Anonim~

1.3

Gözlerimi yağmur sesleriyle açtım. Telefonuma gelen bildirim sesini umursamadan yataktan kalktım ve banyoya girip yağlanmış saçlarıma yüzümü buruşturdum. Duşa girme vaktim gelmişti sanırım. Kıyafetlerimi çıkardım ve duşa vücuduma böğürtlenli duş jelimi sürdüm.

Saçlarımı da iki kere yıkadıktan sonra çıkıp üstümü giydim.

Hava fazlasıyla soğuktu. Üstüme kalın ve uzun bir kazak altıma da siyah bir pantolon giyinip çantamı sırtıma taktım ve dışarı çıktım.

Gelen mesaja bakmak için telefonumu çıkardım. Mesaj Çağrıdandı.

Çağrı : Neden artık mesaj atmıyorsun?

Anonim : Çünkü artık mesaj atmamı gerektirecek bir durum yok. Kabullendim. Sen onu seviyorsun. Ve beni asla sevmeyeceksin.

Çağrı : Pekala. Ben sana bugün Hollandaya taşındığımı söylemek için mesaj atmıştım.

Gözlerim faltaşı gibi açıldı ve direk doldu.

Anonim : Öyle mi? Gidiyor musun yani? Tamamen?

Çağrı : Tamamen. Eğer kim olduğunu söylemek istiyorsan, geç olmadan söyle.

Anonim : İstemiyorum. Zaten söylesemde artık bir anlamı yok.

Çağrı : Söyle. Anlamı var. Kiminle konuştuğumu bilmek istiyorum.

Hiçbir şey yazmadan çıktım. Okula gelmiştim. Sınıfa girdiğimde Çağrı ve Hilal ortada durmuş, Hilal ağlıyordu ve herkes onları izliyordu. Bütün gözler bi anlık bana dönse bile benimde onları izlediğimi gördüklerinde tekrar Çağrılara çevrildi.

"Gidemezsin! Bırakma beni!" Diye ağlıyordu Hilal.

Yerime geçip kafamı sıraya gömdüm. Biliyordum ki Çağrı ona sarılacaktı. Buna katlanamazdım.

Birkaç dakika sonra kafamı kaldırdığımda Çağrı gitmişti. Belkide söylemeliydim. Koşarak sınıftan çıktım. Çağrı merdivenlerdeydi.

"ÇAĞRI!"

Gözleri bana döndü.

"Efendim?"

"Biraz konuşabilir miyiz? Arka bahçede." Şuan ne yaptığım hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.

Arka bahçeye geldiğimizde kafamı yere eğdim.

"Biraz hızlı olursan sevinirim. Uçağa yetişmem gerek."

"Tamam.. şey. Ben Anonimim."

-

=BÖLÜM SONU=