Kolunun altına sıkıştırdığın dosyaları pek de nazik olmayışınla beraber, demir masanın üzerine bıraltığın andaki tok ses ile sandalyede kendini bir ileri bir geriye hareket ettirmesi duruyor. Pislikten kararmaya yüz tutmuş gömlek parçasının içinde , bir oraya bir buraya sallandırdığı kollarını bir anda masanın üzerinde birleştiriyor ve normalde delilik, kaos için yanan grileri şuan hüzünle sana bakarken hızla yerine oturuyorsun.
Bu zamana kadar Gotham'a , insanlara zarar verenin şuan karşındaki o adam olduğunu ama aslında o olmadığını biliyorsun.
-"Merhaba Bay J" onun gibi ellerini demir masanın üzerinde birleştirdiğinde yorgun gözleri ilk önce ellerine kayıyor sonra da yeniden gözlerine. Sana hüzünle bakan grilerinin morarmış altı nedenini merak etsende gözlerin masanın üzerinde birleştirdiği eskili yenili olan çizik titreyen ellerine gidiyor.Bu nedensiz bir şekilde senin içini burktuğunu hissederken de heyecanlandırıyor. "Nasıl hissediyorsunuz?"
-"Ölü." Diyor önceki seanslarındaki sesinden eser kalmamışçasına fısıldayarak."Sanki her sabah yanımda uyanan o kadın gibi"
-"Tamam ." Diyorsun devam etmesini söylencesine kafanı sallayıp.
-"Onu çok özledim korkunç bir şekilde." Masanın üzerindeki titreyen ellerini bir anda kirli ve nemli saçlarının içine daldırıyor ve gözlerini yumuyor. "O ..., o güçlü , çok ...güçlü." Dişlerini sıkarak ve gıcırdatarak konuşmaya devam ettiğinde yaptığı hareketleri küçük not kağıdına yazıyorsun. " Ve ve çok güçlü benim batsyim." Sesi bir anda yumuşamaya başladığında kafanı not defterinden kaldırıp biraz önceki acı çeken ruhdan eser kalmamış kişiye dönüyorsun
" Bana yumruk atarken Diğerleri gibi korkak değil. Ama , ama o daha çok Hayır Joker ben kahramanım ve suçluları öldüremem." Yüzüne takındığı gülümsemesi yerine bir anda sinirlendiğinde ellerini kendine doğru çeliyorsun . " Or*spu çocuğu ." Bir anda demir masaya vurduğu yumrukla korktuğunu belli etmek istemesende refleks ile yerinde zıplıyorsun.
-"Nefes alalım, sakin ol." Her korktuğunda yaptığın gibi göz kapaklarını hızla kırpıştırmaya başladığında yerinde biraz daha dikleşiyorsun. Sana böyle bakarken nedenini bilmediğin halde kendini ona bu kadar yakın hissederken bir andan da , hayatı sana cehenemme çevirebileceğini ve tek bir nefes için ona muhtaç kalacağını hissediyorsun.
Sanki ona bağlıymışsın gibi...
Sadece korktuğundan dolayı düşündüğün ama gerçeği kendinin de bilmediği bu aptalca şeyden sonra yeniden dikkatini ona topluyorsun.
Bir kaç uyarını dinleyip, aldığı nefesleri sakinleşmeye başlarken gülümsüyorsun
. " Pozitif kalalım."
-"Pozitif." Diyor herkesin ismini andığında aklına gelen o korkunç ama artık alıştığın ve seyansın başından beri neyin yolunda gitmediğini düşündüren gülümsemesini sana bahşederken. "Evet ... pozitif." İçten gelen erkeksi kıkırtısı küçük ve rutubetli odanın içine doldururken bir anda duruyor ve arkandaki kırık dökük duvara hissizce bakıyor. "Biliyorsun o ve beni. Yıllardır birbirimizi kovalıyoruz...Kovalıyoruz...kovalıyoruz. En sonunda beni sanki buradan çıkamayacağımı bilmiyormuşçasına bu boktan yere geri getiriyor." İyice arttırdığı sesi odada yeniden yankılanıyor." Bende " diyor yavaçşa sandalyesinde arkaya doğru yaslanırken. " Hiç bir şey olmamışçasına yeniden çıkıyorum buradan ve sonra yeniden ... Bu kovalamacanın amacı ne S/A?" Diyor bir anda gözleri seni bulurken." Hangimiz kahramanız oyununda Bunca keder , hayal kırıklılığı ve acı yetmez mi Yarasaya? ." Bir müddet sessizliğine, saygı duyarak belkide onu daha çok üzmek istemezcesine sessiz kalıyorsun. Hüzünlü gözlerini ile duvara bakmaya devam ediyor. Sanki...
Sanki peşimizi bırakmayan geçmişimiz onu bir anısının içinde sıkışıp hapsetmiş gibi diye düşünüyorsun.
Belki bir kaç hafta önceki veya bir kaç yıl?
Beş? Yedi?
-"Hep benden bahsediyoruz .Peki sen " diyor bir anda sana dönerek. " Sana bir sorum var S/A?" Yana indirdiği kollarını masanın üzerine görebileceğin şekilde uzatıyor. "Benden korkuyor musun? " Zorlukla yutkunuyor.
" Arzum içine işliyor mu? Kollarımda ölme ve güzel boğazının üzerinde nefesini kesecek şekilde birbirine kenetli ellerimi hissediyor musun ?." Yeniden kırpıştırmaya başladığın gözlerine kenetli gözleri bir anda gömleğinin açıkta bıraktığı boğazına indirdiğinde kendine engel olmadan kesik kesik nefesler almaya başlıyorsun.
-"Şuan burada senden korkacak hiç bir sebebim yok. Tek kelimemle kapının önünde onlarca belkide yüzlerce toplanacak kadar asker var."
-"Burada olmaktan bahsetmiyoruz S/A" diyor gülerek ." Dışarıda , kendi askerlerim tarafından belkide benim."
-"Üzgünüm ama buradan çıkamayacaksınız Bay J. Geçenki olanlar gibi bir aksaklık olmayacak. Bir daha tek-"
-"Tekrarlanmayacak?" Diyor gözlerini kısarak lafını kestiğinde.
-"Tekrarlanmayacak." Diyorsun kesinlik ve onay belirtircesine. Kafasını iki yana sallarcasına devam ediyor.
-"Benden korkmuyorsun değil mi S/A? O tüm aptal doktorların senin başında dikkatli olman gerektiği saçmalıklarını dinlemekten yorulmadın mı?"
-"Sende- sizden korkmadığımı söylemiştim Bay J"
-"Elini bana ver." Anlamadığını söylercesine ona bakarken sorusunu yineliyor ." Elini ver S/A."
-"Bu hiç profesy-"
-"Ah." Diyor gözlerini abartılı bir şekilde devirip sözünü keserken. "Biz senin ile başka hastaların gibi değiliz S/A . Biz arkadaşız."
-"Arkadaş mıyız?" Diyorsun yüzündeki aptal sırıtmaya engel olamayarak."
-"Değil miyiz? " iyice açtığı gözleri senin üzerinde kontrolsüz bir şekilde otorite kurduğunu hissederken ,umursamamayı seçiyorsun.
-Arkadaşız." Diyorsun istemsiz bir şekilde . Onun gözünde değerinin artma fikri bile seni mutlu ediyor.
-"Arkadaşlar birbirini kırmaz S/A." Yüzüne takındığı samimi ve sadece sana özel olduğunu düşündüğün gülüşü daha da genişlerken sende karşılık veriyorsun.
Bir andan dediğini yapmazsan üzerindeki tüm otoritenin bozulcağını ve ondan korktuğunu düşüneceğini de bilerek kucağındaki ellerine bakıyorsun.
Belkide sadece o aptal doktorlardan biri olmak istemediğinden veya onun öyle düşünmesini istemediğinden elini demir masanın üzerinde ona yaklaştırıyorsun.
Yavaş hareketler ile Sandalyenin ucuna kadar geliyor ve masanın ortasında duran elini avuçlarının arasına alıyor.
Soğuk ve uzun parmakları , parmaklarının arasından geçirip birbirine kenetlediğinde kalbinin olması gerektiğinden daha hızlı attığını , tüm odanın yavaşça döndüğünü hissediyorsun...
Ama korkuyu hissetmiyorsun...
-"Ben dışarıda olmazsam Gotham ne yapar ? Batsy'nin aramızdaki bu hep kazanmasına izin verdiğim kahramancılık oyununu özleyeceğini biliyorum. " Dirseklerinizi masanın üzerine dayayarak yüzünü , kenetlediği ellerinize yaklaştırıyor ." Belki bu sefer ben kazanırım ve ödül de sen olursun?"
Dediklerine karşın sesli bir şekilde yutkunduğunda yeniden kahkaha atıyor." Sadece dalga geçiyorum S/A . Sana zarar verecek bir şey yapmam.Asla."Diyor her bir harfin üzerine ayrıca baskı yaparak." Batsy seni aradı mı ?" Diyor sakin bir şekilde
-"N-ne?" Duyduğun bu soruyla afallıyorsun." Hayır araması mı gerekiyor?"
-"Sana benim hakkımda bir şeyler sorup bana ne kadar dikkat etmen ile alakalı yüzlerce öğütler verecek." Diyor omuzlarını silkerken. " Belkide karşına çıkacak doğru zamanı bekliyordur Ha? bir kaç kapkaççı sen daha farkına varmadan seni çıkmaz sokağa sürükler, ve o anda Gotham dan daha da kirli olan o pelerini ile ortaya çıkar .Bilirsin dramatik girişleri sever ."
Bunu düşünmek bile içini ürpertirken dışarıdan demir kapıya vurulması ile elini hızla çekip önündeki dosyaları topluyorsun.
-"Bay J bugünlük bu kadardı."
-"Bir dahaki görüşmemize kadar sabırsızlıkla bekleyeceğim S/A ." Diyor burukça gülümseyerek " Seni."
Gülümsemesine karşılık verip kapıya doğru yürümeye başlıyorsun.
