Dajmy się sobie oswoić, kochanie.
Stań się mą różą, którą uczuciami obdarzę.
Mimo, że podobnych do ciebie jest tysiące.
Dla mnie jesteś jedyny, masz w mym sercu miejsce wyjątkowe.
Przypadkowy zbieg zdarzeń, on świadkiem nam,
Że cokolwiek się stanie – nie będziesz sam.
Zaufaniem obdarzyć twoją osobę zdołałam
I dlatego chronić ciebie zdecydowałam.
Róże i ludzie tak okropnie efemeryczni.
Nie da się wnieść ich na mapę, nie są geograficzni.
Dlaczego jak góry, oceany stałe być nie mogą?
Moje uczucia od efemeryczności odchodzą.
Ludzi zastąpić tak łatwo jest strasznie.
Chyba, że pozna się ich bliżej, skarbie.
Wtedy oswojenie nadchodzi znienacka
I łapie nas w swoje wielkie łapska.
Dlatego Różą mą stań się kochanie,
A ja twoim Małym Księciem zostanę.
Będziemy razem szczęśliwi,
Powiedz słowo, a oddam się naszej miłości bez namysłu chwili.
~×~
Inspiracja: książka "Mały Książę" autora Antoine de Saint-Exupéry
CZYTASZ
• cisza •
Poetry"Ja - podmiot liryczny tego utworu to jedynie księżyc na niebie pełnym gwiazd. Ja nie świecę - nie, oj nie. Ja jedynie odbijam Wasz blask." Poezja niezbyt wysokich lotów, gdzie autorka próbuje wyrazić siebie w pewien artystyczny sposób. - ...
