Kader

1

Bu gün her zaman olduğu gibi okula yüzüm, gözüm mor olarak gittim. Herkes benimle dalga geçiyordu. Tek bir arkadaşım bile kalmamıştı.

Her gün canım acıyordu. Hem de çok. Çocuklarını sevgi ile büyümeyip dayak ile büyüten bir aileye sahibim ben.
İstediğim sadece büyüyüp üniversite okumaktı. Ama babam buna karşı çıktı.
Daha 14 yaşındayım ve 60 yaşındaki kadın çekmediklerini çekiyorum.
Bir Günlüğüm var. Sokakta bulduğum boş bir defter. Oraya günlük yaşadığım olayları yazıyorum ve çoğu canımın acımasıyla ilgili oluyor. Ve her sayfaya göz yaşlarım eşlik ediyor.

Bir ablam var ve İstanbul'dan yaşıyor. O hayallerinin peşinden koşabildi.
Ama babam bende o hatayı yapmayacağını söylüyor. Ve onun gibi çalışmayıp evde oturmamızı söylüyor.

Yani ben sizin gibi evde sıcacık yorganımın altında oturup, kitabımı okuyamıyorum. Ve babam beni okuldan alacağını her seferinde söylüyor ama ben bakkala gidicem diyip okula gidiyorum. Ve eve geldiğimde beş öğün dayak yiyorum.

Bir de kardeşim var benim: Deniz.
Oda benim gibi hayallerinin peşinden koşmak istiyor ama babam ona da engel oluyor.

•••

Geçtiğimiz gün babam benim artık bakkala gitmeyeceğimi söyledi. Ve ne olursa olsun beni üniversite ye göndermeyeceğine yemin etti. Ve ben odama gidip neden böyle bir babaya sahip olduğumu düşündüm.
Yolda arkadaşlarımı gördüğümde hepsi şeker kalpli bir babaya sahip. Ama ben bu konuda şanssızım...

•••

Gelecek hafta bizim eve eniştem ile ablam geliyor. Eniştem olduğunda babam beni dövmüyor. Ve bu fırsatı yılda bir yakalayabiliyorum.