KÜL

BÖLÜM 1: HİSLER

Bölüm tarihi: 28.07.2018

KÜL - BÖLÜM 1

HİSLER

İyi okumalar:)

🎬

Bir mezar kadar soğuk olan, küçük ellerini karşısında duran aynaya uzatırken Valeria'nın bedenini uğursuz bir ürperti kapladı.
Son üç aydır hem vücudunda ki hem de zihninde ki değişikliklerin farkındaydı ama neler olduğunu anlayamıyordu.

Elleri aynayla buluştuğunda vücudu bir anda elektriklendi. Kollarında ki tüyler belirginleşirken, küçük saçları havaya kalktı...

Gözlerinin önüne birer birer sahneler düştü. Anlam veremediği olağanüstü sahneler.

Ormanın ortasında yapayalnız dururken ıssız geceyi aydınlatan büyük bir şimşek çaktı uçsuz bucaksız gökyüzünde. Yerdeki yapraklar hışırtılar çıkarmaya başladı. Aynı zamanda bedeninde kıramplar oluşurken titremeyede başladı, daha ne olduğunu kavrayamazken  istemsizce ellerini şafağa kaldırdı. Gözleri kararmaya başlarken nefesleri şıklaştı. Vücudu korkunç derecede sarsıldı.

O an olan oldu.

Gökyüzünün mavisi, gecenin dinmeyen ateşiyle buluştu.

Valeria gözlerini korkudan sımsıkı kapatmış, kaskatı kesilmişti. Nefes bile almıyordu. Bir yıldırımın bu kadar etkili olacağı aklına gelmezdi.

Gözlerini açtığında, Karşısında yüzü belli olmayan ama fiziğinden erkek olduğu anlaşılan siyahlar içinde  biri, ona elini uzatmış bir şekilde duruyordu.

O yıldırımdan sonra  geriye kalan  kül'dü...

Valeria' nın dizleri titremeye başlayınca ellerini  aynadan çekti. Ve o görüntüler zihninden uzaklaştı. Uzun bir süre, koşmuş gibi nefes nefese kalmıştı.

Olduğu yerde diz çöktü ve olanları kavramaya çalıştı. Vücudunu bir korku seli kaplamıştı. Ellerini yanaklarına koyduğunda ağladığının daha yeni farkına varıyordu. Göz yaşlarını hırsla sildi.

Şu yaşadıkları onu derinden etkiliyordu. Git gide dikkatsizleşmişti. Olayları eskisi gibi  kavrayamıyor, bir şey yiyip içmek istemiyordu.

İrilermiş gözlerini bir kaç defa  kırpıştırıp, elleriyle yerden destek alarak ayağa kalktı ve odasında boş bir tur attı. Gecenin eşsiz soğuğu küçük tekli penceresinden odasına girerek hafif ılık ortamı soğutmuştu. Pencereye doğru ilerledi, artık ıssız yerlerden korkuyordu. Dikkatsizce etrafını incelerken ormanın derinliklerinde mavimsi bir ışık gözünü aldı. Bir an yıldırım mı düştü? diye düşündü. Yıldırım kelimesi nefesinin titremesine neden olmuştu. Daha önce böyle bir ışık görmemişti üstelik ormanın etrafı tellerle kaplıydı yani kimse giremezdi. "Belki avcılardır." Diye düşünerek kendini rahatlatmaya çalıştı. Vücudunda sürekli tekrarlayan ürperti yine boy gösterince pencereden uzaklaştı. Bir süre kafasını toplamaya çalıştı. Daha sonra ezbere bildiği odasını incelemeye başladı belki aklında ki saçma sapan düşüncelerden kurtulabilirdi. Odası küçüktü. Sağ tarafta hole açılan beyaz bir kapı, kapının yanında minik bir gardırop, karşısında yatak ve onun da çaprazında tekli mor koltuk ve çalışma masası vardı. Ve bir de küçük bir balkon...