HUZUR SEN MİSİN ? ( BERDEL ile gelen AŞK) ❤️

32.Bölüm (Korkak)

Ballarımmmm...🌺❤️

Bölüm geldi geldi geldi...😍

Eh o zaman iyi okumalar dilerim sizlere...🤭

...

(Masal' dan)

Karşımda anne ve babamı görünce gerçekten çok şaşırdım. Onların ne işleri vardı ki burda ? Haber de vermediler geleceklerine dair. Umarım gerçekleri öğrenmemişlerdir yoksa babam beni burada bir dakika bile durdurmazdı.

-Annecim babacım hoşgeldiniz. Ne zaman geldiniz ? Neden haber vermediniz ?

-Güzel kızım sürpriz yapmak istedik sana ama bize sürpriz oldu malesef.

-Ne ? Ne sürprizi babacım ?

-Güzel kızım benim gel buraya. Neler yaşanmışsın sen yavrum benim.

Annem ağlayarak bana sarıldı bende ona sarılınca göz yaşlarım akmaya başladı. Kokusunu bile çok özlemiştim annemin. Şuan sadece ihtiyacım olan kişi annemdi. Annemden sonra babama sarıldım sımsıkı. Ne kadar da çok özlemişim onları sarılınca anladım.

-Biz. Biz erkek torunumuz olduğunu öğrendik ve çok mutlu olduk. Buraya ne umutlarla geldik bilemezsiniz. Hem tebrik etmek hem mutluluğunuza ortak olmak hem de destek olmak için geldik ama birde ne öğrenelim. Bizim güzel kızımız bebeğini kaybetmiş hem de iğrenç bir sebepten dolayı. Allahın cezası birinin itmesiyle kaybetmiş bebeğini. Böyle bir caniliği kim yapar ha söylesenize ?! Kime diyorum ben ?!

-Ahmet biraz sakin ol gözünü seveyim.

-Baba. Babam annem haklı. Sakin ol lütfen.

-Nasıl sakin olayım kızım nasıl ? Benim prensesimin bebeği olacaktı. Benim küçük kızım anne olacaktı. Bizlere erkek torun verecekti ama hangi şerefsiz senin canını yakmış bebeğini ellerinden almış bilmek istiyorum. Nasıl bir vicdansız yapar bunu ha aklım almıyor. Ne umduk geldik buralara kadar ama ne bulduk. Benim kızımı güçsüz sahipsiz mi buldunuz da bu kötülüğü yaptınız ha ? Benim kızımın arkasında dağ gibi babası var. Ben evladımı sokakta bulmadım. Ne ezdiririm ne de yediririm size.

-Babacımm.

-Gel buraya prensesim ağlama lütfen. Kıyamam senin gözünden düşen tek bir damla yaşa ben. Yanındayım kızım korkma. Baban hep yanında senin korkma evladım.

-Babam benim her şeyim. Bende çok üzüldüm ama ömrü bu kadarmış demek ki. Böyle bir şey olmasa belki de başka sebepten kaybedecektim bebeğimi. Ben böyle avutuyorum kendimi babam. O günahsız masum minik bebeğim şuan cennette eminim.

-Olmaz kızım olmaz. Böyle avutamazsın kendini. Buna en başta ben izin vermem.  Bu düpedüz cinayet. Bebek cinayeti. Daha doğmamış bebeğini öldürdüler  senin cani insanlar. Nasıl sessiz kalabilirim ben bu duruma ha söylesene güzel kızım ?

-Baba lütfen yapma. Ben acımı içimde yaşıyorum. Bak bana daha iyileşemedim bile.

-Hele sana ne demeli damat ha ? Ben bu kızı sana emanet ettim değil mi ? Hem kızımı hem de torunumu ama sen ne yaptın ikisine de sahip çıkamadın. Koruyamadın onları. Yazıklar olsun sana da. En büyük hata sende aslında.

-Baba üzgünüm inan bilseydim böyle bir şey olacağını hiç yalnız bırakır mıydım karımı ? Bende çok pişmanım. Benim de canım çok yanıyor.

-Neyse ne Azad efendi. Sen benim kızımla zorla da olsa evlendin soyadını verdin. Senin bebeğini karnında taşıyordu ama sizler kızıma sahip çıkamadınız. Hani Devran bey bana verdiğiniz sözler ? Nerde o sözler hani ? Sen bana söz vermiştin kızım asla üzülmeyecekti gözünden tek bir damla yaş akmayacaktı. Ne oldu verdiğiniz o sözlere ha ne oldu ?