That girl is a fighter

~16~

Ik slikte en keek hem gespannen aan. De overweldigende geur van alcohol en rook omringde hem weer eens en ik werd er misselijk van. Hij kwam ineens in beweging en kwam snel regelrecht op mij af. Ik stond snel op uit bed en rende naar de andere kant van de kamer. 'Jij! Dit komt allemaal door jou! Alles is jouw fout! Mijn leven was weer goed totdat jij weer in beeld kwam!' ik slikte en keek naar Richard die nu onderhand tegenover me stond. Ik keek hem angstig aan. Uit het niets voelde ik een harde klap in mijn gezicht en gilde geschrokken.

Ik keek hem geschrokken aan en ging met mijn hand naar de linkerkant van mijn gezicht die brandde van de klap. Ook proefde ik bloed bij mijn lip. Voor ik verder kon reageren zag ik ineens dat hij een mes vast had. Ik keek er bang naar en begon sneller te ademen. Hij haalde uit met het mes en ik voelde hem bij mijn sleutelbeen in mijn huis zinken komen met mijn huid. Ik gilde het uit van de pijn.

Ik keek hem nu vol haat aan, pakte een boek van mijn bureau naast mij en sloeg hem daarmee hard tegen zijn hoofd waardoor hij gelijk in elkaar zakte. Ik ademde snel en keek naar Richard die nu bewusteloos op de grond lag. Pamela kwam de kamer in gerend. Ze keek geschrokken naar mij. Haar blik gleed naar het boek in mijn hand en haar man die bewusteloos op de grond lag.

'Wat is er gebeurd? Gaat het goed? Ooh mijn god je sleutelbeen!' Ik liet me via de muur naar beneden glijden en voelde mijn tranen alweer over mijn wangen stromen. Ik ging met mijn hand naar het mes dat nog in mijn sleutelbeen zat en trok het eruit terwijl het uitgilde van de pijn. Hij heeft me gewoon gestoken met een fucking mes! Pamela kwam snel voor me zitten en sloeg haar armen om me heen. 'Shh het is al goed. Hij is bewusteloos en dat zal hij nog wel zijn voor een bepaalde tijd.'

'Ja spreek ik met de politie? Ik wil graag mijn man aangeven. Hij heeft zojuist zijn dochter aangevallen. Dit is niet de eerste keer dat hij vechtpartij zoekt. Ik zal het even vragen, moment. Lisa? Wil je zelf een verklaring afleggen?' ik haalde mijn schouders op. 'Is het nodig dat ze een verklaring aflegt? Niet? Oke. Of er bewijs is? Ja ze heeft een verkleurde wang, een snee en een gebarsten lip. En hij heeft haar gestoken met een mes bij haar sleutelbeen! Nee hij ligt bewusteloos op de grond. Ze wist hem bewusteloos te slaan met een boek voor hij verder nog iets kon doen. Oke is goed. Dan zien we ze zo verschijnen. Bedankt.'

Ik zuchtte diep en keek doelloos voor me uit. De deurbel ging wat me deed opkijken. Pam opende snel de deur. 'Zane kom snel verder.' 'Gaat het goed met der?' 'Ze is nog in shock. De politie is ook onderweg. We moeten zo ook naar het ziekenhuis der laten verbinden en voor een extra controle.' Zane kwam de kamer snel ingelopen. Hij ging naast me op de bank zitten en trok me voorzichtig bij hem op schoot. Ik klemde mijn benen en armen om hem heen en legde mijn hoofd op zijn schouder terwijl hij over mijn rug wreef. De tranen kwam weer naar boven en ik huilde uit op de schouder van Zane terwijl hij me troostende woorden toesprak en over mijn rug bleef wrijven.

Als hij me dood wou hebben had hij ook even kunnen wachten. Ik ga binnen nu en anderhalf jaar toch dood. Maar zoveel geduld had hij vast niet. Hoe kom je er überhaupt bij om je dochter aan te vallen midden in de nacht met een fucking mes?!

'Zo meis dat is even schrikken. Wie was het?' vroeg Herman bezorgt. 'Richard.' Zei ik zacht. 'Je vader?' vroeg hij verbaasd. 'Hij is niet mijn vader.' Zei ik zonder enige emotie in mijn stem. 'Sorry meis. Ik weet dat het gevoelig ligt. Ik had nooit gedacht dat hij zo ver zou gaan.' 'Ik ook niet. Ja hij heeft me wel vaker geslagen maar me steken met een mes? Ik dacht echt in het begin dat hij veranderd was.' 'Hij heeft je vaker geslagen?' vroegen Pam en Zane tegelijk. Ik knikte. 'Hij is heel agressief als hij dronken is. Dat was hij vroeger ook al en zo is hij altijd al geweest. Daarom wil ik nooit in huis zijn als hij weer dronken is of überhaupt alcohol op heeft.'

'Mag ik even met Lisa alleen praten?' vroeg Herman. Zane en Pam knikten en liepen toen de kamer uit. 'Sinds wanneer was hij weer zo?' 'Sinds ik het verteld heb.' Zei ik zacht. Ik hoorde Herman zuchtten. 'Weten Pamela en je vriend ervan af? Heb je het ze verteld?' 'Alleen Pam weet ervan af. Zane niet. Ik weet ook niet of ik het iemand nog durf te vertellen. Ik bedoel Richard heeft me zojuist proberen te vermoorden. En hij begon zich weer zo te gedragen nadat ik het hem had verteld. Mama is net van de alcohol af. Wat als ik het haar vertel en ze begint weer te drinken? En wat als ik het mijn vrienden vertel en ze willen niets meer met me te maken te hebben? Dan ben ik weer helemaal alleen. En ik weet niet of ik het alleen zijn nog wel aankan. Ik weet het echt niet meer Herman. Ik voel me met de dag zwakker worden en ik weet ook echt wel dat ik die anderhalf jaar niet eens ga halen.'

'Ach meis het komt wel goed.' 'Nee dat komt het niet. In het begin had ik er vrede mee. Ik vond het eigenlijk niet zo erg omdat ik toch alleen Nick en Isaac zou achterlaten en ik weer naar Leo kan. Maar nu. Nu heb ik vrienden, een vriend van wie ik heel veel van hou, een klein zusje. Mijn moeder heb ik ook na al die jaren weer terug. En nou moet ik ze gaan verlaten. Er zijn ook zoveel dingen die nog wil doen. Wetend dat ik ze niet meer kan doen. Ik wil helemaal niet dood Herman. Ik wil het niet.' Zei ik nu weer volop huilend. Ik wil het echt niet. Waarom moet ik nou weer zo ziek zijn?! Het is gewoon niet eerlijk.