Opposite Hearts // Jikook

16

Jimin'den;

5 ay önce;

Gözlerimi açıyorum. Görüşümü düzeltmek için gözlerimi kırpıştırıyorum.

Görüş alanıma tanımadığım biri giriyor.

Kahverengi saçları alnına dökülmüş ve gözleri şişmiş bir şekilde uyuyor.

Diğer yanımdada onun gibi biri uyuyor. Ama yüz şekli yüzünden kolayca ayırt ediliyorlar.

Sonra biri titreyen sesi ile bir ismi sesleniyor.

"Ji-jimin."

Kafamı ona çeviriyorum. Gözleri şişmiş olduğu için gözlerini zor açık tutuyor.

Anlamadığımı yüz ifadem ile belli etmeye çalışıyorum.

Ama baş ağrım yüzünden ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.

Sonra ağzımdan zorlukla birkaç kelime dökülüyor.

"Jimin diye birini tanımıyorum. Üzgünüm."

Gözleri mümkün gibi sonuna kadar açılıyor.

Hızla yerinden kalkıyor ve kapıdan koşarak çıkıyor.

Hızla kalktığı için oturduğu sandalye yere düşüyor ve boş odada yankılanıyor.

Bu ses ile yanımda hala uyumaya devam eden kişi gözlerini kırpıştırıyor.

Bu sırada içeri hızla iki kişi giriyor.

Birinin gözleri şişen kişi olduğunu anlamam saniyelerimi alıyor.

Ama yanındaki kişiyi anlamdıramıyorum.

Ben ona anlam vermeye çalışırken sakince konuşmaya başlıyor.

"Üzgünüm efendim. Ancak vücudu ileri düzeyde bir şok etkisi geçirdiğinden hasta hafıza kaybı yaşıyor. "

"Elinizden hiçbir şey gelmiyor mu?!"

Sinirle solurken bağırıyor. Korkuyla yerimden sıçrıyorum.

"Üzgünüm efendim. Ama elimden hiçbirşey gelmiyor. Şuanki tek umudunuz ona anılarını geri hatırlatmak olabilir. "

Sinirle kasılan kasları gevşiyor.

Pes etmişcesine cevap veriyor. Bu sırada sesi kısık ve güçsüz çıkıyor.

"Pekala. Herşey için teşekkürler. Şimdi biraz yalnız kalabilir miyiz?"

Başı ile onaylıyor ve çıkıp gidiyor.

Bu sırada pes eden kişi düşen sandalyesini kaldırıyor ve bana döndüyor.

Bakışlarında ki umutsuzluğu içime işliyor.

"Jimin. Beni hatırlıyor musun? Benim Taehyung."

Taehyung.

Birkaç kez tekrarlıyorum. Ama hatırlamıyorum.

Beynimde sanki herşeyin üstü yoğun bir sisle kapanmış gibi, hiçbir şey hatırlamıyorum.

Gözlerimden okunuyor hatırlamadığım.

Bunu görünce daha çok üzülüyor Taehyung.

Bu sırada hala hiçbir şey anlamamış gibi gözüksede gülümsüyor yanımdaki kişi.

"Peki beni hatırlıyor musun Jimin? Benim Hoseok. "

Hoseok.

Taehyung.

Aklıma kazınmış isimler gibi geliyorlar bana.

Adları tanıdık geliyor ama hatırlamıyorum. Tek bir anı bile canlanmıyor gözümün önünde.

Onu üzmemek için olayı anlatmaya çalışıyorum.

"Ü-üzgünüm Hoseok. Hatırlamıyorum. "

Sadece gülümsüyor.

Bende gülümsemek istiyorum. Ama yapamıyorum.

İçimde mutluluğa dair tek bir kırıntı bile yokken yapamıyorum.