[Fan Fiction] #Marnor • Blue Blood • AZX ; ByCK

• 2 •

เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนทางเพศ และการใช้ภาษา ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18ปี ควรมองข้างหลังให้ดีก่อนจะเลื่อนลงไปอ่านค่ะ แค่กๆ----
.
.
.
.

เมื่อคืนทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนคอนเนอร์ตั้งตัวไม่ทัน.. ในขณะที่ร่างกายของเขาและคนรักกำลังเข้าโหมดสลีปบนเตียง มาร์คัสก็เปลี่ยนกลายเป็นคนที่เขารังเกียจ..

"คอนเนอร์ .. มาต่อกันดีกว่า..ที่รัก.."
มาร์คัสที่มีดวงตาสีฟ้าทั้งสองข้างพยายามทำร้ายเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้คอนเนอร์ไม่ยอมง่ายๆ..

"หยุดเดี๋ยวนี้!" คอนเนอร์หยิบปืนจากหัวเตียงที่เขาเตรียมไว้กรณีฉุกเฉิน เขาจ่อไปที่ศรีษะของอีกฝ่าย แม้ว่าจะไม่อยากทำเลยก็ตาม..

"นายกล้ายิงหรอ ..คอนเนอร์.." มาร์คัสหัวเราะ

"ไม่กล้าครับ.. แต่.." คอนเนอร์ไม่ได้กดไกปืนเพื่อยิง
แต่ในจังหวะที่คุยกัน เขาใช้ปืนกระแทกไปที่หน้าอีกฝ่ายจนถอยออกมา ระบบกำลังประมวลผลในขณะที่หุ่นหน้าสวยพยายามลุกออกจากเตียงให้เร็วที่สุด..

ปัง!!

"ม..มาร์..คัส.." คอนเนอร์เรียก

"น่าเสียดายนะ.." มาร์คัสชูให้เห็นปืนอีกกระบอกที่เขาตัวจริงเป็นคนเก็บเอาไว้ ..

"จริงๆปืนนี้น่ะ หมอนั่น..หมายถึงฉันอีกคน..เก็บเอาไว้ เพื่อจะยิงตัวตายกรณีที่ฉันจะฆ่านาย แต่..ดันกลายเป็นแบบนี้ซะได้.." มาร์คัสวางปืนไว้ที่เดิม แล้วมองผลงานของตนเอง..

คอนเนอร์ถูกยิงที่แกนพลังงานกลางตัว ทีเลี่ยมไหลหกเลอะบนเตียง อีกไม่นานเขาจะถูกตัดกลับเป็นโหมดประหยัดพลังงาน และไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้..

"แต่ฉันไม่ยอมให้นายตายง่ายๆหรอก.."
มาร์คัสเข้ามากระซิบข้างหูคอนเนอร์ ก่อนที่คอนเนอร์จะถูกตัดเข้าสู่โหมดประหยัดพลังงาน..

.
.
.

คอนเนอร์ตื่นขึ้นมาอีกครั้งในสภาพพลังงานเต็มเปี่ยม แหล่งพลังงานที่ถูกยิงถูกแกะออกและใส่ให้ใหม่ และชุดที่ใส่ก็ไม่ใช่ชุดเดิม ใครเป็นคนทำ? มาร์คัสงั้นหรอ? ไม่หรอกมั้ง...

เขาสำรวจสถานที่ปัจจุบัน มันเป็นห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้าเล็กๆ กำแพงสีขาวเทา ที่นี่มีเตียง และโต๊ะเก้าอี้ที่สามารถนั่งทำงานได้ มันมีเอกสารเต็มโต๊ะไปหมด แต่ใครมันจะมาสนใจล่ะ ที่นี่ไม่มีหน้าต่าง โชคดีที่เขามีระบบสภาวะขาดอากาศได้นานกว่ามนุษย์

คอนเนอร์เดินไปที่ประตู มันถูกล็อคจากด้านนอก เมื่อเขาหันไปอีกฟากแล้วใช้มือเคาะที่กำแพง เสียงที่ได้ยินเป็นเสียงทึบ แสดงว่าเขาอาจจะอยู่ที่ชั้นใต้ดินของที่ไหนซักแห่ง

สัญญาณของที่นี่อ่อนมากจนไม่สามารถติดต่อใครได้ ตอนนี้เขาเป็นห่วงมาร์คัสมากกว่าตัวเองเสียอีก..

...

แฮงค์ที่ถูกตัดสายจากมาร์คัส และติดต่อคอนเนอร์ไม่ได้ เขารีบนั่งรถมาที่บ้านของมาร์คัส แน่นอนว่าเคยเป็นบ้านของคาร์ล แต่เขายกให้ทั้งสองหุ่นเป็นของขวัญในการครองชีวิต แม้ตอนแรกมาร์คัสจะปฏิเสธ แต่สุดท้ายคาร์ลก็บังคับเขาไม่งั้นจะตัดพ่อตัดลูกกัน

ประตูบ้านไม่ได้ล็อค เป็นอะไรที่น่าแปลกใจ เพราระบบป้องกันของบ้านนี้ถูกออกแบบมาไร้ที่ติ ถ้าไม่ใช่ว่าเจ้าของบ้านเปิดทิ้งไว้เอง ...

"Shit!!!"
ที่หน้าประตูเต็มไปด้วยเลือดสีฟ้า มันเยอะเกินกว่าจะเป็นอุบัติเหตุธรรมดา เขารู้สึกเป็นห่วงคอนเนอร์เกินกว่าจะอยู่เฉยๆเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ เขาต้องติดต่อมาร์คัสให้ได้!!

...

เสียงฝีเท้าที่สม่ำเสมอดังขึ้น เพราะความเงียบทำให้คอนเนอร์ได้ยินอย่างชัดเจน มีคนกำลังมา!

แอ๊ด--

"มาร์คัส... ไม่ใช่.."
คอนเนอร์เห็นร่างสูงที่คุ้นเคยเดินเข้ามา แต่เมื่อมองไปที่ดวงตาอีกฝ่าย มันเป็นสีฟ้าทั้งคู่ นั่นไม่ใช่มาร์คัสของเขา..

"รู้มั้ย..ตอนที่เจ้านั่นตื่นขึ้นมาไม่เห็นนาย หมอนั่นเครียดขนาดไหน? แต่ก็นะ ความแตกต่างของฉันกับมัน คือการที่ฉันจำได้ว่ามันทำอะไร แต่มันจำไม่ได้ว่าฉันทำอะไรนาย.."

มาร์คัสเดินเข้าใกล้คอนเนอร์เรื่อยๆ ..ไร้หนทางหลบหนี เมื่อถูกต้อนจนจนมุม คอนเนอร์ใช้แรงที่มีเต็มเปี่ยม ผลักร่างหนาตรงหน้า เพื่อจะวิ่งไปทางประตูทางออก