Indy Swan, A Green Time

Nasty Habits

Ik werd wakker gemaakt door Tinkerbell. 'Indy, wakker worden. Emma gaat het plan vertellen.' Zei Tinkerbell. Ik ging staan en liep naar de andere toe. Emma had met stenen het kamp nagemaakt. 'Hier is waar Pan Henry vasthoudt op het kamp. Volgens uhhh...' 'Tinkerbell.' Onderbrak Tink haar. 'Ja weet ik. Maar het klinkt raar.' Zei Emma. 'Tink is ook prima.' Zei Tinkerbell. 'Dat is ook raar. Maar goed, zij zegt dat de voorkant wordt bewaakt. Daarom nemen wij de achteringang. Zij smoest zich naad binnen. Als de kust veilig is, volgen wij.' Zei Emma. 'Dan heb je de Lost Boys nog.' Zei Tinkerbell. 'Dat zijn gewoon kinderen met puntige stokken.' Zei Regina. 'Die stokken zijn niet gevaarlijk, hun giftige punten wel.' Zei Tinkerbell. 'Dreamshade, dat zei Indy en Hook al.' Zei Mary Margaret. 'Goed, want één krasje...' 'En je gaat dood, dat weten we. Zullen we nou maar gaan?' Vroeg David boos. 'Ik ga mee, zodra ik weet hoe we hier weer wegkomen. Daar hebben jullie toch wel een plan voor?' Vroeg Tinkerbell. 'Ons vertrek was nogal gehaast. Het was een last-minute reis.' Zei ik. 'Zonder uitweg is het zinloos.' Zei Tink. 'We verzinnen wel wat.' Zei Regina. 'Denk je dat? Niemand kan weg zonder zijn toestemming. Dit is zinloos.' Zei Tink. 'Voor familie kun je alles.' Zei Mary Margaret.

'Je snapt het niet. Hier kijk. Weet je wat dat is?' Vroeg Tink en hield een horloge uit haar zak. 'Dat is een horloge.' Zei ik. 'Ik heb hem van die lui die je broer hier brachten.' Zei Tink. 'Greg en Tamara? Waar zijn ze? Waarom gaven ze die aan je?' Vroeg ik gestresst. 'Ik vond het bij haar dode lichaam. Het zat onder het bloed. Van de man was te weinig over en nog iets bruikbaars te vinden. Dit doet Pan met zijn eigen mensen, dus ga maar na. Ik doe niks voordat jullie weten hoe we hier weg kunnen. Ik hoor het nog wel. Jullie weten waar ik woon.' Zei Tink en liep weg. 'Gaat ze?' Vroeg Mary Margaret. 'Ik haal haar wel.' Zei David. 'Niet doen, Tink heeft gelijk. Breek nooit in zonder dat je de uitgang weet.' Zei ik. 'Leer je dat van je vader?' Vroeg Regina. 'Nee, ik heb het hem geleerd bij de Darlings. We braken in om te eten. En ik was altijd al goed in stelen. Maar ik kan hier niet weg. De magie die ik toen had is weg. Zei ik. 'En jij, Hook? Je bent hier toch weggekomen?' Vroeg David. 'Ja, met mijn schip. Daar was een magische portal voor nodig, die Pan voor me regelde en dat doet hij vast niet nog eens.' Zei Hook. 'Dus niemand is hier ooit zelf ontsnapt na Indy na?' Vroeg Regina. 'Één man. Emma's partner in crime Neal.' Zei Hook. 'Hoe dan?' Vroeg Emma. 'Misschien is dat uit te zoeken.' Zei Hook en liep weg. Ik liep achter hem aan. 'Hook waar de bloodyhell ga je heen?' Vroeg ik. 'Het huisje van je vader.' Zei hij.

We kwamen bij zijn huis aan en ik kreeg een raar gevoel in mijn onderbuik. Er was iets. Geen idee wat maar het was iets niet goeds. 'Wat is dit?' Vroeg Regina. 'Is Neal slingerend aan een liaan vertrokken?' Vroeg Emma. 'Kan iemand me even helpen? Jij misschien, Swan?' Vroeg Hook. David hield me tegen. 'Ik doe het wel.' Zei David. Ze liepen naar een touw en trokken eraan. 'Je ziet er niet best uit, mate.' Zei Hook. 'Het is hier ook bloedheet. Het gaat best.' Zei Hook. 'Dames eerst.' Zei Hook en Emma, Mary Margaret en Regina liepen naar binnen. Ik bleef buiten. 'Wil je nog lang komedie spelen? Vertel ze dat je doodgaat.' Zei ik boos. 'Ze heeft gelijk.' Zei Hook. 'Wat maakt jou dat uit.' Zei David tegen Hook. 'Doe het dan?' Vroeg Hook. 'Waarom zou ik het zeggen? Er is niks aan te doen, het is hopeloos.' Zei David. 'Één ding hen ik van jullie helden geleerd: er is altijd hoop.' Zei Hook. 'Verzwijg je iets voor me, mate?' Vroeg David. 'Hoop en realiteit liggen vaak ver uit elkaar. Ik heb je de waarheid verteld. Je komt hier niet levend weg.' Zei Hook. 'Dan blijft dit onder ons.' Zei David streng tegen mij. 'Zij moeten maar aan één persoon denken. En dat is aan Henry.' Zei David en douwde zowat Hook om ver en liep naar binnen. 'Let maar niet op hem. Je bedoeld het goed.' Zei ik. 'Je opa is echt eigenwijs.' Zei Hook. 'Vertel mij wat.' Zei ik en we liepen binnen.

'Hook? Wat doen we hier?' Vroeg ik. Hook liep naar een fakkel en probeerde hem aan te zetten. Maar het duurde een eeuwigheid dus deed ik hem maar aan met magie. Meteen kon je het huisje zien. Het is was hier echt donker. Je zag echt overal op de stenen muren tekeningen. 'Neal. Hier heeft hij gewoond.' Zei Emma. 'Aye,Baelfire is hier als kind een tijdje geweest. Hier woonde hij.' Zei Hook. 'Zouden er aanwijzingen zijn over zijn ontsnapping?' Vroeg Mary Margaret. 'Laten we het hopen anders zijn we net zo reddeloos verloren als hij.' Zei Hook. Ik keek rond. 'Staat er iets belangrijks bij?' Vroeg Hook. 'Dat weet ik nog niet. Ik wist niet dat hij zo goed kon tekenen.' Zei ik. 'Dat heeft hij van zijn moeder.' Zei Hook en lachte ongemakkelijk naar me. Ik draaide snel mijn hoofd om. 'Hopelijk heeft hij iets nuttigs achtergelaten, een kaart of een soort aanwijzing.' Zei ik en zag een tafel met een kokosnoot halve kaars. 'Geef die kaars eens.' Zei ik. David gooide de kaars naar me toe en ik deed hem aan. 'Hook, heb jij al iets gevonden?' Vroeg ik. Ik deed de kaars bij de tekeningen en zag ze zo het beter. 'Geen magic beans en geen portal onder het kleed, als je dat bedoelt. Er is niet eens een kleed. Overal wandtekeningen, maar meer zijn het niet. Hij tekende vast om wat afleiding te hebben.' Zei Hook ergens sip. 'Je hebt hem goed gekend, hè? Nadat ik van het eiland ging.' Zei ik. 'We hebben een tijdje samen opgetrokken. Gaat het, Swan?' Vroeg Hook bezorgd. 'Het gaat prima met me... Je hebt gelijk, het zijn maar een aantal tekeningen.' Zei ik met een brok in mijn keel.

'Wat zijn dat?' Vroeg Emma. Ik liep op haar af. 'Wat zelfgemaakte kopjes en kommen.' Zei Mary Margaret. En een halve kokosnoot vol met gaatjes.' Zei David. 'Misschien een soort vergiet?' Vroeg Mary Margaret. 'Ja, de jonge Baelfire maakte vast graag veel pasta.' Zei Regina. Ik gaf de kaars aan Emma. 'Wacht eens even. Indy, doof de fakkel eens.' Zei Emma. En ik doofde hem met magie. Emma pakte de halve kokosnoot met gaatjes en deed erboven op. 'Knap hoor, een nachtlampje.' Zei Regina sarcastisch. Ik keek naar boven en het leek wel sterren. 'Kijk een naar boven.' Zei ik. 'Wat zijn dat?' Vroeg Mary Margaret. 'Het zijn sterren. Een kaart eigenlijk. Naar huis.' Zei ik. 'Hoe weet je zo zeker dat het een kaart is?' Vroeg Mary Margaret. 'Ze heeft gelijk. Baelfire is destijds kort bij mij aan boord geweest. Ik heb hem en Indy geleerd hoe je vaart op de sterren.' Zei Hook. 'Dus jullie kunnen dit lezen?' Vroeg Regina. 'Nee, helaas niet.' Zei Hook. 'Jij hebt het hem toch geleerd?' Vroeg David. 'Ik heb hem ook de piratenwed geleerd: Geheimhouding. Goede Captains coderen hun kaarten. En hij was een goede leerling.' Zei Hook. 'Dus Neal is de enige die dit kan lezen?' Vroeg Mary Margaret. 'Dat betekent, de enige die dit kan lezen dood.' Zei Emma verdrietig en liep weg.

David, Mary Margaret en ik liepen erachter aan. 'Mam wacht.' Zei ik. 'Nu niet.' Zei Emma. 'Je moet onvoorstelbaar verdrietig zijn.' Zei Mary Margaret. 'Ik ben niet verdrietig, ik ben pissig. Ja, Neal is net dood. Maar ik was hem al jaren kwijt. Ik dacht dat hij niet van me hield.' Huilde Emma. 'Hij hield wel van me, maar dat wist ik te laat. Daar ben ik zo boos om. Hij heeft me zo gekwetst en ik was zo bang toen hij terugkwam, want toen ik hem zag, wist ik meteen dat ik dat ik