Shut your mouth

0.

'Schiet op!'
Cassidy probeerde de stem van het naamloze meisje te gehoorzamen, maar de tranen in haar ogen maakten haar blind voor wat er voor haar lag, wat hen alleen maar ophield.
Proberend niet over uitstekende boomwortels te struikelen en takken uit haar gezicht slaand zette ze alles op alles om weg te komen.
In haar zij onstond een pijnlijke steek, maar de angst voor wat er achter haar lag hield haar op been.
Op het moment hoorde ze alleen haar eigen gehijg en haar voeten die bladeren lieten knapperen en takjes knakken. Ze hoorde ook de voetstaooen van het andere meisje, maar van ergens ver weg hoorde ze ook vaag sirenes. Ze wist niet of ze voor hen kwamen, de kans was ook klein. Niemand wist waar ze waren en ze hadden zelf de kans niet gehad om te bellen. Maar ze had ook geen tijd of energie om daarover na te denken, ze was allang al blij dat ze de sirenes hoorde.
Verderop, achter het naamloze meisje, zag ze de snelweg door de bomen heen, de sirenes werden luider en een gezelschap politieautos kwam tot stand.
De blauwe en rode zwijlichten vielen in haar ogen en haar rennen veranderde in lopen.
Ze stak haar gand boven haar ogen om beter te kunnen zien.
En vanaf daar tot het moment dat ze zichzelf in het ziekenhuisbed aantrof had ze geen herrineringen meer.

______

Ik heb dit even snel geschreven en niet op spel/typefouten gelet. Voel je vrij om te verbeteren.