11:11 (Completed)

p-19

11:11 (p-19)

Kong POV: ( အထီးက်န္ျခင္းဆိုတာ နာေရးေၾကာ္ျငာမွာ မပါတဲ့ေသဆံုးျခင္း)

ရပ္တန္႔ေန႔တဲ့ က်ေနာ့္ႏွလံုးသားက လြဲရင္
ရာသီစက္ဝန္းက ပံုမွန္လည္ပတ္ေနပါတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံ ရဲ႕ ေဆာင္းတြင္းက ထင္ထားတာထက္
ပိုေအးေနေတာ့ အခ်မ္းေၾကာက္တတ္တဲ့သူ႔အ
တြက္ စိတ္ပူမိျပန္ေရာ~ မင္း ဘယ္ေတြမ်ား
ေရာက္ေနမလဲ !
တခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔ ျမည္ေနတဲ့ နာရီလက္တံေလးေတြ
အသံက ညရဲ႕တိတ္ဆိတ္မႈၾကားမွာ အတိုင္းသား
ပါပဲ ~ 11:11 က်ေနာ္ခုထိ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေသးေပ
က်ေနာ့္ ပါးျပင္ေပၚမွာ လြန္ခဲ့တဲ့လေတြကလို
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔စိုစြတ္မေနေတာ့သလိုပဲ
ႏွလံုးသားဟာလဲ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့
အထီးက်န္ျခင္းေတြနဲ႔ ေျခာက္ကပ္ေနပါတယ္။
က်ေနာ့္ရဲ႕ တစ္ဖက္သက္အျမင္ေတြေၾကာင့္
တစ္ဖက္ကိုသတ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ပါေသဆံုးခဲ့ရတယ္
ငါနားလည္ခဲ့ၿပီ arthit~အထီးက်န္ျခင္းဆိုတာ

"ငါ့ရဲ႕ မနက္ႏိုးထခ်ိန္မွာလဲ မင္းမ႐ွိဖူး
ငါ့ရဲ႕ အိပ္ယာဝင္ခ်ိန္မွာလဲ မင္းမ႐ွိဖူး
ငါ့ရဲ႕ ဝမ္းနည္းမႈနဲ႔ပူေဆြးေသာကေတြကိုလဲ
မင္းမျမင္ႏိုင္ဖူး
ဘဝရဲ႕အေရးအႀကီးဆံုး စာရြက္ေပၚမွာလဲ
မင္းရဲ႕အမွတ္အသား မပါႏိုင္ေတာ့ဖူး"

တကယ္ေတာ့ မင္းမ႐ွိေတာ့တဲ့ငါ့ဘဝ
က အထီးက်န္ျခင္းဆိုတာထက္ ေပ်ာ္စရာေတြ
နိဂုန္း ခ်ဳပ္သြားတာပါ kit~~ အဲ့တာ နာေရး
ေၾကာ္ျငာ မွာမပါတဲ့ ငါ့ရဲ႕ေသဆံုးျခင္းပဲ!!

Arthit POV: (အလြမ္းဆိုတာအခ်ိန္က ေတာင္ လက္ေျမႇာက္အ႐ွံုးေပးရတဲ့ေခါင္းမာျခင္း
မ်ိဳး)

သက္ေသခ်င္ေလာက္တဲ့အလြမ္းရဲ႕ ဒဏ္ေတြက
အခ်ိန္ကို တိုက္စားျပစ္ေနသလား ~ အခ်ိန္
ေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကာၾကာ က်ေနာ္သူ႔ကို
လြမ္းဆဲပဲ သတိရဆဲပဲ အရင္လို ခ်စ္ေနဆဲပဲ!!
ညနက္သန္းေခါင္ထိ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္တဲ့ က်ေနာ့္
ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကို ႀကိတ္မွိတ္ျပစ္လိုက္ေတာ့
အာရံုမွာလာၿငိတဲ့အေတြးေလးက~~

"P ဘယ္လိုဖစ္ေနတာလဲ က်ေနာ္အသက္႐ူ
ၾကပ္ေနၿပီ နဲနဲလႊတ္ဦး "

"ခ်မ္းမွာစိုးလို႔လဲ ဖက္ထားရေသးတယ္
ၿငိမ္ၿငိမ္ေန ေလကြာ kit ကလဲ "

"Pေနာ္ ~လက္က ဘယ္ကိုေရာက္လာတာလဲ"

"ဘယ္ေရာက္လို႔လဲ - -"

Bell~~~ နားထဲကို ဝင္လာတဲ့ စူးစူးဝါးဝါး
အသံေၾကာင့္ မ်က္လံုးကိုအားယူဖြင့္ရင္း အိပ္ယာေဘးက ျမည္ေနတဲ့ alarm ကိုပိတ္
လိုက္တယ္။
"6:00"
မထခ်င္ေပမယ့္လဲ အလုပ္သြားဖို႔ျပင္ဆင္ရဦးမွာ
မို႔ လူးလဲထလိုက္တယ္ ~ အဲ့တာ သူမ႐ွိတဲ့
ဲ့ေနာက္ က်ေနာ့္ရဲ႕ဘဝ ပါပဲ!

"သူမ႐ွိတဲ့ အိပ္စက္ျခင္းေတြနဲ႔အတူ သူမ႐ွိတဲ့ႏိုးထျခင္းေတြနဲ႔ ဘဝကို စတယ္!
သူမသိတဲ့ ဝမ္းနည္းျခင္းေတြနဲ႔အတူ သူမျမင္
ႏိုင္တဲ့ အလြမ္းေတြနဲ႔ ဘဝကိုျဖတ္သန္းတယ္!
သူမပါတဲ့ အနာဂါတ္အတြက္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔
ဘဝကို အဆံုးသတ္တယ္! "

~~~Time skip

မနက္စာစားတဲ့လူက စား မွာတဲ့လူကမွာနဲ႔
ဆိုင္ထဲမွာ လူအျပည့္ပါပဲ။ ေအးေဆးတဲ့ရာသီဥတု
ေပမယ့္ က်ေနာ့္မွာေတာ့ ေခြၽးၿပိဳင္းၿပိဳင္းနဲ႔ မေအးႏိုင္ပါ။ ဘုရားေပးတဲ့တစ္ခုတည္းေသာ
ဆုေၾကာင့္ customer ေတြသေဘာက်တဲ့
အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလး ပိုင္ဆိုင္ေပမယ့္ က်ေနာ့္ရဲ႕အျပံဳး
ေတြကို p' အတြက္ပဲဖစ္ေစခ်င္တယ္~အရင္က
တိုင္ အခုထိပါပဲ။ ဆိုင္ေ႐ွ႕မွာလူ႐ွင္းသြားေတာ့
ေနာက္ဘက္က လုပ္စရာ႐ွိတာေတြ ကူၿပီးဝင္လုပ္
ရင္း~

"No 13 (coffee black moka+)"

မွာထားတဲ့ စာရြက္ေလးကို ေတြ႔ေတာ့ အသံထြက္ၿပီး ေရရြတ္မိတယ္!
"Black moka " သူသိပ္ႀကိဳက္တဲ့ မနက္စာ!

"Arthit မင္းလက္ထဲက စာရြက္ေလးနဲ႔
ဒါေတြကို ဝိုင္းno 13 ကိုပို႔ေပးပါဦးကြာ "

"Khup p"

မဆီမဆိုင္ အေတြးေတြကိုရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး
ေကာ္ဖီဗန္းကို ယူလိုက္ကာ ဝိုင္းno 13 ဆီသို႔
ေျခလွမ္းေတြကို ဦးတည္လိုက္တယ္~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~