Opposite Hearts // Jikook

17

Jimin'den;

5 ay önce;

Gözlerim sulanmaya başlamıştı.

Hatırlıyordum.

Herşeyi hatırlıyordum.

Onu gördükten sonra anılarım ve geçmişim beynime hücum etmişti.

Gözlerim buğulanmıştı.

Gözyaşlarım yüzümü ıslatmaya başlamıştı.

Taehyung bunu hemen fark etmişti.

"Jimin, ne oldu?"

Boğazım acımaya başlamıştı.

Hıçkırıklarımı tutmak için büyük çaba sarf etmeye başlamıştım.

"H-hatırlıyorum."

Kulaklarım uğuldamaya başladığında yere çökmüştüm.

Hepsi fazlaydı.

Hepsi çok fazlaydı.

Hepsini kaldıramazdım.

Güçsüzdüm.

Etraf kararmaya ve sesler azalmaya başlamıştı.

Taehyung'u göremiyordum.

Etraf kararmaya devam ederken sadece o vardı.

Gözleri beni bulduğunda o da kaybolmaya başlamıştı.

Sesler de yok olduğunda bilincimi kaybetmiştim.

"Jimin, iyi olucak mı?"

Bu soruyu onaylar sesler duydum.

Gözlerimi açmaya çalıştım.

Gözlerimi bir kaç kere kırpıştırdım.

"Taehyung, neden hastanedeyim?"

Sorduğum soru ile bana dönmüştü Taehyung.

Beni görünce endişeli yüz ifadesi değişmişti.

Kare gülümsemesi ile kocaman gülümsüyordu.

"Hatırlıyorsun artık, değil mi?"

"Evet, evet hatırlıyorum. "

Gülümsemesine karşılık vermeye çalıştım.

Ama aklıma o geliyordu.

Pürüzsüz teni Güneş'in altında parlıyordu.

Dudakları pembeleşmişti.

Tavşan dişleri ile gülümserken gözleri küçülmüştü.

Yumuşak saçları karışmıştı.

Başkası ile birlikte mutluydu. Bu herşeyden daha çok acıtıyordu.