•Αδέλφια|Kims•(slow updates)

°2:Ταξίδι°

•Αδέλφια|Kims•

°2:Ταξίδι°

Ήταν θαρρώ ,2 η ώρα το μεσημέρι όταν αποχαιρέτησα την ξεχωριστή Ελλάδα, έχοντας μπροστά μου ένα μεγάλο ταξίδι 13 ωρών μέσα στον ανυπόφορο στενό χώρο του αεροπλάνου που αναχωρεί από την Αθήνα προς τη μεγάλη Σεούλ της Ν.Κορέας.

.

Η πτήση αν και βαρετή κατέληξε να είναι περισσότερο ευχάριστη από όσο την περίμενα. Έχοντας επιτέλους χρόνο να σκεφτώ το πως θα καταλήξει η ζωή μου βρέθηκα να σχεδιάζω φαντασμαγορικά σχέδια για το μέλλον μου στην άγνωστη χώρα. Ίσως θα μπορούσα να σπουδάσω κάτι εφόσον μάθω και εμπεδώσω καλά την γλώσσα. Η νοτιοκορεατική γλώσσα αν και περίπλοκη μου φάνηκε σχετικά εύκολη σε αυτά τα ελάχιστα μαθήματα που έκανα στην Ελλάδα. Έχοντας μάθει την βασική γραμματική και το βασικό λεξιλόγιο πιστεύω ότι θα μου είναι πιο εύκολο να ενταχθώ στο μεγάλο σύνολο της ασιατικής χώρας.

.

Άκουσα μια φωνή από το βάθος του αεροπλάνου να με φωνάζει και αναρωτήθηκα πόση ώρα έχουμε για να φτάσουμε. "Αγαπητή μου, σε παρακαλώ ξύπνα"με συνέφερε η βαριά φωνή του πατέρα μου από τον βαρύ μου ύπνο. Φαίνεται ότι αποκοιμήθηκα μετά από τόσες σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου. "Έχουμε μόλις 5 λεπτά για να φτάσουμε"απάντησε στην απορία των σκέψεων μου. "Που θα πάμε αφού κατεβούμε?"τον ρώτησα μη θέλοντας να περάσω χρόνο με την μητριά μου. "Έλεγα να πάμε να δοκιμάσουμε την πραγματική κορεατική κουζίνα με την Miyoung"μου απάντησε απογοητεύοντας με. Η αλήθεια είναι ότι η κορεατική κουζίνα πάντα μου άρεσε αλλά αυτό που με προβληματίζει είναι η παρέα της Miyoung. Η μητριά μου αν και μία συνηθισμένη και ευγενική ασιάτισα δεν θα πάψει ποτέ να μου θυμίζει την μητέρα μου. Οι απόψεις της, ο τρόπος που ντύνεται ή ακόμα και ο τρόπος που μιλάει είναι ακριβώς ίδιος με της αδικοχαμένης μητέρας μου. Ίσως και για αυτό ο πατέρας μου την ερωτεύτηκε έτσι παράφορα. "Δεν μπορείτε να με αφήσετε στο σπίτι της?"ρώτησα με έντονο τρόπο προσπαθώντας να τον πείσω. "Nayoung δεν μπορείς να την αποφεύγεις για πάντα"μου είπε δειλά ο πατέρας μου και ξέροντας ακριβώς τον λόγο, αντέδρασα στα λόγια του."Δεν με λένε έτσι!"του τόνισα. "Πρέπει να συνηθίσουμε στον τρόπο ζωής εδώ,πότε θα το καταλάβεις?"επέμεινε ο πατέρας μου. "Ωραία αλλά εγώ θέλω να ανακαλύψω την πόλη μόνη μου. Οπότε μπορείτε απλά να με αφήσετε να κάνω τις βόλτες μου. Έτσι και αλλιώς δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να συνηθίσεις ένα μέρος από το να γίνεσαι ένα με αυτό"του ξεκαθάρισα με αποφασιστικό ύφος. Αφού αναστέναξε ηττημένος χαμογέλασα πλατιά αφήνοντας το μυαλό μου να ταξιδέψει για όσο ο πιλότος απογείωνε το αεροπλάνο. 
.
Αφού κατεβήκαμε από το αεροπλάνο κατάλαβα πόσο πολύ θα μου λείψει ο καθαρός αέρας της Ελλάδας. Η αίσθηση της καταπίεσης ήταν ανυπόφορη. "Σας έφερα δύο μάσκες, θα σας χρειαστούν παρά πολύ ειδικά σε μέρες σαν και αυτή που το διοξείδιο του άνθρακα είναι πάνω από τα φυσιολογικά του επίπεδα"μας είπε σε άπταιστα ελληνικά καθώς μας έδινε τις μάσκες η Miyoung. Το γεγονός ότι μιλάει καλύτερα ελληνικά από πολλούς Έλληνες με εκνευρίζει. Γιατί να μην μπορεί να έρθει εκείνη στην Ελλάδα εφόσον ξέρει ήδη την γλώσσα; αναστέναξα αδιάκριτα καθώς πήρα την μάσκα και την φόρεσα. Σε αντίθεση με την Ελλάδα ο καιρός ήταν πολύ πιο ψυχρός. "Αν..εννοώ..Nayoung τι θα ήθελες να φας?"με ρώτησε ευθέως η μητριά μου μα προτού μπορέσω να απαντήσω, έσωσε την κατάσταση ο πατέρας μου εξηγώντας το γεγονός ότι θέλω να πάω μια βόλτα τριγύρω μόνη μου. "Μα δεν ξέρει τα μέρη εδώ.."ανέφερε ελαφρά ανήσυχη στον πατέρα μου. "Μην ανησυχείς η Nayoung έχει φοβερή αίσθηση προσανατολισμού. Άλλωστε μπορείς να ενημερώσεις τον μικρό να ρίχνει μια ματιά που και που. Μου είπε ότι θα είναι στην πόλη με τους φίλους του"την καθησύχασε ο πατέρας μου. Υποθέτω ότι ο μικρός για τον οποίο μιλάνε είναι ο γιος της Miyoung. 

.

Εφόσον συνεννοήθηκαν μόνοι τους χωρίς να μου απευθύνουν τον λόγο με άφησαν ελεύθερη να τριγυρίσω. Έχει περάσει μία ώρα από τότε και τα πόδια μου έχουν αρχίσει να πονάνε,ίσως θα έπρεπε να κάνω λίγο γυμναστική από εδώ και πέρα. "Nayoung ah!Nayoung ah!"άκουσα πίσω από την πλάτη μου χωρίς να καταλάβω ότι το άτομο αναφερόταν σε εμένα. "Nayoung!"το άτομο επανέλαβε και ένιωσα ένα χέρι στον ώμο μου. Γύρισα έντρομη και κοίταξα έναν ψηλό νεαρό, ντυμένο με ένα άσπρο πουκάμισο και μαύρη τζιν βερμούδα, να με κοιτάζει καθώς κρατάει τον ώμο μου. Έσπρωξα το χέρι του χωρίς δύναμη από τον ώμο μου και εκείνος το αφαίρεσε αμέσως,λες και είχε ξεχάσει να το κατεβάσει από μόνος του. Με κοίταζε με ένα ύφος γεμάτο περιέργεια και μπορώ να παραδεχτώ ότι με έκανε να νιώσω περίεργα. "Ποίος είσαι;"τον ρώτησα χρησιμοποιώντας ανεπίσημα κορεάτικα νομίζοντας ότι είμαι μεγαλύτερη. Γέλασε παιχνιδιάρικα φανερώνοντας ένα βαθύ λακκάκι στο δεξί του μάγουλο. Φάνηκε να το βρίσκει αστείο εφόσον έριξε ένα μικρό γελάκι πριν μου απαντήσει με μια βαριά αμερικάνικη προφορά στα αγγλικά. "Είμαι ο γιος της Miyoung" μου ξεκαθάρισε και μπορώ να πω ότι ένιωσα πιο ελεύθερα χρησιμοποιώντας αγγλικά. "Φαίνεσαι χαμένη, θες να σε πάω κάπου;"ρώτησε με το ίδιο παιχνιδιάρικο ύφος από πριν και οφείλω να πω ότι σε συνδυασμό με την βαριά του φωνή αλλά και προφορά με ενθουσίασε λιγάκι..

.

.

~soooo είπα να την συνεχίσω αφού είδα την ευχάριστη αντίδραση. Όποιος μπορεί και θέλει να μου φτιάξει ένα coverακι ας μου στείλει dm στο instagram(bxxg__)~