Küçük bir kavonuzdu belki elimdeki belki de milyaraların hayatının değiştirecek bir umut...
Yine ne saçmalıyordum elimdeki Pandoranın kavonuzu değildi...
Zaten umudun bir kil parçasına sıkıştırılması imkansızdı en azından öyle olmalıydı değil mi?
Ben buydum hayal dünyasını hayatının bir parçası haline getiren ama onu beyninin derinlerine gömmüş zavallı bir insandım...
En azından ben öyle olduğumu biliyordum peki ya diğerleri?...
Beynimi kandırmak insanları kandırmak kadar kolaydı benim için her zamanki gibi benim hakkımda yanılıyorladı ne acınası onların gözünde ben prensestim,tek derdi tırnağının kırılması olan bir insancık yine ve yine yanılıyorlardı ben hayat denen bu hikayede prenses değildim ve olamazdım benim bu hikayede sadece iki yerim olabilirdi ya en iyi ya da en kötü hayatta herşeyde olduğum ve olmak istediğim gibi ya çok iyi yada çok kötü olmalıydım bu ikisinin arasında kalmış zavallı olamazdım hiç bir zaman...
Belki gerçek hikayede diğerlerine göre prenses olabilirdim.
Artık kendi hikayemi yazmanın vakti gelmişti.
Peki bu hikayede siz benimlemisiniz?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KRALİÇE
Novela JuvenilEtrafını duvarlar örülü ve içindeki karaliçeyi o dört duvar arasında yaşayan genç kız ve o duvarları yıkmak isteyen genç bir çocuk... Peki bu çocuk genç kızın duvarlarını yıkmaya çalışırken kızla birlikte o duvarların altında can mı vericek yoksa k...
