Ve bir sabah uyandığımda asla uyanamadığımı anladım.
Sol yanımda, bir kalp kalmadığını hissettim.
Ben ilk defa o an, işte o zaman kahroldum.
Hiç gitmez dediğimin tam 16 mesajıyla sırtımdan vuruldum.
Şimdi herkes teselli eder, kimse bilmez kaldığım boşluğu.
Kimse bilmez bulunduğum durumu.
Ve kimse bilmez oksijen diye soluduğumu.
Tutuşturup bir kenarda yanmam için bıraktı beni.
Gerçekten hiç sevmedimi beni, gerçekten dokunamadımmı kalbine.
Hiç mi güldüremedim onu, mutlu hiçmi olmadı benimle.
Değiştiremedimmi dünyanın rengini, hissettiremedimmi yazılan kaderimi.
Olacağı varsa olur derler, yürekten hiç istedinmi ki beni.
