voor een gevecht.' Zei ik. 'Moet je je daarvoor klaar maken? Jij bent altijd gevechtsklaar.' Zei Hook. Ik liet me vallen en keek zo Hook aan. Ik deed mijn haar in een staart. 'Wat moet je Hook?' Vroeg ik. 'Ik kom iets geven wat van jou is.' Zei Hook en liet een sleutel zien. Hij pakte uit een la een houten doosje en hield er een hart uit. Het was die van mij. 'Lag die al die tijd op het schip?' Vroeg ik. 'Jep, ik kon je van afstand hem besturen. Maar deed ik later niet meer. Ik wou dat je je eigen lot bepaalde.' Zei Hook. Ik ging vlak voor hem staan. 'Doe het maar snel.' Zei ik. En hij deed hem terug in mijn lichaam. 'Hoe kon het eigenlijk dat jij dat kon?' Vroeg ik. 'Omdat ik verliefd op je ben.' Zei Hook. 'Je weet dat het niet andersom is. Het spijt me dat ik niet het zelfde voelt dat jij voor mij doet. Ik kan er ook niks aan doen.' Zei ik. 'Ik weet het, Love. Maar Swan het geeft niet. Het neem je het niet kwalijk.' Zei Hook. Ik pakte mijn zwaard en maakte hem scherp. 'Waarom heb je de zwaard nog die ik je had gegeven?' Vroeg Hook. 'Nou, ik had geen zwaard. En het was een aandenken aan mijn beste vriend Baelfire. Nu hij blijkt mijn vader te zijn is het ook meteen een aandenken aan mijn oma. Vandaar.' Zei ik. Opeens was er een bonk tegen het schip. 'Wat te hell?' Vroeg ik.