เจ้าหญิงแมทริวดรามองลงมาที่พวกเรา เธอสวมชุดสีฟ้าอ่อน แขนยาวแบบเรียบๆ มีเม็ดมรกตประดับเล็กน้อย ผมสีเงินถูกเกล้าขึ้นเป็นมวยยุ่งๆอยู่ด้านหลัง เธอเดินลงมาจากบรรลังค์
"เจ้าไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้านี่" นางพูดถึงเสจ
"เขาไม่ได้อาบน้ำด้วยซ้ำ" ผมแย้ง
เสจยักไหล่ "ท่านควรเปลี่ยนคนใช้นะ เขาวิ่งตามผมไม่ทันด้วยซ้ำ" เขาว่า
เจ้าหญิงยิ้มนิดๆแล้วนำเราเดินไปยังอีกห้งอนึง ซึ่งมีโต๊ะตัวยาววางไว้กลางให้ เก้าอี้ประมาณสักสิบตัว และมีหน้าต่างรอบด้าน
เจ้าหญิงนั่งลงที่หัวโต๊ะ ผมและแซ็คนั่งลงที่ฝั่งซ้าย ส่วนเสจนั่งด้านขวา เขายกเท้าเหยียบบนเก้าอี้อีกตัว จึงกินเนื้อที่เก้าอี้ไปสองตัว
"ข้าจะพูดรวบรัดเลยนะ" เจ้าหญิงเริ่ม
"นานมากมั้ย เพราะข้าเริ่มหิวแล้ว" เสจบ่น
เจ้าหญิงจึงต้องเรียกคนใช้เข้ามาเพื่อบอกให้ทำอาหารให้เขากิน
"พวกเราเริ่มคุยกันได้หรือยัง" เธอพูดต่อ เมื่อมีอาหารกองอยู่เต็มโต๊ะและเสจเริ่มเขมือบพวกมันไปอย่างรวดเร็ว
"เชิญ" เสจตอบทั้งที่อาหารเต็มปาก
"ท่านแม่เคยเล่าเรื่องพวกเจ้าทั้งสองคนให้ฟัง" นางพูดถึงผมและแซ็ค
เสจเงยหน้าขึ้นจากจานอาหารทันที "ฉันเล่นบทเป็นส่วนเกินอีกแล้วสิ" เขาบ่น
เจ้าหญิงไม่สนใจเสจ "ข้าจะไม่อ้อมค้อมแล้วนะ พวกเจ้ารู้ใช่ไหมว่าเรามีเวลาแค่ หกวัน" ดูเหมือนนั่นจะเป็นคถามที่ไม่ต้องการคำตอบ นางจึงพูดต่อว่า "เราต้องพาพวกเขากลับมา ทั้งพ่อแม่ของพวกเจ้า และท่านแม่"
"ทำไมคุณไม่เสกคาถาถล่มที่นั่นไปเลยล่ะ" ผมถามนาง และเหลือบไปเห็นเสจกลอกตาพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่ทั้งที่มีอาหารเต็มปาก "อะไรล่ะ" ผมถามเขา
YOU ARE READING
The Brothers Wilder
Fantasyพี่น้องไวล์เดอร์ กับสัญลักษณ์แปลกประหลาด ที่พรากทุกอย่างไปจากพวกเขา แล้วพวกเด็กๆยังต้องเข้ามาพัวพันกับเวทย์มนตร์และสงครามครั้งใหญ่ที่จะเปลี่ยนชะตาของพวกเขา และโลกใบนี้ไป...ตลอดกาล (นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก(ที่เอาลงเผยแพร่)ของไรท์นะคะ ถ้ามีข้อบกพร...